Domestic na kanojo มังงะตอนที่ 246 (สปอยเต็มเรื่อง)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่ 246 "What kind of answer...?" (คำตอบของพี่เป็นแบบไหน)
ต่อจากตอนที่แล้วฮินะกำลังยืนบนเครื่องเล่น และนัตสึโอะก็ถามไปว่า พี่คิดกับฉันอย่างไร ?
ฮินะ : มันเป็นเวลานานแล้วนะที่เธอไม่ได้เรียกพี่ว่า "ฮินะ"
นัตสึโอะ : คิดในใจ นี่ฉัน กำลังถามเรื่องอะไรอยู่นะ หรือว่าฉันกำลังค้นหาว่าสิ่งที่ฮาจิวาระซังพูดนั้นเป็นเรื่องจริงไหม ? แล้วจะเป็นยังไงต่อ ? แล้วฉันจะตอบกลับอย่างไรดี ? แล้วถ้าพี่มีความรู้สึกดีๆกับฉันล่ะ ฉันควรจะตอบรับพี่ดีไหม ? แล้วถ้าพี่บอกว่าฉันเป็นแค่น้องชายล่ะ ฉันจะรู้สึกผิดน้อยลงไหมนะ ?
ฮินะ :นัตสึโอะคุง เธอต้องการให้พี่พูดเรื่องอะไร
นัตสึโอะ : นัตสึโอะตกใจเล็กน้อยแล้วหน้าแดง แล้วมองตาฮินะ
ฮินะ : ฮินะชี้กลับมา แล้วพูดว่า ทำไมเธอไม่ลองเดาดูล่ะ ? ลองใช้เวลาแล้วคิดดูสิ
นัตสึโอะ : ไม่เป็นไร พี่ไม่ต้องกัลวลกับมันหรอก
ฮินะ : เธอไม่ต้องการที่จะ.....
นัตสึโอะ : ฉันขอโทษ ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมที่จะรู้ ลืมเรื่องนี้ไปเถอะ ต้องเป็นเพราะแอลกอฮอร์แน่ๆ ที่ทำให้ฉันพูดอะไรแบบนี้
ฮินะ : งั้น เธอก็มาเล่นกับพี่สิ เร็วๆเข้า พี่บอกแล้วเธอไม่ต้องกังวลหรอก ขึ้นมานี่ มารับลมข้างบนนี่ มันจะทำให้เธอสดชื่น
นัตสึโอะ : ปีนขึ้นเครื่องเล่น แล้วฮินะก็ยืนมือให้จับ นัตสึโอะได้แต่คิดในใจว่า ฉันหวังว่าจะได้รับคำตอบแบบไหนนะ ?
อาทิตย์ต่อมา ที่เซ็นชื่อเข้าโรงละคร
นัตสึโอะ : นั่นอะไรอ่ะ? อีกโลกหนึ่ง? นอกเหนือจากนี้ ? ไอโง่ มาเผชิญหน้ากับฉันหรือ แกจะโดนลงโทษอย่างหนัก ฉันไม่อยากได้ยินเสียงของไอคนเวทนาน่าสมเพชนี่อีกแล้ว เอาตัวมันออกไป
นักแสดงที่ถูกจับ : รอก่อน ฉันมีสิ่งที่ต้องทำ... เธอคือคนสนิทของราชาปิศาจ
มิยาบิ : อย่ากลัวไปเลย ฉันมาที่นี้เพื่อช่วยคุณ ที่ฉันเชื่อฟังเขามันเป็นแค่การแสดง แม้ว่าเราจะทนทุกข์ทรมานจากความหวาดกลัวของราชาปิศาจมานาน เราไม่มีพลังอที่จะทำอะไรได้เลย แต่เมื่อได้ยินเรื่องราวของคุณฉัน ฉันรู้ว่า ... แสงที่ส่องทางของเรานั้นมาจากข้างใน! ไม่มีอนาคตรออยู่ตลอดไป เราควรยิ้มให้กับโชคชะตา แล้วการแสดงละครก็จบลง มีคนตบมือให้กำลังใจเยอะมาก มันเป็นการแสดงที่เยี่ยมมาก
นัตสึโอะ : รุ่นพี่
ประธาคคนก่อน(จำชื่อไม่ได้) : ไง ฉันกังวลเกี่ยวกับการแสดงด้านการผจญภัยของเธอจริงๆ แต่ก็แสดงออกมาได้ดี
รุ่นพี่ผู้หญิง1 : แต่มันก็เป็นเรื่องจริงใช่ไหมล้ะ ?
