Domestic na kanojo มังงะตอนที่ 256-257 (สปอยเต็มเรื่อง)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่ 256 ความต้องการของอาจารย์
นัตสึโอะ : ฉันจะทำสิ่งนี้ให้เสร็จ ฉันจะเขียนงานของอาจารย์ต่อให้เสร็จ ฉันไม่กังวลเรื่องที่ฉันเขียน(นิยาย)ไม่ได้ นัตสึโอะคิดในใจ(ธีมงานต่อไปจะเป็นแบบไหนหราครับ ? เหมือนพวกเรากำลังเชื่อมโยงกัน) ไม่ว่าฉันจะรู้สึกอย่างไร ฉันไม่สามรถใส่ความรู้สึกอาจารย์ทูเก็นลงไปนคำพุดเหล่านี้ได้ ฉันไม่มีทางเลือก ฉันต้องทำให้เสร็จ
ฮินะ : ฮินะจับมือนัตสึโอะ แล้วบอกว่า เธอทำได้ พี่รู้ว่าเธอจะต้องทำได้
แล้วงานศพอาจารย์ทูเก็นก็ดำเนินไปจนขั้นตอนสุกท้าย
ทัตสึทายะ : แน่นอนฉันไม่ได้จะว่าอะไรหรอก ฉันจะสนับสนุนเต็มที่เลย ฉันมั่นใจได้เลยว่าทำไมเขาถึงมอบงานให้คุณ เขาพาฉันกับคุณไปเที่ยวด้วยกันครั้งหนึ่ง ฉันคิดว่าเขาต้องการให้คุณรับช่วงต่อจากเขา เขาเลยไม่ต้องการให้คุณเลิกเป็นนักเขียนไง แล้วถ้าคุณทำตาม ฉันว่ามันเป็นความคิดที่ดีเลยล่ะ ฉันมั่นใจว่าจะมีคนจำนวนมากที่รออ่านอยู่
งานศพดำเนินผ่านไปหลายวัน
ฮินะ : นัตสึโอะคุง ฮินะเอานิยายที่นัตสึโอะทิ้งไปมาคืนให้ ฉันดูเลมันเป็นอย่างดีไม่ว่ามันจะอยู่ที่ไหน
นัตสึโอะ : ขอบคุณพระเจ้า ฉันไม่น่าโยนมันทิ้งเลย
ฮินะ : พี่แน่ใจว่า มันรอวันกลับมาหาเธออยู่
นัตสึโอะ : ขอบคุณ
วันต่อมาที่ร้านของมาสเตอร์ ฟูมิยะดูโทรศัพท์บนรถไฟ
มิซากิ : เฮ้ Boss !
ข่าวด่วน นักเขียนนิยาย shigemitsu ได้ล่วงลับไปแล้ว เขามีอายุ64ปี เขาเป็นที่รู้จักในหลาย ๆ งานรวมถึง "light" และ "เพลงแห่งดวงจันทร์" พิธีศพจัดขึ้นเฉพาะเพื่อนและครอบครัวเท่านั้น ตามรายงานที่ได้มาจะมีการอำลาภายหลัง
นัตสึโอะนั่งเขียนนิยายอยู่
ฮินะ : งานหนักไหม พี่ซื้ออาหารเย็นมาให้ มีเนื้อวัวกับสลัด เธอโอเครไหม
นัตสึโอะ : ขอบคุณพี่ฮินะ
ฮินะ :อืม แล้วงานเป็นยังไงบ้าง
นัตสึโอะ : ยากพอตัวเลยล่ะ ฉันอ่านต้นฉบับของอาจารย์ทูเก็นแล้ว เอกสารการวิจัยของเขาและทั้งหมดด้วย แต่ฉันยังคิดไม่ออกเลย
ฮินะ ไม่ต้องกังวลหรอกเดี๋ยวก็คิดได้เอง เธอพยายามได้ดีแล้ว พี่รู้ว่างานมันยาก พี่ว่าเธอควรรเตรียมตัวดีๆนะ
นัตสึโอะ :ใช่
ฮินะ ฉันบดถั่วเหล่านี้มันเป็นกรดต่ำ นัตสึโอะคุงชอบมันมาก ฉันพนันได้เลยว่าเขาจะพอใจ
มาสเตอร์ : เธอจะเอาอาหารนั้นไปเป็นเสบียงให้เขารึไง
ฮินะ ใช่ ช่วงนี้มันหนาวมากๆฉันเลยคิดว่าจะซื้อกาแฟจากที่นี้ด้วย
มาสเตอร์ : นัตสึโอะจังเลือก รุยรุย ใช่ไหม แต่ คุณก็ยังคอยดูแลเขาอยู่ คุณจะไม่ปล่อยเขาไปใช่ไหม
ฮินะ มันไม่ใช่แบบนั้น มันไม่เหมือนกับว่าฉันอยากทำให้เขาพอใจด้วยความหวังที่เขากลับมาเลือกฉัน ฉันแึ่ทนไม่ได้ที่ต้องเห็นเขาเป็นแบบนี้ในตอนนี้
