สวัสดีคะ ^_^ ตามหัวข้อเลยนะคะ คือตอนนี้รู้สึกอัดอั้นมากเลยอยากรู้ว่าตัวเองเป็นอะไรทำไมถึงเกิดอาการแบบนี้และบอกเลยคะเป็นกับคนที่เราชอบคน(นี้คน)เดียวด้วย T_T

ขอออกตัวก่อนเลยคะว่านิสัยของเรานั้นเป็นพวกร่าเริง อัธยาศัยดี เฮฮา แอคทีฟอยู่ตลอดเวลา ยิ้มง่ายหัวเราะง่าย ร้องไห้ง่ายเช่นเดียวกัน ยิ่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนสนิทยิ่งบ้าบอแบบสุดๆ555 (แต่ตัวเรานั้นเป็นผู้หญิงที่ไม่สวยเอาซะเลย T_T) ซึ่งตัวเรานั้นชอบเพื่อนในกลุ่มเดียวกันนั้นเอง #เราอยู่กลุ่มที่เป็นผู้ชายแต่พวกนี้จะแนวๆ เรียนๆ เล่นๆ (แต่ไม่มากเหมือนอีกกลุ่ม)

ซึ่งคนที่เราชอบนั้นเป็นคนที่แตกต่างจากเราสุดขั้วโลกเหนือใต้แบบสุดๆ เลยคะ TOT เขาเป็นคนที่มีใบหน้าอันโหดนิ่ง แถมมักจะขมวดคิ้วอยู่ตลอดเวลา เขามักจะไม่พูดกับคนแปลกหน้า ไม่ค่อยยิ้มให้ใครเห็น ดูเย็นชาและขี้เก๊ก(เอิ่ม...555) ก็คงจะคล้ายๆ กับมนุษย์เงียบที่ไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใครที่ไม่สนิทด้วย แต่ขอบอกเลยคะว่าตอนที่เขานั้นอยู่กับเพื่อนเป็นอะไรที่ดีต่อใจมาก >///< เขาจะเผยรอยยิ้มออกมาเป็นบางครั้งบางคราวหรือไม่บางทีเขาก็หัวเราะร่าเลย ซึ่งพอเราได้มองแล้วรู้สึกดีต่อใจมาก อยู่กับเพื่อนเขาจะกลายเป็นคนที่เฮฮา ชอบเล่นมุก แอบทะลึงนิดหน่อย และก็ติดตลก >< #แลดูอวยขนาดหนัก5555

แต่ว่าเรื่องมันไม่ได้สวยหรูขนาดนั้น T_T เมื่อเราเป็นคนในกลุ่มที่อยู่หนึ่งในหัวข้อไม่ได้สนิทกับเขา ทำให้เวลาเจอหน้ากันเขามักจะตีหน้านิ่งและโหดใส่(น่ากลัวววTOT) โอกาสที่จะได้พูดคุยกับเขาก็ต้องผ่านเพื่อนเท่านั้น พูดคุยเรื่องเกมส์เรื่องอนิเมะอะไรก็ว่าไป5555 ทำให้ความสัมพันธ์ของเราและเขาไม่คืบหน้าเลย

เรานั้นชอบเขาตั้งแต่ม.1แล้ว และได้สารภาพไปในแชทแล้วว่าชอบแต่ก็ถูก ปฏิเสธกลับมา!!!! #แลดูแก่แดดจัง555 >< แต่เราก็หน้าหนาชอบมาจนถึงทุกวันนี้ #ม.3แล้วน้าาา >< (ซึ่งขอสารภาพในช่วงเวลาม.2ครึ่งๆ จะขึ้นม.3เราได้เลิกชอบเขาไปและไปชอบอีกคนในกลุ่มแทน #แลดูงงๆ ซึ่งบอกเลยคนนี้ที่เราชอบเรารุกหนักมากกกก กล้าบอกกับคนอื่นว่าชอบคนนี้ จะจีบคนนี้ ทั้งเล่นหยอดมุกหวานใส่ ซื้อของให้กินโดยที่บอกให้รู้ว่าเราซื้อให้ ไม่กลัวเวลาเข้าหา และรู้สึกกล้าเข้าหาตลอด แต่แล้วฝันสลายเมื่อเขากลับไปคบกับแฟนเก่า ฉิ้งง!!! แตกเพล้งความพยายามที่ทำมา555 เราก็เลยนั่งแก่วกินแห้วเลี้ยงนกตามเคย และก็ไม่รู้อะไรดนใจให้เรากลับไปชอบเขาคนนั้นที่บอกว่าหน้าโหดๆ อีกครั้ง -_-)