นัตสึโอะ : ขอบคุณ
มิซูซาว่า : ขอบคุณฉันสิที่เป็นคนดูแลการแสดงทั้งหมด
รุ่นน้อง1 : เซริซาว่า(มิยาบิ)เป็นคนสอนเขาทุกอย่างไม่ใช่หรือไง ?
รุ่นน้อง2 : ฉันก็คิดแบบนั้น
ประธาคคนก่อน(จำชื่อไม่ได้) : ดีแล้วล่ะ ฟูจิอิคุง เธอสนุกเวลาอยู่บนเวทีหรือป่าว ?
นัตสึโอะ : ใช่ ฉันอาจแตกต่าง แต่ฉันเป็นตัวของตัวเอง และมันสนุกมาก
ประธาคคนก่อน(จำชื่อไม่ได้) : ฉันเข้าใจแล้ว แล้วเธอจะเป็นนักแสดงต่อหรือป่าว ?
มิยาบิ : ฟูจิอิคุง เพื่อนของเธอมาที่นี้นะ พวกเขาจะรออยู่ที่ล็อบบี้
อัล : นั้น เขาที่เป็นอสูรร้ายนั้นเอง
อาชิฮาระ มิยู : ยินดีด้วยนะ ฟูจิอิคุง
คาชิวาบาระ โมโมะ : โอะพระเจ้า ฟูจิอิคุง เธอดูเท่มากๆเลย
นัตสึโอะ : ขอบคุณทุกคนที่มาดูนะ
คาชิวาบาระ โมโมะ : ฉันคิดว่าเธอจะใส่วิกมาด้วยซะอีก
นัตสึโอะ : วิกนั้นมันร้อนเกินไปนะสิ
อัล : ฉันไม่เคยคิดว่าจะแสดงดีแบบนี้เลยนะ นัตจัง
อาชิฮาระ มิยู : จริงด้วย
อัล : มันทำให้ฉันกังวลว่าทุกครั้งที่คุณมีความสุขกับฉันก็คือการกระแสดงทั้งหมด
คาชิวาบาระ โมโมะ : จริงหรา หรือว่าเธอคิดกับฉันแบบ น่ารำคาญสุดๆหรือป่าว
นัตสึโอะ : ฉันไม่คิดว่าจะได้รับการตอบแบบนั้นจากพวกเธอเลยนะ
อาชิฮาระ มิยู : นั่นเป็นสิ่งที่ดีสำหรับคุณ!
นัตสึโอะ : จริงๆแล้ว พวกเธอใจดีกับฉันเกินไป i was shaking like a leaf right up until the curtain rose since it's the first day and all. (อ่านไม่ออก) แต่เมื่อฉันทำมัน ฉันเองก็เริ่มสนุกกับมัน
อาจารย์คิริยะ : ฟูจิอิคุง ฉันมาได้สักพักหนึ่งล่ะ เป็นการแสดงที่ยอดเยี่ยมมาก
นัตสึโอะ : อาจารย์คิริยะและคุณทัตสึทายะ(ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็น บก ของสำนักพิมพ์นัตสึโอะ) คุณก็มาด้วยหรา
อาชิฮาระ มิยู : คุณก็มาที่นี้ด้วยหราอาจารย์คิริยะ i had no idea! (ไม่รู้ว่าความหมายจะสื่อถึงอะไร)
อาจารย์คิริยะ : ฉันก็พึ่งมาได้ไม่นาน อย่างไรก็ตามฉันดีใจที่ได้เห็นคุณทุกคนดูดี เกี่ยวกับเรื่องการเขียนของเธอ ฉันได้ยินมาจากทัตสึทายะซังแล้ว ฉันสังเกตเห็นว่าสคริปต์นี้ไม่ใช่ของคุณ รับไปเลยนั่นหมายความว่าคุณยัง.....
นัตสึโอะ : ใช่ครับ ผมมาไกลจริงๆ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงจริงๆ
อาจารย์คิริยะ : ฉันเข้าใจแล้ว ขอโทษนะ ฉันไม่ต้องการให้คุณรู้สึดแย่หรอก
อาชิฮาระ มิยู : เกิดอะไรขึ้นกับงานเขียนของฟูจิอิคุง ?
