Domestic na kanojo มังงะตอนที่ 252 (สปอยเต็มเรื่อง)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่ 252 To be by your side (จะอยู่เคียงข้างเธอ)
เริ่มเรื่องที่ห้องของรุย
รุย : คุณจะอยู่ที่นี้นานแค่ไหน ?
นัตสึโอะ : ฉันยังไม่แน่ใจเลย ฉันคิดว่าประมาณหนึ่งสัปดาห์ แต่จริงๆแล้วจนกว่าคุณจะโอเค
รุย : ฉันก็ดีใจนะ แต่เรื่องโรงเรียนคุณล่ะและชมรมด้วย
นัตสึโอะ : ฉันบอกเรื่องชมรมแล้วนิว่าช่วงนี้มันไม่ค่อยยุ่งนะ ส่วนเรื่องโรงเรียนฉันว่าฉันหาทางได้ ตอนนี้เธอคือคนสำคัญที่สุดของฉัน ฉันคิดว่าอัลจะกลับไปก่อนหน้าฉัน เขามีทำงานต้องทำ เขาตรงไปที่ missouri(สถานที่ไม่รู้เขาเรียกว่าอะไร) หลังฉันไปร้านอาหารวันนั้น
รุย : misouri ?
นัตสึโอะ : อัลไม่ได้มาที่นี้เพื่อเป็นล่ามให้ฉัน เขามาที่นี่เพื่อมาดูลิลลี่ พวกเขาเลิกเขาตอนมัธยม เขาบอกว่ามันทำให้นึกถึงเธอ
รุย : เชาบอกว่านั้นคือเหตุผลที่ชอบฉันหรือไง
นัตสึโอะ : ฉันคิดว่ามันมีบางอย่างเกี่ยวข้องกัน ฉันลองถามเขาดูไหมล่ะ เขาอ่านมันเร็วมาก
รุย : เขาว่ายังไง
นัตสึโอะ : เขายังไม่ได้ไปพบเธอ เขาไปให้ฉันไปหาเขา นี่มันบ้าอะไรเนี่ย ค่าตั๋วบินไป misouri ราคาเท่าไหร่ ?
รุย : 3หมื่น-4หมื่นเยนต่อไฟท์
นัตสึโอะ : ฉันไม่มีเงินเยอะขนาดนั้นหรอ นี่ก็ต้องเก็บไว้เป็นขากลับด้วย
รุย : ไปกันเถอะ ฉันจะจ่ายให้เอง อัลเคยช่วยฉันดังนั้นฉันจะช่วยเขาบ้าง นอกจากนั้นลิลลี่ดูเหมือนฉันมาก ฉันอยากจะเจอเธอ
นัตสึโอะ : ขอบคุณ อัลคงจะมัความสุขมากๆแน่
วันต่อมา
อัล : นัตจัง รุยจัง ขอบคุณที่รียมาหาฉัน
นัตสึโอะ : ถ้ามีพลังขนาดนี้ ทำไมไม่ไปหาเธอล่ะ
อัล : ขอโทษ ฉันแค่ สิ่งที่จะพูด มันไม่แปลกหรา ที่อยู่ๆไปปรากฏตัวอยู่หน้าเธอ ฉันไม่รู้จะต้องทำอย่างไรนิน่า
นัตสึโอะ : ถ้าคุณคิดแบบนั้นไม่มีวันที่คุณจะทำได้หรอก
อัล : ดี ที่นี้เราก็วางแผนกันได้แล้ว
นัตสึโอะ : ไม่ เราต้องไปบ้าลลิลลี่ตอนนี้เลย
อัล : ตอนนี้เลยหรา
นัตสึโอะ : ตอนนี้เลย ไม่ต้องมีแผนหรอก
อัล : แต่ถ้ามันทำให้เธอแปลกใจล่ะ
นัตสึโอะ : กังวลเมื่อคุณไปถึงที่นั้นดีกว่า
ตัดฉากมาที่ทาวน์เฮ้าส์(ไม่รู้ว่าเขาเรียกว่าอะไร)
นัตสึโอะ : นี่คือย่านชานเมืองอเมริกันหรา ดูกับเหมือนอยู่ในหนังเลย
อัล : นี่แหละบ้านของเธอ
นัตสึโอะ : ไปกดกริ่งซะ เราจะแอบดูตรงนี้
อัล : ตอนนี้เลยหรา
นัตสึโอะ : มัวทำอะไรอยู่ล้ะ ไปสิ
อัล : แต่ว่า
ลิลลี่ : ไปกันเถอะ Sadie (ชื่อสุนัขอ่านไม่ออก )
รุย : เธอดูคล้ายฉันมาก
