สวัสดีครับ วันนี้ผมกลับจากฝึกงานอีกประมาณ1เดือน จะจบครบชั่วโมง เรียนปวช.อยู่ครับ

ผมกับแม่เมื่อวานได้ทะเลาะกันเรื่อง ญาติของผมมีศักย์เป็นพี่1ปี เกิดมาเป็นไบโพลาร์หมอคาดว่าสมองพิการมีอารมณ์รุนแรงเอาแต่ใจเนื่องจากถูกเลี้ยงมาโดยยายซึ่งสปอยมาแต่เด็กแม่ของญาติผมได้ทิ้งลูกตั้งเองไว้แล้วให้ยายเลี้ยงครับ 

เรื่องของเรื่องคือ ตอนนี้แม่ของญาติผมที่ป่วยเนี่ยได้เอาตัวไปทิ้งไว้ที่โรงบาลจิตเวชแล้วไม่มารับไปมีเหตุให้หมอพยาบาลตามตัวเพื่อมาคุยแต่ปรากฎว่าย้ายบ้านหนีไปแล้ว(ตามที่แม่ผมพูดซึ่งผมก็ไม่ไปยุ่งครอบครัวของน้านานแล้วครับ) แม่ซึ่งมีศักย์เป็นป้าทางโรงบาลจึงได้เรียกไปสอบถามเร็วๆนี้ว่าจะเอายังไง แล้วยังไงผลก็วนมาที่ป้าหรือแม่และยายของผมเองที่ต้องเลี้ยง 

ปัจจุบันผมกับแม่อยู่กันสองคน แม่มีหนี้สินที่ตัวเองสร้างไว้ด้วยนิสัยที่ใช้เงินไม่ค่อยเป็นใช้เงินเกินตัวมาตลอดบวกกับเมื่อก่อนพ่อเป็นคนไม่เอาไหนปัจจุบันได้เลิกราขาดกันได้ประมาณ 8 ปีแล้วครับ แม่ผมมีโรคประจำตัวอยู่หลายชนิด โรคแพ้ภูมิตัวเองSLE ไขมันพอกตับ โรคเครียด ไบโพลาร์ เบาหวาน( ซึ่งชอบกินของหวานตามใจปากตัวเองจนเป็นโรคเบาหวานเช่นเดียวกับโลกตับที่กินโดยไม่คำนึงคิดจนเป็นโรคประจำตัว ปัจจุบันยังไม่เลิกพฤติกรรมการกินแบบนี้ )
เป็นเหตุให้เบาหวานขึ้นต้องเข้าโรงบาล *ค่อนข้างบ่อย ผมจึงเสียการเรียนการฝึกงานไปหลายวันตลอด3ปีที่ผ่านมา เพราะต้องไปเฝ้าแม่ที่โรงบาล

ครับ.... ตามย่อหน้าแรกผมขอขยายความ แม่ผมเคยเอาญาติผมคนนี้มาเลี้ยง ตามที่บอกแม่มีฐานะการเงินที่ไม่ค่อยดีและชอบไปยุ่งเรื่องครอบครัวของน้าโดยนำมาเลี้ยงแล้วไม่บอกน้ามาแล้วหลายครั้งแต่ได้ไม่นานเพราะตัวเองป่วยและมีการเงินที่ลำบาก ก็ต้องไปส่งคืนน้า ตามStepครับแม่เข้าโรงบาลผมเสียการเรียนต้องไปเฝ้าดูอาการหลายวัน เป็นอย่างนี้อยู่หลายครั้ง ทั้งๆที่เราไม่ควรไปยุ่งครอบครัวของคนอื่นเลยครับ อยู่กันสองคนยังเอาตัวแทบไม่รอดปากกัดตีนถีบ ผมช่วยแม่ที่ป่วยแทบทุกอย่างภายในบ้านรวมไปถึงการทำกับข้าวครับ แทบไม่มีเวลาพักผ่อนโดนใช้งานเยี่ยงทาสเมื่อสมัยก่อนที่ผมเด็กกว่านี้ แต่ก็ยังเข้าใจนะครับเพราะแม่ป่วย  แต่ไม่รู้ทำไมทั้งๆที่ครอบครัวเรายังเป็นแบบนี้กลับชอบนำปัญหามาให้ผมเหนื่อยและลำบากอยู่เรื่อย ผมได้เงินอยู่เดือนล่ะ 1000 หรือ 2000 บ้างในบางเดือนมาโดยตลอดครับถึงต้องอดบ้างกินบ้าง บางเดือนแม่ไม่มีให้ผมก็เข้าใจ แต่แม่มักมีเงินไปซื้อของให้ตัวเองตลอดครับแล้วบอกผมว่าไม่มีเงิน ผมอยู่ชีวิตแบบนี้มาตลอดครับ *เหมือนพ่อแม่รังแกฉัน* ผมอยู่ได้ด้วยกยศ.ประทังชีวิตครับหากไม่มีผมก็คงอยู่ไม่ได้ 
และตามย่อหน้าแรก น้าผมได้ทิ้งลูกตัวเองไปแม่กับยายผมเลยต้องรับผิดชอบเลี้ยงแทน แต่ผมก็รู้ดีว่าแม่ผมเลี้ยงไม่ได้ครับลำพังสองเราก็ลำบากจะแย่ 
ผมจึงบอกกับแม่ดีๆว่า *ช่วยได้เท่าที่ช่วยก็พอนะ เพราะแค่นี้ก็ลำบากพอแล้วเราก็มีครอบครัวของเรา น้าเขาก็มีครอบครัวของเขาให้เขาจัดการปัญหาเองเถอะถึงน้าจะได้ย้ายบ้านหนีติดต่อไม่ได้แล้วก็ตาม * เพราะเดี๋ยวแม่ผมก็ป่วยอีกผมก็จะลำบากอีกทั้งๆที่ไม่ใช่ปัญหาของเราเลยสักนิด เงินก็ไม่ค่อยจะมี
แล้ว...หลังจากนั้น ก็ได้ทะเลาะกัน แม่ของผมด่าผมว่าไม่เอาพี่เอาน้อง แล้วขู่ว่า จะให้ผมอยู่บ้านนี้คนเดียวส่วนตัวเองจะเช่าบ้านเพื่อไปอยู่กับญาติคนนี้

     ผมตื่นมาสายๆอาบน้ำแต่งตัวไปฝึกงานตามปกติ
     ตกเย็นแม่ผมขนเสื้อผ้ารองเท้า หายไป

    คำถามคือ ถ้าแม่ไม่กลับมา แล้วแม่คิดจะทิ้งลูกของตัวเองจริงๆ
    ต่อจากนี้ผมควรทำยังไงต่อไปดี ผมฝึกงานและยังเรียนไม่จบ

    ผมผิดไหมที่เป็นห่วงและพยายามทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้วต้องมาเจอเรื่องแบบนี้โตมากับความรุนแรงทั้งทางร่างกายและจิดใจที่พ่อกับแม่มอบให้และยอม        ทนมาตลอดจนอายุได้18ปี ต่อจากนี้ผมจะทำยังไงดีครับกับชีวิตที่เหลือ ปัจจุบันผมสุขภาพจิตย่ำแย่มากครับ