ผมไม่รู้ว่าเป็นโรคซึมเศร้าหรือป่าว แต่ผมมักจะมีอาการแบบนี้บ่อยๆ อาการที่ผมเป็นคือ บางวันถ้ามีเหตุการณ์หรืออะไรที่ผมรู้สึกผิด รู้สึกอาย ก็จะเก็บมาคิด คิดมาก
จนถึงขั้นอยากตาย (แต่ไม่ฆ่าตัวตาย) ผมมักจะแอบร้องไห้บ่อยๆ หรือนอนร้องไห้ ไม่ให้ใครเห็น ชอบโทษตัวเอง น้อยใจ
ในอะไรหลายๆอย่าง ที่ไม่เป็นแบบคนอื่นเขา เกิดมาจน แถมโดนดูถูก ในหมู่เพื่อนก็ไม่ค่อยมีใครคุยหรือเล่นกับผม ผมมักจะโดนเพื่อนเอาเปรียบอยู่เป็นประจำ แต่ผมก็ยอม เพราะเป็นแค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ เเต่ผมโดนเอาเปรียบอยู่เสมอ ทุกวันนี้ผมเป็นคนเงียบๆเก็บตัวไม่ค่อยพูดคุยกับใคร เพราะผมระแวงผมกลัว จะช่วยเหลือใครก็ไม่กล้า จนทำให้คนอื่นมองผมเป็นคนไม่มีน้ำใจ เพราะผมมีปมในอดีต ตอนมัธยมต้น
จำได้ว่า ผมแกล้งเพื่อนล้อเพื่อนคนนึง จนโดนสวนกับมาว่า
ผมเป็นขโมย พ่อผมเป็นขโมย หลังจากนั้นเพื่อนทั้งห้องก็ล้อผม มีไม่กี่คนที่จะกล้าคุย เล่นกับผม หลังจากนั้นคือจุดเปลี่ยนที่ทำให้ผมต้องเป็นแบบทุกวันนี้ จากแต่ก่อน เป็นคนร่าเริงสนุกสนาน เล่นกับเพื่อนเหมือนคนอื่นปกติทั่วไป กลายมาเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยคุยกับใคร เก็บตัว เพราะผมกลัวว่า
ถ้าผมคุยเล่นกับเพื่อนแกล้งเพื่อน อาจจะเกิดเหตุการณ์แบบเดิม ยิ่งทำให้ตัวผมรู้สึกแย่ลงไปอีก ทุกวันนี้ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จะทำอะไรก็เหม่อลอย ใครพูดอะไรก็ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง
ทำอะไรก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง ทำให้โดนคนอื่นว่า ผมรู้สึกแย่ ผมอยากย้อนอดีต ถ้าในวันนั้นผมไม่ล้อเพื่อนผม วันนี้ผมอาจจะไม่ต้องมานั่งพิมพ์อะไรแบบนี้ก็ได้ ผมอาจจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้
มีความคิดที่ดีกว่านี้ เรื่องนี้ผมไม่เคยเล่าให้ใครฟัง ไม่เคยระบายให้ใคร ฟัง ได้แต่เก็บไว้อยู่คนเดียว เพราะไม่รู้จะบายให้ใครฟัง จะมีใครรับฟังเรื่องของผมหรือป่าว สำหรับคนอื่นอาจจะมองว่าเป็นแค่ปัญหาเล็กๆ แต่สำหรับผมแล้วมันเป็นปัญหาชีวิตของผม ถ้าผมหายจากอาการแบบนี้ไปได้ ผมเชื่อว่ามันอาจจะทำให้ชีวิตผมดีขึ้น ผมอาจคิดอะไรได้มากกว่านี้ ทุกวันนี้ผมอดทน รอเวลา ที่ผมจะมีอายุมากกว่านี้ ตอนนี้ผมยังเด็ก ผมจะตั้งใจทำงาน หาเงิน เลี้ยงตัวเอง