นัตสึโอะ : ตอนนี้แหละโอกาสคุณแล้ว ไปสิ
อัล : ฉัน ฉันทำไม่ได้ ฉันยังไม่พร้อม
นัตสึโอะ : บ้าเอ้ย เร็วเข้าก่อนที่เธอจะไป อยากกลับไปทั้งๆที่ยังสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นหรือไง
อัล : ลิลลี่
ลิลลี่ : อัล นั้นคุณใช่ไหม
อัล :อืม เธออาจจะสงสัยว่าฉันมาทำอำไรที่นี้
ลิลลี่ : ฉันไม่ได้เจอคุณนานมาก ฉันดีใจที่เจอคุณอีก คุณเป็นยังไงบ้าง
อัล : สบายดี
นัตสึโอะ : ดูเหมือนจะเป็นไปได้ด้วยดี เขาน่าจะทำแบบนีตั้งนานล่ะ
รุย : พวกเขาคุยอะไรกัน เรื่องที่โรงเรียนหรือเรื่องที่ทำงาน ฉันเดาว่าต้องเป็นอย่างนั้น
ลิลลี่ : คุณก็รู้ ฉันอยากจะขอโทษคุณเสมอ ก่อนหน้านี้ฉันไม่คิดเลยว่าฉันจะเมาช็อกโกแลตที่ผสสเหล้าด้วย ฉันไปและบอกทุกคนว่าคุณเป็นคนโกหก แต่เมื่อพ่อฉันบอกเรื่องที่ฉันทำตอนเมา ฉันรู้สึกแย่มาก ฉันหวังว่าเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ ฉันขอโทษจริงๆ
อัล : ฉันรู้ ฉันโอเคร i'm just glad it's cleared up. (อ่านไม่ออก) เธอไม่ผิดที่จะมีเพื่อนบ้าๆ เพื่อนฉันที่ญี่ปุ่นให้อะไรหลายอย่างและช่วยเหลือฉันมาก นั่นคือเหตุผลที่วันนี้ฉันทั้งหมด
ลิลลี่ : คุณอยู่ที่ญี่ปุ่น ฉัรคิดว่าคุณจะเข้าใจ แล้วบอกฉันว่าอย่าทำอย่างนั้นอีก
อัล : ไม่ ฉันรู้...
รุย : สิ่งที่เขาทำมันเลวร้ายมาก เธอกำลังถามเรื่องที่เขาเมาที่ญี่ปุ่นแล้ว
นัตสึโอะ : ฉันเอง ฉันนี่แหละทีจูบกับเขา
ลิลลี่ : คุณเป็นใครเนี่ย
นัตสึโอะ : ฉันเป็นเพื่อนอัล ฉันจูบกับเขา แต่มันเป็นเพียงอุบัติเหตุ! เขาไร้เดียงสามาก!
ลิลลี่ : เธอจูบกับเพื่อนตัวเองหราอัล คุณไม่เลือกเลยหรา
อัล : นัตจัง ฉันสงสัยอยู่เสมอว่าคุณทำอะไรอยู่ เมื่อฉันได้ยินเกี่ยวกับคุณจากพ่อของฉันฉันอยากเจอคุณจริงๆ แต่ฉันกลัวฉันจะทำผิดพลาดอีกครั้ง และมันจะทำให้คุณเกลียดฉัน ฉันได้คำแนะนำจากพ่อก็เลยมาที่นี้ ฉันดีใจมากที่รู้ว่าคุณกำลังคิดถึงฉัน ฉันคิดแล้วคิดอีกอยากจะย้อยเวลากลับไปหลายครั้ง ถ้าไม่รังเกียจคุณจะมาเป็น..... แล้วลิลลี่ก็จูบอัล
ลิลลี่ : คุณจะกลับมาเป็นแฟนฉันใช่ไหม ? ขอโทษ หรือว่าฉันเข้าใจผิดหรา แล้วทั้งคู่ก็กอดกัน
นัตสึโอะ : ฉันเห็นอัลมีความสุข ฉันรู้สึกดีขึ้นมาล่ะ ฉันก็เคยคิดผิดปละหลงทางในเรื่องแบบนี้มาแล้ว
รุย : i lost it when you suddenly ran off! it turned out to be a good move in the end though. (อ่านไม่ออก)
นัตสึโอะ : ฉันพูดภาษาอังกฤษได้ด้วย ฉันเคยเรียนเมื่อตอนมัธยม