มาสเตอร์ : สัญชาตญาณของพี่สาวหรือไง
ตัดมาที่งานศพอาจารย์ทูเก็น
นัตสึโอะ :ดูเหมือนว่าพวกเขาพร้อมที่จะเปิดงานแล้ว
ทัตสึทายะ : โอ้ ขอบคุณมากๆ
นัตสึโอะ :ที่นี่ค่อนข้างใหญ่เลยนะ
ทัตสึทายะ : เขาทำสิ่งต่างๆไว้มากมาก เขาเป็นสัญลักษณ์ของความชื่นชมของเรา ดูเหมือนว่าเราควรจะไปแล้ว คนวกนี้ทั้งหมดล้วนมางานของเขา ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะเข้ากันได้ที่นี่! ที่นั่งของคุณถูกจองแล้ว ... คุณช่วยไปที่ทางเข้าได้ไหม?
นัตสึโอะ : แน่นอน
ผู้หญิง1,2,3 : ฉันเห็นข่าวแล้วเกือบหัวใจวายเลย ทำไมคุณไม่บอกเรา! อาจารย์ไม่น่าจากไปไวแบบนี้เลย จริงด้วย เราก็รู้จักกันมานานแล้วนะ ฉันจะไปเทเหล้าสาเกที่ดีไว้เหนือหลุมศพของเขา!
นัตสึโอะ : อาจารย์ อาจารย์เคยบอกไว้ว่า ว่าเขาเคยเสียใจมาก แต่ดูก็รู้ว่ามีกี่คนที่รักเขา อาจารย์ อาจารย์เคยบอกไว้ว่า ว่าเขาเต็มไปด้วยความเสียใจ ชื่นชมเขา และได้รับอิทธิพลจากเขา
งานศพดำเนินต่อไป
ลูกสาวอาจารย์ :ฉันได้ยินมา คุณกำลังทำงานเขาอยู่ใช่ไหม
นัตสึโอะ : ฉันขอโทษที่ทำเกินขอเขต งานของเขาควรเป็นของลุกสาวเขา
ลูกสาวอาจารย์ :ไม่ใช่เลย เขาทิ้งต้นฉบับไว้ให้คุณนะ นอกเหนือจากนั้น คุณเป็นคนหนึ่งที่มักอยู่กับเขา ฉันคิดว่าคุณเป็นคนเดียวเท่านั้นที่สามารถเขียนได้ ไม่ใช่ฉันหรอกที่ควรรับงานต่อจากเขา งานของฉันเป็นเพียงแค่ ฉันอยากทำงานเป็นนักเขียน แต่ตอนนี้ฉันยังเทียบเขาไม่ได้หรอก
นัตสึโอะเริ่มเตรียมตัวที่จะเขียนนิยาย
นัตสึโอะ : แม้ว่าฉันจะพยายามเลียนแบบเขา แต่ฉันทำได้ไม่ดีเลย เหตุผลที่ทำให้ ... อาจารย์ทุเก็นรอบคอบเสมอ ... ในการวิจัยของเขา เมื่อฉากในหัวใจหายไป ฉันรู้สึกเหมือนสูญเสียความสามารถในการสร้างฉากในหัวฉันเลย สิ่งที่อาจารย์ทูเก็นมี เป็นความทรงจำอันน่าประทับใจในทุกฉากที่เขาพบเจอ เขาจะ .... สื่อสารกับพวกเขาได้อย่างไร เขาจะเลือกคำอะไร สิ่งที่อาจารย์ทูเก็นต้องการ
นัตสึโอะเขียนนิยายได้แล้ว (ไม่ได้แปลสิ่งที่เขียนนะ ) ฮินะได้นั่งร้องไห้อยู่หน้าห้องของนัตสึโอะ
>>>>จบ<<<<
ตอนที่ 257 ความสุข
นัตสึโอะ : สายขนาดนี้เลยหรา งั้นวันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน ข้าวกลางวัน ฉันว่าเป็นของพี่ฮินะหรือป่าวนะ มีจดหมายจกฮินะเขียนไว้ว่า ยินดีด้วยนะ ขอบคุณนะ
ฮินะ ฉันแน่ใจว่าอาจารย์ทูเก็นเก็บสิ่งนั้นไว้ให้เขา แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ นัตสึโอะคุงกลับมาเขียนได้แล้ว
ฟูมิยะ : ฉันได้ยินเรื่องอาจารย์ทูเก็น ฉันว่านัตสึโอะต้องเสียใจมาแน่ๆ
มิซากิ :นัตสึโอะคุงเขาเข้มแข็งมาก
มาสเตอร์ : ฉันเดาว่านี่เป็นรางวัลสำหรับทุกสิ่งที่คุณทำเพื่อเขา?
