เราเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับคนรอบข้างมาก มากกว่าตัวเองซะอีก เราชอบทำให้คนอื่นยิ้ม ชอบทำให้คนอื่นหัวเราะ ชอบทำให้คนอื่นมีความสุข แต่บางทีเรากลับไม่มีความสุขซะเอง เราทะเลาะกับครอบครัวบ่อยมาก(เรียกได้ว่าทะเลาะทุกวัน)เวลาทะเลาะกับแม่ แม่ก็จะไล่เราออกจากบ้าน คนในครอบครัวมักจะชอบตอกย้ำอดีต ชอบขุดอดีตที่ไม่ดีของเรามาด่ามาว่า ซึ่งในปัจจุบันเราไม่ได้ทำนิสัยแย่ๆเหมือนในอดีตแล้ว พอเราร้องไห้ก็จะหาว่าเราสำออยบ้าง เจ้าน้ำตาบ้าง จนมันสุดความอดทนของเราแล้ว เราเลยต้องกรีดข้อมือตัวเองเพื่อระบายความอึดอัดออกมา เราเคยปรึกษาคนในครอบครัวเวลาที่เรามีปัญหา แต่ว่า พ่อ แม่ พี่ น้อง ของเราเป็นคนที่ติดโทรศัพท์มาก เวลาไปปรึกษาก็จะโดนตะคอกใส่ว่า 'ไม่ว่าง อย่ามายุ่ง' เวลาอยู่โรงเรียน เราทะเลาะกับเพื่อน เราก็จะฟุบหน้าลงกับโต๊ะแล้วร้องไห้ ไม่ก็จะไปเก็บตัวอยู่ในห้องน้ำแล้วร้องไห้ จนวันนึงเราได้คุยกับเพื่อนคนนึงซึ่งอยู่คนละห้องกับเราในface ซึ่งเพื่อนคนนั้นก็มีปัญหากับครอบครัวคล้ายๆกับเรา วิธีระบายความทุกข์ของเขาคือ ต่อยกำแพง เรากับเขามักจะระบายเรื่องครอบครัว เพื่อน ปัญหา ทุกๆอย่าง เราก็บอกเขาไปนะว่า วิธีระบายความทุกข์ของเราคือการ 'กรีดข้อมือ' ซึ่งมีอยู่วันนึงหลังเลิกเรียน เพื่อนคนนั้นก็เดินมาหาเราแล้วโชว์แขนให้ดู เขาบอกว่า เขากรีดข้อมือตัวเอง แล้วอาจารย์รู้เข้า เลยถามเขาว่ทำไมถึงทำแบบนี้ เพื่อนคนนั้นเลยบอกว่า 'ทำตามเพื่อน เย็นวันนั้นอาจารย์ประจำชั้นก็เรียกเราไปตักเตือนแล้วบอกว่าอย่าทำแบบนี้อีก แต่เราก็ยังทำอยู่เวลามีความเครียดเราจะชอบเก็บตัวอยู่ในห้อง ปิดไฟ แล้วนอนขดตัวใต้ผ้าห่ม นอนร้องไห้ คือมันอึดอัดมากอ่ะ ขอความช่วยจากเพื่อนก็ไม่ได้ เพราะเพื่อนเราก็แค่รับฟังแล้วพยักหน้า ตอนนี้ไม่รู้จะไปปรึกษาใครดี จะไปปรึกษาอาจารย์ก็ไม่ได้ เพราะเขาจะเอาเราไปพูดในห้องเรียน(คือเราต้องการให้เรื่องนี้เป็นความลับไง) ตอนนี้เหนื่อยมาก เหนื่อยจนไม่อยากจะหายใจเลยอ่ะ บางทีก็อยากจะตายๆไปให้มันจบๆนะ แต่เราอยากทำความฝันให้เป็นจริง อยากทำงานดีๆ หาเงินมาปลูกบัานให้พ่อแม่อยู่ แต่ตอนนี้เหนื่อยมากๆ บางทีก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ นั่งยิ้มอยู่ดีๆก็ร้องไห้ แบบนี้เรามีโอกาสเสี่ยงเป็นโรคซึมเศร้ามั้ยคะ??????????