ตั้งแต่เด็กเลยพ่อแม่เราทะเลาะกันตลอด พ่อเราเคยติดคุกแต่เราไม่รู้ว่าเพราะอะไรเราไม่อยากยุ่ง ตอนเราอายุ5ขวบแล้วแม่ก็ไปทำงานที่กรุงเทพบ้านเราค่อนข้างยากจนอดๆอยากๆบางวัน เราได้อยู่กับยายครอบครัวบ้านนอกเนาะต้องมีลูกหลานป้าอยู่ด้วยเป็นครอบครัวใหญ่เราก็โดนลูกป้ารังแกสารพัดใช้ให้ทำงานบ้างซึ่งเราก็ไม่เกี่ยงเราก็ทำตลอดบางครั้งก็ด่าเราตอนที่ยายไม่อยู่ เราอดทนมาตลอดจนเราอายุ11ปีพ่อเราออกจากคุกและแม่เรากลับมาตอนนั้นดีใจมากที่จะได้มีพ่อมีแม่อยู่เป็นครอบครัวเหมือนคนอื่น แต่มันก็ไม่ได้เป็นอยากที่เราคิดเพราะมันเหมือนตอนที่เราอายุ5ขวบแถมหนักกว่าเดิมพ่อกับแม่เราทะเลาะกันหนักขึ้นพ่อทำร้ายร่างกายแม่บางครั้งเราเป็นคนห้ามเราต้องเป็นคนเจ็บเองโดนไม้ฟาดบ้างขวดบ้างแต่เราก็ไม่ได้โกรธหรืออะไร ซึ่งมันเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนตอนนี้เราอายุ18ปี บอกก่อนนะว่าแม่เราเป็นคนที่พูดไม่แคร์ความรู้สึกคนอื่นคิดว่าตัวเองถูกเสมอ ส่วนพ่อจะเป็นคนที่มักใช้แต่อารมณ์ไม่มีเหตุผลนิสัยรังแกผู้หญิงแต่ไม่เคยปกป้องครอบครัวเลย พ่อกับแม่ทะเลาะกันแทบทุกวันจนตอนนี้เราไม่อยากอยู่บ้านหลังนี้แล้วแม่เคยพูดว่าแม่พลาดเราจึงได้เกิดทั้งที่เขาไม่อยากให้เราเกิดด้วยซ้ำ เวลาแม่ทะเลาะกับพ่อต้องพาลเราตลอดบางที่ก็ไล่ให้เราไปตายครั้งนั้นเราอายมากเพราะพูดต่อหน้าคนอื่น เราไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วเราเหนื่อยตอนนี้เรากำลังจะขึ้นมหาลัยมันเป็นอะไรที่แย่มากเราควรจะทำยังไงดี