อาจารย์คิริยะ : ไม่เป็นไร ไม้มีอะไรหรอก
นัตสึโอะ : ทำไมอาจารย์ทูเก็นไม่ได้มาล่ะ
ทัตสึทายะ : ฉันยังไม่เห็นเขาเลยนะ แต่เขาบอกว่ามาแล้ว
นัตสึโอะ : ฉันพึ่งไปหาเขา แต่ฉันไม่เจอ ฉันเลยเอาตั๋วใส่ไว้ให้ในกล่องจดหมาย
ทัตสึทายะ : ฉันบอกเขาว่านี่เป็นโอกาสที่ดีนะ แต่ไม่นานมานี้เขาบอกว่าอยากมุ่งมั่นไปที่งานเขียนก่อน
นัตสึโอะ : มันเป็นสิ่งที่เขาตัดสินในสินะ
อัล : เฮ้นัตจัง หลังจากนี้คืนนี้ไปปาร์ตี้กันไหม
นัตสึโอะ : แต่วันนี้ร้านปิดแล้วนะ
อัล : งั้นก็มาทานอาหารเย็นกับพวกเราสิ
อาชิฮาระ มิยู : อาจารย์ล่ะคะ ว่ายังไง มีบางสิ่งที่ฉันอยากจะถามคุณเกี่ยวกับชมรมวรรณกรรม! หนังสือด้วย!
อาจารย์คิริยะ : ขอบคุณที่ชวนนะ ฉันก็ชอบนะ แต่หลังจากนี้ฉันมีประชุมนะ
อาชิฮาระ มิยู : หน้าแตก ยืนอ้วกอยู่ ก่อนพูกว่า แน่นอน! แน่นอนคุณยุ่งอยู่! ฉันขอโทษ! งานของคุณต้องมาก่อน!
อาจารย์คิริยะ : ขอโทษ
คาชิวาบาระ โมโมะ : มิยูจัง
หลังจากนั้นก็แยกกัน ทั้ง4คนมายังร้านร้านอาหารแห่งหนึ่ง
อาชิฮาระ มิยู : ยินดีด้วยนัตสึโอะคุง ตอนนี้คุณเป็นนักแสดงตัวจริง!
นัตสึโอะ : ฉันไม่รู้จะพูดอย่างไรดี จะบอกว่าไม่ชอบหรืออยกาเป็นมืออาชีพดีล่ะ
อัล : คุณเรียกมันว่าอะไร
นัตสึโอะ : เรามักจะเรียกตัวเองว่า "นักแสดง"
อัล : เอาล่ะโรงละครเด็ก!
อาชิฮาระ มิยู : คุณเท่ห์เหมือนราชาปีศาจเลย คุณอาจจะเป็นตัวร้าย แต่คุณได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก
อัล : เธอต้องชอบผู้ชายผมยาวแน่ๆเลยใช่ไหม มิยูจัง
อาชิฮาระ มิยู : ไม่ใช่นะ
คาชิวาบาระ โมโมะ : แย่มาก เมื่อ2ปีก่อนคุณยังดูดีกว่านี้ แต่ตอนนี้คุณติดเชื้อเพี้ยนจากนัตสึโอะคุงมาหรือไง ตอนนี้เขามีแฟนแล้วนะ ตอนนี้ รุยรุยจัง เป็นอย่างไรบ้าง ฉันส่งข้อความถึงเธอเป็นครั้งคราว แต่ดูเหมือนว่าเธอยุ่งมาก .
นัตสึโอะ : ขอโทษ ฉันควรจะบอกพวกเธอ พวกเราเลิกกันแล้ว
คาชิวาบาระ โมโมะ และ อาชิฮาระ มิยู : : อะไรนะ
คาชิวาบาระ โมโมะ : คุณไม่แปลกใจเลยที่อัล
อัล : ฉันรู้แล้ว ... รุยจังบอกฉันแล้ว ขณะที่ฉันไปทำงานที่นั่น
คาชิวาบาระ โมโมะ : อะไร คุณไม่คิดจะบอกฉัน! คุณทรยศ!
อัล : ฉันไม่ต้องทำให้มันเป็นข่าวลือ
คาชิวาบาระ โมโมะ : ฉันเดาว่า ... คุณไม่สามารถรู้ได้เลยว่ามีอะไรเกิดขึ้นระหว่างผู้ชายกับผู้หญิงใช่ไหม?
