เรื่องมีอยู่ว่า เรา อายุ 32 พี่เค้า อายุ 34 เราทั้งคู่ มีการศึกษา ฐานะ และหน้าที่การงานที่ดี เรียกว่า อยู่ในสังคมเดียวกันเราคุยกันมาได้เกือบ 7 เดือน พี่เค้า  คือ คนในเสปคเราทุกอย่าง ตี๋ ขาว สูง ใส่แว่น หน้าตาสะอาดสะอ้าน แต่งตัวดี สุภาพเรียบร้อย ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เจ้าชู้ มีศีล 5 ครอบครัวที่บ้านดี
เรามีรสนิยมที่คล้ายกัน คุยกันรู้เรื่อง เค้าดูแลเราดีมาก ให้เกียรติเรา ตลอดเวลาที่เราไปไหนมาไหนด้วยกัน พี่เค้าจะมารับมาส่งเราทุกครั้ง support เราตลอด จนเราไม่เคยต้องหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาเลย เค้าส่งดอกไม้ให้เราทุกเดือน มีของขวัญให้ทุกวันสำคัญ แต่เค้ายังไม่ได้ขอเราเป็นแฟน

ช่วงแรกๆ ที่เราคุยกัน เราก็มีผู้ชายเข้ามาคุยด้วยหลายคน เค้าก็รู้ แต่เราก็ค่อยๆ เทผู้ชายเหล่านั้นไปเพราะเราเลือกแล้วว่าจะเป็นพี่เค้า คนที่เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วย เราไม่เคยมีเรื่องทะเลาะกันเลย ความสัมพันธ์เราก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ

แต่มันมีช่วง 2 เดือนก่อน เรามีผู้ชายอีกคนนึงเข้ามาคุยด้วย ซึ่งเราบอกเค้าแล้วว่าไม่ได้อะไรนะ เพราะมีคนคุยด้วยอยู่แล้ว แล้วมันก็มีเหตุที่ทำให้เราได้คุยกับผู้ชายคนนี้มากขึ้น คือเราให้เค้ามาช่วยทำวิจัย ส่งข้าวส่งน้ำให้เรา เราจึงเกรงใจไม่กล้าเทผู้ชายคนนี้ไป ตรงๆ จนเวลาผ่านไป เดือนกว่าๆ เรารู้สึกผิด ละอายต่อบาป เราจึงบอกเทผู้ชายคนนี้ไปตรงๆ และเวรกรรมก็ตามเราทัน คือ ผู้ชายคนนี้มีเพื่อน ที่รู้จักกับพี่เค้า เพื่อนของผู้ชายคนนี้จึงเอาเรื่องเรากับผู้ชายคนนี้ไปบอกพี่เค้า

พี่เค้าก็โกรธเรามาก เสียใจมาก และบอกเลิกคุยกับเรา เราเสียใจมาก รู้สึกผิด เราได้ขอโทษพี่เค้า สารภาพผิด ขอโอกาสแก้ตัว แต่พี่เค้าบอกว่า จะเชื่อใจเราอีกได้ยากมาก พี่ก็คงต้องทำใจ และก้าวต่อไปครับ ตอนนี้เวลาผ่านมา 2 อาทิตย์ เราไม่ได้คุยกัน ต่างคนต่างเงียบกันไป เราทำใจว่าเสียพี่เค้าไปแล้ว ทั้งที่ใจยังรู้สึกผิด และรักพี่เค้ามาก

เราจึงอยากถามว่า ถ้าแฟนคุณทำแบบนี้ คุณจะให้อภัยเค้าไหม จะให้โอกาสเค้าแก้ตัวหรือเปล่า และจะยังสามารถกลับไปรักกันเหมือนเดิมได้ไหม เพราะอะไร ขอบคุณมากค่ะ

ปล.พี่เค้าไม่เคยมีแฟน