ฮินะ จริงหรา ตอนนี้ฉันต้องสนับสนุนเขาเพื่อให้แน่ใจว่าเขาสามารถจดจ่อกับการเขียนได้จริงๆ คุณคิดว่าฉันควรหาเขาในตอนนี้รึป่าว ไปถามเขาว่าอยากได้อะไรบ้าง
ฟูมิยะ :น่าจะถามเขาว่าอยากกินอะไรดี อยากกินอะไรก็บอกได้เลยนะ
มิซากิ :แล้วมีเรื่องออะไรบ้างที่จะช่วยให้เขาผ่อนคลายจากงานเขียนล่ะ
มาสเตอร์ :ฉันมีความคิดดีๆอยู่ เครื่องมือที่สมบูรณ์แบบในการรักษาร่างกายที่เหนื่อยล้าในเวลาเช่นนี้
มิซากิ :เครื่องมือที่สมบูรณ์แบบ
ฟูมิยะ :ในการรักษาร่างกาย
มาสเตอร์ :ถ้าเธอจริงจังล่ะก็ ฉันก็จะบอกสอนให้เอง พรุ่งนี้มาที่นี้หลังร้านปิดนะ
วันรุ่งขึ้น หลังร้านปิด
ฮินะ อืม (เสียง....)
มาสเตอร์ :ใช้ร่างกายของคุณใส่กลับเข้าไป ทำแบบนี้ต่อไปนัตสึโอะจังจะได้พอใจ
ฮินะ yes sir !
มิซากิ :ฉันไม่มั่นในว่าการทำโซบะจะเป็นสิ่งที่เธอคิดอยู่ในใจ
ฟูมิยะ :ฉันว่าเธอไม่ควรที่จะไปเปิดน้านของตัวเองเลยนะ
วันที่ 31 ธันวาคม
ฮินะ : ทาด้า
นัตสึโอะ : ว้าว โซบะ มันดูน่ากินมากเลย
ฮินะ : พึ่งทำมาใหม่ๆเลยล่ะ พี่ทำเองเลยนะ ดูเหมือนงานศิลปะเลยใช่ไหมล่ะ
นัตสึโอะ :พึ่งทำมาหรา นี่พี่ฮินะทำเองทั้งหมดเลยหรา
ฮินะ :วันก่อนวันปีใหม่ในญี่ปุ่นคือเวลาโซบะคุณรู้ไหม! ฉันนวดแป้งเองเลยนะ โดยมาสเตอร์เป็นคนสอน
นัตสึโอะ :เข้าใจแล้ว
ฮินะ แต่มันก็น่ากินใช่ไหมล่ะ
นัตสึโอะ :อ้อ ใช่ มันเป็นวันสิ้นปีแล้ว ฉันลืมไปเลยนะเนี่ย
ฮินะ :พี่คิดว่า เธอเขียนงานของอาจารย์ทูกเก็นตั้งแต่เขาเสีย พี่บอกพ่อแม่แล้ว พวกเขาเป็นห่วงเธอมาก พวกเขาไม่แน่ใจว่าปีใหม่จะทำอะไรกันดี
นัตสึโอะ :โอ้ ใช่ พวกเขามาเช็คงานอาจารย์ทูเก็นกับฉันด้วย แต่ทั้งหมดที่ฉันคิดได้ก็คือเขียน(ไม่แน่ใจว่าอ่านถูกไหม) ฉันจะกลับบ้านคืนนี้ อย่างน้อยฉันก็ควรจะให้ความปรารถนาปีใหม่ของพวกเขากับพวกเขา
วันปีใหม่ นัตสึโอะกลับมาอวยพรพ่อของเขาแล้วก็ไปเที่ยวงานปีใหม่ด้วยกัน
นัตสึโอะ :ฉันรู้สึกเหนื่อยล้าแต่พอมองไปรอบ ๆ ที่นี่
แม่ฮินะ : คนเต็มไปหมดเลยแล้วทั้งหมดก็ไปไหว้พระกัน ใช่แล้ว เราควรใส่ Moamori ของปีที่แล้วลงบนกองไฟ! ลูก2คนไปซื้อมาสิ
ฮินะ : ได้ค่ะดูนั้นสิ! พวกเขาได้รับOmikuji!