อัล : เธอจะไปทางใต้กับริกคุงใช่ไหมล่ะ
คาชิวาบาระ โมโมะ : ไม่ ฉันแค่ตั้งใจมองย้อนกลับไปในอดีตรัก .. ริกคุงและฉันเป็นแค่ลูกพีช ฉันว่า คุณเพียงแค่ต้องกลบความเศร้าของคุณด้วยอาหารคืนนี้
นัตสึโอะ : ฉันหมายความว่า ฉันดีใจที่พวกเรามารวมกันได้
คาชิวาบาระ โมโมะ : บางทีเรื่องราวเกี่ยวกับริกคุงและฉัน จะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น
อาชิฮาระ มิยู : i believe that's called "rubbing salt in the world"... (อันนี้อ่านไม่ออก)
หลังจากทานอาหารเสร็จพวกเขาก็แยกกัน
คาชิวาบาระ โมโมะ : มันสนุกมาก ครั้งหน้ามากันอีกนะ
อาชิฮาระ มิยู : ใช่ เหมือนงานเลี้ยงรุ่นแบบเล็กๆเลย
อัล : อ่ะ ฉันลืมว่ารถไฟเที่ยวสุดท้ายหยุดวิ่งแล้ว
นัตสึโอะ : แล้วนานจะพักที่ไหนล่ะ
อัล : ช่วยฉันหน่อยได้ไหม
คาชิวาบาระ โมโมะ : คุณจะไปอยู่กับนัตสึโอะคุงหรา ระวังเขาจะนำโชคร้ายมาล่ะ
แล้วทั้ง4คนก็แบกกัน โมโมะไปกับมิบู อัลไปกับนัตสึโอะ
นัตสึโอะ : คุณรู้ใช่ไหม
อัล : อืม
นัตสึโอะ : เกี่ยวกับรุย. ฉันไม่รู้ว่าคุณได้ยินจากรุยเอง
อัล : ฉันใช้เวลาคิดมากจนพูดอะไรบางอย่างที่เวลาผ่านไปแล้ว
นัตสึโอะ : มันไม่ใช่เรื่องใหญ่.
อัล : นัตจัง ฉันว่าฉันควรจะพูด ฉันรู้ว่าคุณกลับมายืนหยัดได้แล้ว แต่ นั่นไม่ได้หมายความว่าคุณไม่สนใจรุยอีกแล้วใช่ไหม? "ไม่สนใจ" ฟังดูแย่ แต่ ... เธอไม่ใช่แค่แฟนเก่าของคุณตอนนี้ เธอคือ ?
นัตสึโอะ : ถ้าเป็นอย่างนั้น .... สิ่งนั้นอาจจะง่ายกว่านี้มาก
อัล : ฉันเป็นกังวล ฉันชอบสองคนด้วยกัน
นัตสึโอะ : หืม
อัล : คุณก็รู้ ... เธอยังสวมสร้อยคอที่คุณมอบให้เธอ เธอจับมันไว้ใกล้ ๆ ... ขณะที่เรากำลังคุยกัน
นัตสึโอะ : ทำหน้าเศร้าๆและหน้าแดงนิดๆ
หลังจากนั้นอัลก็มานอนห้องนัตสึโอะ
นัตสึโอะ : เดินออกมาหน้าห้อง กดโทรศัพท์มือถือ แล้วโทรหารุย โดยเขาพูดว่า เฮ้ รุย สวัสดีตอนเย็น
>>>>>จบตอน<<<<< ข้อความท้ายตอนจากอาจารย์ ไม่สามารถไล่ตามความรักในอดีต ความสมดุลทำให้เขาเกิดความลังเลขึ้น
ปล. นัตสึโอะที่เป็นฝ่ายถามฮินะเองนั้น ไม่กล้าที่จะฟังคำตอบของฮินะ
ปล. ฉากในละคร มิยาบิเล่นเป็นเหมือนคนรักนัตสึโอะแล้วต้องมาหักหลังนัตสึโอะ มิยาบิพอใจกับบทนี้งั้นหรือ ?
ปล. 2-3 ตอนที่แล้ว ไอชูฟน้าฮีมาเป่าหูนัตสึโอะเรื่องฮินะ รอบนี้อัลยังมาเรื่องรุย นัตสึโอะจะทำอย่างไร
ปล. นัตสึโอะไม่กล้าฟังความตอบของฮินะ แล้วคิดว่านัตสึโอะจะกล้าฟังคำตอบของรุยไหม โปรดติดตามตอนต่อไป
Domestic na kanojo มังงะตอนที่ 246 (สปอยเต็มเรื่อง)