สวัสดีค่ะเพื่อนๆ
เราเป็นเด็กผู้หญิงคนนึงที่เติบโตมาแบบไม่ค่อยอบอุ่นเท่าไร 
พ่อก็ไปทาง แม่ก็ไปทาง ทำให้ต้องอยู่กับน้าตั้งแต่เด็ก เค้าเลี้ยงเรามาอย่างดี คอยช่วยเหลือเราทุกอย่าง เรารักเค้ามากและอยากอยู่ตอบแทนแเค้า
ทุกวันนี้ก็ยังอยู่กับครอบครัวของน้าค่ะ แต่ทุกอย่างมันก็ไม่ได้ราบรื่น บางเรื่องเราไม่ลงรอยกับคนในบ้านเค้าเท่าไร 
แต่เราก้ไม่เถียงยอมทุกอย่าง 
จนมีวันนึงมันมีเหตุการณ์ที่สะเทือนใจเรา คนในครอบครัวของน้ามาตะโกนด่าแม่เรา ทั้งนี้ปกติ แม่จะมาดูแลบ้าน ทำงานบ้านให้น้าตลอดทุกอาทิตย์
เราเลยรู้สึกว่าแม่เราแย่ขนาดนั้นเลยหรอถึงต้องมาด่าแบบนี้ ส่วนแม่ก็บอกแต่ว่าไม่เป็นไร ไม่เป็นไรอยู่อย่างนั้น ตอนนั้นโกรธมากจนร้องไห้ แต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะถ้าเราโต้ตอบกลับไป เราก้กลัวน้าจะคิดมาก
เลยอดทน อดทน และอดทน 

ตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้น เราก้รู้สึกเศร้ามากเลยค่ะ ไม่อยากสุงสิงกับใคร กลายเปนคนเก็บตัว  
บางคนอาจจะมองว่าเรื่องแค่นี้ทำไมไม่ลืมๆไปซะ แต่เรานั้นอ่อนไหวกับคำพูดคนมากค่ะ
เราพยายามไม่เก็บมาคิดมาก แต่เห็นหน้าคนด่าทีไร ความรู้สึกมันไม่หายไปเลย
มันกลายเปนแผลลึกในใจ มันหมดศรัทธา หมดทุกอย่าง แต่เราก็ไม่รู้จะระบายกับใคร