รุย : จริงหรา ฉันก็สงสัยในสิ่งที่คุณทำ แต่เสียงภาษาอังกฤษของคุณมาแปลกๆ ฉันว่าจะกระโดดออดไปเพื่อไปเป็นล่ามให้
นัตสึโอะ : ทำไมคุณไม่กลับบ้านก่อนฉันล่ะ
รุย : ฉันจะไปช็อปปิ้ง หวังว่าคุณจะมากับฉัน
นัตสึโอะ : ไม่เป็นไร คุณรอนะ เดี๋ยวฉันทำหาหารให้ ขอโทษที่ให้รอนาน
รุย : ยากิอุด้ง
นัตสึโอะ : ฉันไปร้านอาหารญี่ปุ่น i couldn't make it exactly how i would back home, through. (อ่านไม่ออก) ถึงเธอจะรับรสชาติไม่ได้ แต่หวังว่าเธอจะได้เพลิดเพลนไปกกับเนื้อพวกนี้นะ มันก็เหมินเส้นบะหมี่ทั่วไปนั้นแหละ
รุย : ร้องไห้
นัตสึโอะ : เกิดอะไรขึ้น หรือว่าคุณจะคิดถึงบ้าน ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนั้นนะ
รุย : ฉันรู้สึกได้ ฉันรู้สึกถึงรสชาติได้เพียงเล็กน้อย ฉันสามารถลิ้มรสมันได้
นัตสึโอะ : เธอรับรสชาติได้จริงๆหรา มันดีมาก แล้วทั้งคู่ก็กอดกัน เธอโอโครนะ
รุย : ฉันคิดอย่างนั้น ฉันโอเครถ้าคุณจะกลับบ้านก็ได้นะ ฉันเป็นห่วงเรื่องที่โรงเรียนด้วยสิ
นัตสึโอะ : ฉันเข้าใจ ฉันดีใจนะ เฮ้ รุย ฉันคิดว่าพวกเรา...
รุย : เฮ้ ทำไมคุณไม่มานี่ล่ะ เพราะคุณกำลังจะกลับ มานี้สิ แล้วรุยก็เดินไปนอนเตียงเดียวกับนัตสึโอะ ก่อนที่ฉันจะมาที่นี่ ... ฉันคิดว่าจะพูดยังไงดี
นัตสึโอะ : มาอยู่กับฉันเถอะ รุย ในอนาคตเมื่อคุณกลับมาที่ญี่ปุ่นและฉันมีงานทำ ... ฉันแน่ใจว่าเราจะยังคงมีปัญหามากมาย แต่ถ้าเธออยู่เคียงข้างฉัน .... ฉันสามารถเอาชนะทุกสิ่งได้
รุย : ใช่ ฉันรู้สึกแบบเดียวกัน
นัตสึโอะ : หวังว่าเธอจะตอบว่า ใช่
รุย : แน่นอน
ตัดฉากมาที่ญี่ปุ่น
เจ้าของร้าน : you're really knockin em back miss! (อ่านไม่ออก) มันดึกแล้วนะ แน่ใจหรือป่าว คุณโอโครนะ
ฮินะ : ฉันสบายดี ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ นอกเหนือจาก มันจะใช้เวลามากกว่านี้ .... เพื่อทำให้ฉันลืมทุกสิ่ง
>>>>>จบตอน<<<<<
ข้อความท้ายตอน อีกด้านหนึ่งกำลังส่องแสงสว่างแต่อีกด้านหนึ่งกำลังมืดมิด
ปล. ID เก่าที่ใช้สปอยมาหลายเดือนไปบินแล้วเพราะสปอยตอนพิเศษ ก็เลยคิดว่าจะเอายังไงต่อดี จะสปอยต่อดีไหมหรือจะหยุดลงแค่นี้ เพราะนี้เป็น ID ใหม่ กลัวสปอยไปแล้วไม่มีคนอ่าน เลยลองสปอยตอนที่ 252 ดู ถ้าไม่มีคนอ่านก็จะเลิกสปอย แต่ถ้ามีคนอ่านก็จะสปอยต่อ
ปล. หวังว่าIDนี้คงไม่บินอีกหรอกนะ
ปล. ฮินะเมาขนาดนี้ ถ้ามีคนเข้าหาหรือไอแว่นชูเข้ามาล่ะก็ หวังว่าฮินะคงไม่ใจออกหรกนะ
Domestic na kanojo มังงะตอนที่ 252 (สปอยเต็มเรื่อง)