แม่ผม ครอบครัวผม คนที่คอยอยู่ข้างผมมาตลอด ผมจะไม่ลืมพวกเขา ผมต้องสู้ต่อไปตราบใดที่ผมยังมีลมหายใจอยู่
ผมจะทำมันให้ดีที่สุด มันอาจจะเป็นเรื่องร้ายๆ สำหรับชีวิตผม แต่อีกมุมนึง มันก็ทำให้ผม มีแรงสู้เพื่อวันข้างหน้า มากกว่าคนอื่นๆ จะได้ไม่เป็นอยู่แบบนี้ ถ้าผมมีทุกอย่าง
ผมอาจจะไม่โดนดูก อาจจะทำให้ผมหายจากอาการนี้
มีทางเดียวที่ทำให้ผมหายจากอาการแบบนี้ คือขยัน
ทำงาน หาเงิน ทุกวันนี้ผมบอกกับตัวเองต้องอดทนไปก่อน
มันต้องมีสักวันที่เป็นวันของเรา มีอีกเรื่องที่ผมอยากจะพิมพ์
มีเพื่อนหรือคนอื่น ชอบพูดว่า ทำไมผมไม่มีแฟนสักที
ผมอยากจะบอกว่าตัวเองผมยังดูแลไม่ค่อยดีเลย จะให้ดูเเลคนอื่น อีกอย่างบ้านผมก็จน กลัวคบไปจะทำให้ผู้อายเพื่อนหรือคนอื่น รอวันที่ผมพร้อมผมจะมีเอง ที่ผมพิมพ์มานี้ ยังมีอีกหลายเรื่องที่เป็นปัญหาของผม ผมแค่อยากจะระบาย แต่ไม่รู้จะระบายกับใคร เวลาท้อ เวลาเศร้า ผมจะอดทนเเละสู้ต่อไป ทุกครั้งที่ผมเศร้า
ผมอยากจะร้องไห้มั้นออกมาให้หมด แต่มันก็จุกอยู่ข้างใน ผมแค่อยากจะระบาย ผมจะก้าวผ่านมันไปให้ได้
ผมไม่อยากจมปลักอยู่กับคำว่า "น้ำตา" TT 😥😭😭
ไม่ต้องด่านะครับ ผมรู้ตัวดี คนอื่นที่แย่กว่าผมมีเยอะแยะ
ผมแค่ต้องการกำลังใจ แค่อยากระบาย
อยากระบายครับ
จนถึงขั้นอยากตาย (แต่ไม่ฆ่าตัวตาย) ผมมักจะแอบร้องไห้บ่อยๆ หรือนอนร้องไห้ ไม่ให้ใครเห็น ชอบโทษตัวเอง น้อยใจ
ในอะไรหลายๆอย่าง ที่ไม่เป็นแบบคนอื่นเขา เกิดมาจน แถมโดนดูถูก ในหมู่เพื่อนก็ไม่ค่อยมีใครคุยหรือเล่นกับผม ผมมักจะโดนเพื่อนเอาเปรียบอยู่เป็นประจำ แต่ผมก็ยอม เพราะเป็นแค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ เเต่ผมโดนเอาเปรียบอยู่เสมอ ทุกวันนี้ผมเป็นคนเงียบๆเก็บตัวไม่ค่อยพูดคุยกับใคร เพราะผมระแวงผมกลัว จะช่วยเหลือใครก็ไม่กล้า จนทำให้คนอื่นมองผมเป็นคนไม่มีน้ำใจ เพราะผมมีปมในอดีต ตอนมัธยมต้น
จำได้ว่า ผมแกล้งเพื่อนล้อเพื่อนคนนึง จนโดนสวนกับมาว่า
ผมเป็นขโมย พ่อผมเป็นขโมย หลังจากนั้นเพื่อนทั้งห้องก็ล้อผม มีไม่กี่คนที่จะกล้าคุย เล่นกับผม หลังจากนั้นคือจุดเปลี่ยนที่ทำให้ผมต้องเป็นแบบทุกวันนี้ จากแต่ก่อน เป็นคนร่าเริงสนุกสนาน เล่นกับเพื่อนเหมือนคนอื่นปกติทั่วไป กลายมาเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยคุยกับใคร เก็บตัว เพราะผมกลัวว่า
