เราเป็นคนที่คิดมากและsensitiveมาก อ่อนไหวมากๆ ร้องไห้บ่อยมาก อะไรนิดหน่อยก็ร้องไห้แล้ว บางคำคนอื่นก็บอกว่ามันไม่ได้อะไรแต่เรากลับคิดมาก แล้วชอบคิดคนเดียว จะนอยไปทั้งวันแล้วคำๆนั้นจะอยู่ในหัวเราตลอด บางครั้งที่เครียดแล้วร้องไห้มากๆก็จะระบายด้วยการกรี๊ดเอาแต่ไม่ได้ทำลายข้าวของอะไร มีปรึกษาคนอื่นก็ดีขึ้นบ้างแต่เราไม่อยากเป็นภาระใครเลยค่ะ รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่ามากๆ ค่อนข้างเบื่อโลก บางครั้งก็ขำและตลกกับชีวิตดีเหมือนกัน เราไม่รู้ว่าเราจมปลักมากไปรึเปล่า มีบ้างที่อยากตายอาจจะเป็นเพราะเราเครียดและรับมือกับปัญหาไม่ได้ รู้สึกโลกไม่ค่อยน่าอยู่ เราควรทำยังไงดีคะ อันนี้คือเราแค่เครียดใช่ไหม เราไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้าใช่มั้ยคะ