คนที่เจริญสติมีความรู้สึกตัวในชีวิตประจำวัน จนรู้สึกว่าทุกสิ่งเกิดดับแม้กระทั่งจิตรู้ จนเกิดปัญญาเห็นตามความเป็นจริงว่าทุกสิ่งไม่เที่ยง ทุกสิ่งผ่านเข้ามาแล้วผ่านไป
จนเห็นความเบื่อหน่ายในชีวิตที่ไม่มีสาระแก่นสารอะไรเลย มีทรัพย์สมบัติมากมาย มีตำแหน่งหน้าที่การงานดีๆ
มีครอบครัวอันเป็นที่รัก ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นแค่ของชั่วคราว พอถึงเวลาตายทุกสิ่งทุกอย่างก็กลายเป็นของคนอื่น  มีสิ่งที่รักต้องพัดพรากจากสิ่งเป็นที่รัก เป็นสิ่งที่พึ่งทางใจไม่ได้เลย มีสิ่งใดก็ทุกข์เพราะสิ่งนั้น แต่ธรรมะของพระพุทธเจ้า นั้นเป็นที่พึ่งที่แท้จริง เป็นของดีของวิเศษ แม้ยังไม่บรรลุธรรม แต่เราเชื่อว่าวันข้างหน้าดีกว่าวันนี้แน่นอน  ตัวผมเห็นว่าการบวชนั้นเป็นการสละตนเองเพื่อลดละกิเลส  มีชีวิตสันโดษ ไม่คลุกคลี เป็นความสุขที่ไม่หยิบยึดของบนโลกนี้ ตัวผมเห็นว่าถ้ามีสิ่งใดก็ต้องทุกข์เพราะสิ่งนั้น ถ้าไม่มีเลยก็ไม่ต้องทุกข์  
เหลือเพียงกายกับใจนี้ไว้ เจริญสติ ก็พอครับ
ถ้าตัวผมคิดผิดไปหรือมีเจตนาไม่ดี ผมขอขมากับทุกๆท่านด้วยนะครับ