รู้สึกอยากตายอยู่ทุกวัน คิดเสมอว่าถ้าตายไปอย่างมากก็เสียแค่ค่างานศพ แล้วก็จบ
     มันก็แค่อารมณ์อยากตายในทุกวัน เหนื่อยกับชีวิต เหนื่อยกับความคาดหวัง ทำไมต้องมากดดันกันด้วย แค่เพราะเป็นลูกสาวคนเดียว หลานสาวคนเดียวหรอ ไม่มีโอกาส ไม่มีสิทธ์ตัดสินใจอะไรเลยหรอ ต้องเชื่อฟัง ต้องทำตาม ให้เดินซ้าย เดินขวา ก็ต้องทำตามเพราะแค่เป็นผู้หญิงหรอ บ้างที่มันก็เหนื่อยนะที่ต้องทำตามที่บอก ทำไมไม่มีสิทธิ์บ้าง คุยโทรศัพท์ทุกครั้งต้องจบด้วยประโยครีบเรียนให้จบนะ ตั้งใจเรียนนะ หมดไปเยอะแล้ว พอบอกว่าเหนื่อย กลับบอกว่าแค่นี้เหนื่อย รู้ไหมว่าคนส่งเรียนเหนื่อยกว่าแค่ไหน
     ทำไมจะไม่รู้ แต่ก็แค่อยากบอกความรู้สึกบ้าง คนเรามันมีขีดจำกัดไม่เท่ากัน ทำไมต้องเอาประสบการณ์ตัวเองมาเป็นมาตรฐาน แค่อยากได้กำลังใจ แต่อยากได้ยินว่า “เหนื่อยก็พักบ้างก็ได้” เท่านี้เอง รู้ว่าหวังดีกับเรา ทุกคนหวังดี แต่ก็อยากให้รับฟังบ้าง
     แค่อยากทำสิ่งที่อยากทำบ้างเป็นบ้างครั้ง อยากไปหาความสุข ความสบายใจบ้าง ยังไงก็ต้องทำตามที่คาดหวังกับเราอยู่แล้ว
     แค่อยากทำสิ่งที่อยากทำ ทำไมต้องบอกว่ามันไร้สาระ ไม่คิดบ้างหรอว่ามันอาจเป็นความสุขเดียวให้ชีวิตของเรา
     รักครอบครัวเสมอ แต่บางครั้งครอบครัวไม่ใช่ความสุขสำหรับเราเสมอไปนะ ฟังเราบ้าง