ถ้าผมคุยเล่นกับเพื่อนแกล้งเพื่อน อาจจะเกิดเหตุการณ์แบบเดิม ยิ่งทำให้ตัวผมรู้สึกแย่ลงไปอีก ทุกวันนี้ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จะทำอะไรก็เหม่อลอย ใครพูดอะไรก็ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง
ทำอะไรก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง ทำให้โดนคนอื่นว่า ผมรู้สึกแย่ ผมอยากย้อนอดีต ถ้าในวันนั้นผมไม่ล้อเพื่อนผม วันนี้ผมอาจจะไม่ต้องมานั่งพิมพ์อะไรแบบนี้ก็ได้ ผมอาจจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้
มีความคิดที่ดีกว่านี้ เรื่องนี้ผมไม่เคยเล่าให้ใครฟัง ไม่เคยระบายให้ใคร ฟัง ได้แต่เก็บไว้อยู่คนเดียว เพราะไม่รู้จะบายให้ใครฟัง จะมีใครรับฟังเรื่องของผมหรือป่าว สำหรับคนอื่นอาจจะมองว่าเป็นแค่ปัญหาเล็กๆ แต่สำหรับผมแล้วมันเป็นปัญหาชีวิตของผม ถ้าผมหายจากอาการแบบนี้ไปได้ ผมเชื่อว่ามันอาจจะทำให้ชีวิตผมดีขึ้น ผมอาจคิดอะไรได้มากกว่านี้ ทุกวันนี้ผมอดทน รอเวลา ที่ผมจะมีอายุมากกว่านี้ ตอนนี้ผมยังเด็ก ผมจะตั้งใจทำงาน หาเงิน เลี้ยงตัวเอง
แม่ผม ครอบครัวผม คนที่คอยอยู่ข้างผมมาตลอด ผมจะไม่ลืมพวกเขา ผมต้องสู้ต่อไปตราบใดที่ผมยังมีลมหายใจอยู่
ผมจะทำมันให้ดีที่สุด มันอาจจะเป็นเรื่องร้ายๆ สำหรับชีวิตผม แต่อีกมุมนึง มันก็ทำให้ผม มีแรงสู้เพื่อวันข้างหน้า มากกว่าคนอื่นๆ จะได้ไม่เป็นอยู่แบบนี้ ถ้าผมมีทุกอย่าง
ผมอาจจะไม่โดนดูก อาจจะทำให้ผมหายจากอาการนี้
มีทางเดียวที่ทำให้ผมหายจากอาการแบบนี้ คือขยัน
ทำงาน หาเงิน ทุกวันนี้ผมบอกกับตัวเองต้องอดทนไปก่อน
มันต้องมีสักวันที่เป็นวันของเรา มีอีกเรื่องที่ผมอยากจะพิมพ์
มีเพื่อนหรือคนอื่น ชอบพูดว่า ทำไมผมไม่มีแฟนสักที
ผมอยากจะบอกว่าตัวเองผมยังดูแลไม่ค่อยดีเลย จะให้ดูเเลคนอื่น อีกอย่างบ้านผมก็จน กลัวคบไปจะทำให้ผู้อายเพื่อนหรือคนอื่น รอวันที่ผมพร้อมผมจะมีเอง ที่ผมพิมพ์มานี้ ยังมีอีกหลายเรื่องที่เป็นปัญหาของผม ผมแค่อยากจะระบาย แต่ไม่รู้จะระบายกับใคร เวลาท้อ เวลาเศร้า ผมจะอดทนเเละสู้ต่อไป ทุกครั้งที่ผมเศร้า
ผมอยากจะร้องไห้มั้นออกมาให้หมด แต่มันก็จุกอยู่ข้างใน ผมแค่อยากจะระบาย ผมจะก้าวผ่านมันไปให้ได้
ผมไม่อยากจมปลักอยู่กับคำว่า "น้ำตา" TT 😥😭😭
ไม่ต้องด่านะครับ ผมรู้ตัวดี คนอื่นที่แย่กว่าผมมีเยอะแยะ
ผมแค่ต้องการกำลังใจ แค่อยากระบาย