นัตสึโอะ : พี่อยากทำใช่ไหม
ฮินะ : ไม่ใช่ Hatsumode มันก็แค่การคาดเดาโชคในปีหน้า ดีล่ะ
นัตสึโอะ : พี่ได้อะไรอ่ะ
ฮินะ : เปิดพร้อมกันเลยนะ 1 2
ฮินะและนัตสึโอะ : โชคดีปานกลาง
นัตสึโอะ : เหมือนกันเลยนิน่า
ฮินะ : this one's so whatever (อ่านไม่ออก)พี่หวังว่าอย่างน้อยเธอจะได้รับ "โชคดีมาก"
นัตสึโอะ : ถึงจะเป็นพรที่ดูเล็กน้อย แต่มีบางสิา่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจ ความปรารถนา : คุณจะได้รับความช่วยเหลือจากหัวหน้าของคุณ
ฮินะ : มันเยี่ยมมาก นั้นจะต้องเป็นตอนอาจารย์ทูเก็นแน่เลย พอดูดีๆแล้ว ข้อความของเราต่างกันอย่างนึงนะจะมองว่ามันเป็นเรื่องดีหรือป่าวนะ
ปรารถนา: ความปรารถนาจะได้รับ แต่ไม่ใช่จากที่คุณคาดหวัง
waiting :they will be late,but will come (อ่านไม่ออก)
ความรัก : ความรักจะสมหวัง
ฮินะ : ส่ายหน้าพร้อมกับหน้าแดงไปด้วย ของพี่ดวงไม่ค่อยดีเลยนะ ไม่มีอะไรดีเลย มัดเอาไว้ตรงนี้ดีกว่า
นัตสึโอะ :i guess i'll hang on to mine. it's pretty good.(อ่านไม่ออก)
ฮินะ : อย่าคิดเรื่องแปลกๆสิ ยัยบ้า
นัตสึโอะตั้งหน้าตั้งตาเขียนนิยาย พร้อมหาข้อมูลด้วย ฮินะคอยช่วยเหลืออยู่ห่างๆ
ฮินะ : สวัสดีตอนเย็นนะ
มาสเตอร์ : ยินดีต้อนรับ มาเอากาแฟนสำหรับนัตสึโอะจังสินะ
ฮินะ : ใช่ ขอ300กรัมค่ะ
มาสเตอร์ : เข้าใจแล้ว รอสักแปปนะ นี่คุณกำลังไปหาเขาใช่ไหม
ฮินะ : ไม่ฉันจะไปพรุ่งนี้หลังจากเลิกงาน คุณชู อาจารย์คิริยะ
ชูหน้าฮี : ฮินะจัง ดีใจจริงๆที่ได้เจอคุณ สบายดีไหม
ฮินะ : คุณด้วย อาจารย์คิริยด้วย ไม่ได้เจอกันสักพักแล้วนะ ฉันเห็นคุณที่งานอำลาอาจารย์ทูเก็นแต่ไม่ได้เข้าไปทักทาย
อาจารย์คิริยะ : คุณอยู่ที่นั่นด้วยหรือ
ฮินะ : ใช่ ฉันเป็นผู้ช่วยอยู่เบื้องหลัง ฉันมีข่าวดีมาบอก นัตสึโอะคุงกลับมาเขียนได้อีกครั้งแล้ว
อาจารย์คิริยะ : จริงหรา
ฮินะ : เขาบอกว่าจะเขียนงานต่อจากอาจารย์ทุเก็นให้เสร็จ
อาจารย์คิริยะ : มันเหลือเชื่อมาก ฉันขอฟังรายละเอียดหน่อย
ฮินะ : และดังนั้น ... เมื่อใดก็ตามที่ฉันเห็นเขาทำงานกับต้นฉบับของเขา it's just so moving!(อ่านไม่ออก) สุดท้ายฉันก็ลงเอยด้วยการร้องไห้ โอ้มันยอดเยี่ยมมาก
อาจารย์คิริยะ : ที่คุณบอกมานี้มันน่าจะไม่ใช่เรื่องเล็กๆเลยนะ
ชูหน้าฮี : ที่สำคัญกว่านั้นเขาชัดเจนเกี่ยวกับความรู้สึกของคุณหรือไม่? ฉันบอกเขาต่อไปว่าเขาควรจะเลือกคุณ ...
