ขอบอกก่อนเลยนะว่า เราเป็นคนตลก เฮฮา ปาร์ตี้ สร้างเสียงหัวเราะได้ตลอด แต่ว่าเราไม่สามารถเป็นแบบนี้กับทุกคน

เราเป็นคนหน้านิ่งธรรมชาติ แต่ถ้าเรายิ้ม เรามีความสุข รอยยิ้มนั้นมันจะออกมาจากใจเราจริงๆ

เรามีเพื่อนที่สนิทแบบจริงๆ รักมากๆ อยู่สองสามกลุ่ม แล้วตอนอยู่กับคนพวกนั้น เราสามารถปลดปล่อยทุกอย่างออกมาได้หมด
เราจะเล่นมุก ปล่อยฮา ขำ ทุกอย่างได้โดยแทบไม่ต้องกังวลอะไรเลย เรากล้าตัดสินใจ เรากล้า เรามีคสามคิดของตัวเอง
เรามีความสุขตลอดเวลา เราโล่งใจทุกครั้งที่มีคนพวกนั้นอยุ่ด้วย
เรารู้ว่าว่าเราเป็นที่รักของทุกคน และเรามีความสุขมาก

แต่กลับกัน เราก็มีเพื่อนอีกกลุ่มนึง ที่ต้องเจอบ่อยๆ ทั้งด้วยเรื่องงานหรือกิจกรรมก็แล้วแต่
เรารู้จักกันมานานเหมือนกัน แต่เรารู้สึกเหมือนเราไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้เลย
เราจะเขิน อาย บางทีก็ต้องฝืนยิ้ม จากคนเฮฮา สนุกสนาน กลายเป็นคนขี้อายที่ไม่ค่อยกล้าคุย ไม่ค่อยกล้าสุงสิงกับใคร
เรารู้สึกไม่สบายใจ รู้สึกว่าเป็นอีกคน แล้วก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไป 

ทุกครั้งที่ต้องเผชิญหน้าอะไรก็แล้วแต่ เรามักจะคิดว่า ถ้าเป็นเพื่อนสนิทกลุ่มแรก ที่เราได้ทำงานด้วย บางทีเราอาจมีความสุขกว่านี้ก็ได้
บางทีมันก็มึจุดที่เรารู้สึกว่าเราสามารถเปิดใจได้ แต่เหมือนมันก็ตัน แล้วก็กลับมาที่ศูนย์เหมือนเดิม บางทีก็ติดลบเรื่อยๆ
แต่เพื่อนกลุ่มนี้ก็สำคัญจริงๆ เราก็ไม่อยากจะเฟดหายไปเหมือนกัน

ทำไงไงเราถึงจะสนิทกับทุกคนได้ในแบบที่เราเป็น เราไม่อยากรู้สึกว่าเราเป็นคนที่เออออตามคนอื่น แล้วเป็นคนที่ผิดหวัง เจ็บปวดเสียเอง