อาจารย์คิริยะ : ฉันว่านายเมามากเกินไปแล้ว
ฮินะ : อย่าบอกนะว่าคุณบอกนัตสึโอะคุงในเรื่องแปลกๆอ่ะ
ชูหน้าฮี : ฉันไม่แปลกใจเลยที่ฉันเป็นห่วงคุณ!
ฮินะ : ดีแล้วล่ะ ไม่ต้องบอกเขา เขาต้องรู้สึกด้วยตัวเองว่าเขารู้สึกอย่างไร ผู้หญิงที่เขาเลือก ... ไม่ใช่ฉัน
ชูหน้าฮี : หืม!?
ฮินะ : เขาเลือกเธอ ฉันมั่นใจ (คนที่เขาเลือกนั้น คือ ลูกสาวอาจารย์ทูเก็นนั้นเอง หยอกๆ)
ชูหน้าฮี : คุณ บอกเขาสิว่ารู้สึกกับเขาอย่างไร คุณลืมเขาไม่ได้ คุณใส่ใจเขามากแค่ไหนและสำหรับนัตสึโอะคุงแล้ว คุณช่วยงานเชียนของเขา ในขฯะที่หัวใจของเขาเป็นของผู้หญิงคนอื่น มันไม่ถูกต้อง
ฮินะ : อย่าพูดแบบนั้นสิ เขาให้ฉันช่วยด้วยการเขียนของเขา ...เพราะฉันอยากช่วยเขาเอง เขาปฏิเสธฉันหลายครั้ง แต่ในที่สุดเขาก็ยอมใจอ่อนกับฉันและยอมให้ฉันช่วย
ชูหน้าฮี : ทำไมเรืองถึงเป็นแบบนั้นล่ะคุณสามารถ คุณจะมีความสุขจริงๆได้หรา
ฮินะ : ใช่ ฉันมีความสุข ตอนนี้ .... ฉันมีความสุขจริงๆ
แล้วฮินะก็กลับบ้าน
นัตสึโอะ : พี่ฮินะฉันรู้ว่าพี่ต้องอยู่นี่
ฮินะ : นัตสึโอะคุง
นัตสึโอะ : พี่เดินโซเซจังนะ พี่กลับมาจากบาร์หรือป่าว ฉันดีใจที่ฉันเจอพี่ก่อนจะกลับบ้าน ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้ฉันทันรถไฟเที่ยวสุดท้าย
ฮินะ : เธอมาทำอะไรที่นี่ ? การเขียนเป็นอย่างไรบ้าง
นัตสึโอะ : ต้นฉบับเสร็จแล้ว! ทั้ง5เรื่องเหมือนที่อาจารย์ทูเก็นต้องการ
ฮินะ : จริงหรา เสร็จแล้วจริงๆด้วย
นัตสึโอะ : ใช่แล้ว ฉันตื่นเต้นมากๆเลย ฉันอยากให้คนที่คอยช่วยฉัน ได้เป็นคนแรกที่ได้อ่าน พี่ตกลงไหม
ฮินะ : อืม ขอบคุณนะ
>>>>จบตอน<<<<
ปล. ยังไงของอาจารย์เนี่ย ดูเหมือนจะให้ความหวังฮินะเลย ทั้งเรื่องดวงเรื่องความรัก และนัตสึโอะให้อ่านนิยายเป็นคนแรกอีก แบบนี้จะเรียกว่าขยี้ได้ไหมนะ
ปล. ที่ลง2ตอนพร้อมกัน เพราะ ตอนที่ 256 อ่านเสร็จแล้ว แปลใส่ word เอาไว้แล้วลืมเอาลง วันนี้ตอนที่ 257 มาพอดี เลยเอาลงคู่เลย เพราะผมตั้ง2กระทู้ใน1วันไม่ได้ ต้องขอโทษจริงๆครับ
Domestic na kanojo มังงะตอนที่ 256-257 (สปอยเต็มเรื่อง)