แต่รอบนี้ไม่เหมือนเดิม...เรามีความกล้าขึ้นมาอีกนิสหนึ่ง พัฒนาตัวเองจากเมื่อก่อนที่มองอยู่ห่างๆ แอบซื้อของให้กินแบบหลบๆ ซ่อนๆ ฝากเพื่อนไปบอกว่ารุ่นน้องเอามาให้5555 ตอนนี้กลายเป็นกล้าบอกเต็มตัวละว่าเราเป็นคนซื้อให้เอง ซึ่งปฏิกิริยาที่ตอบกลับมาวันแรกถือว่าดีต่อใจสุดๆ เขารับไปแล้วยิ้มพร้อมบอกว่าอยากได้เย็นๆ กว่านี้ #เราซื้อน้ำขวดไปให้อะนะ >< ทำให้วันนั้นเรามีแรงพลักดันซื้อของให้ทุกวันเอาไปไว้ที่รถรับส่งนักเรียนของเขาทุกวัน ฝากเพื่อนบอกทุกวันว่าเราซื้อให้ #ไม่ได้ให้กับเขามือหรอก5555

ทำแบบนั้นจนกระทั้งอาการเราไม่สามารถเก็บได้เขินทุกครั้งเวลาเจอหน้า ไม่กล้าสบตาเมื่อเธออยู่ใกล้ๆ~ อาการออกจนเพื่อนทั้งกลุ่มรู้กันหมดแล้ว555 #แต่ตัวเขาคงจะยังไม่รู้ว่าเรายังชอบเขาอยู่5555 ซึ่งเราคิดว่าโมเม้นต์แบบนี้มันเป็นอะไรที่ดีมากๆ แอบลุ้นอยู่ห่างๆ ว่าเธอคิดอะไร ทำไมไม่บอกอะไรซักที เพราะว่าปฏิกิริยาที่เขาตอบสนองกลับมามันทำให้ใจเราเต้นตึกตักมากกว่าเมื่อก่อน จนทั้งเพื่อนทั้งน้องบอกว่าเขาอาจจะชอบเรากลับแล้วก็ได้ >///<

แต่แล้ว...มันก็ไม่ได้สวยหรูอีกเช่นกันเมื่อเพื่อนในกลุ่มที่สนิทกับเขานั้นได้ปากสว่าง -____- ไปบอกกับคนเขาว่าเรานั้นชอบ คำตอบที่ได้กลับมาคือ 'ช่างมัน' #ซึ่งตอนนั้นบอกเลยคะว่าจุกมากกกกกจุกแบบสุดๆ หน้าเสียเลยอะทั้งๆ ที่ไม่ได้ยินกับหูตัวเองหรอกนะ พวกเพื่อนมาเล่าให้ฟัง(และสามารถเป็นพยานได้ด้วยว่ามันพูดแบบบนั้นจริงๆ เพราะได้ยินกันทุกคนT_T)

ซึ่งหลังจากนั้นบอกเลยคะสติหลุดแล้วรู้สึกหดหู่มากถึงกับขึ้นจะฆ่าตัวตาย!!! ไม่ใช่ละ5555 ไม่ทำอะไรที่มันไร้สาระเช่นนั้นหรอก5555 เราไปนั่งร้องไห้กับพวกเพื่อนที่มาเล่าให้ฟัง เรานั้นด่ามันและก็ระบายกับมัน (จะมายุ่งกับกูทำไม!!! ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว!!! ไปบอกมันทำไม!!! อารมณ์ประมาณนี้5555) ซึ่งเพื่อนๆ ของเราก็ค่อยปลอบใจ มีทั้งสายสบายๆ ไม่เคลียด สายเฮฮา สายบ้อบอ(ซ้ำเติมกูอยู่ได้!!555) พอระบายไประบายมาก็จบลงที่คนหนึ่งได้กล่าวไว้ 'ทำไมไม่ลองไปบอกชอบกับตัวเองเลยละ ก็รู้ว่าเวลาผู้ชายอยู่กับเพื่อนมันจะเป็นยังไง บางทีมันอาจจะรอให้ไปพูดต่อหน้าก็ได้' ถึงจะเคยบอกชอบเขาแต่เราไม่เคยบอกจากปากตัวเองเลย พอฟังประโยคนั้นก็เริ่มคิดได้และมีไฟกลับมาชอบอีกครั้ง5555

แต่เราก็เป็นแบบเดิมไม่กล้าเข้าหาเขา เขินอายทุกครั้ง ซึ่งมีแค่เขาคนเดียวเท่านั้นที่เรามีปฏิกิริยาแบบนี้ เขาเป็นคนเดียวที่สามารถทำให้เรานั้นถึงกับหน้าเสียใจหายเมื่อถูกมองด้วยสายตาที่แสนคมกริบ เขาเป็นคนเดียวที่ทำให้เรานั้นร้องไห้หนักมากแค่คำพูดไม่กี่คำ เขาเป็นคนเดียวที่สามารถทำให้เรามีความสุข จิ้น ฟินคิดไปเองได้คนเดียวด้วยสกิลการมโน เราคิดถึงเขาทุกอย่าง เราไม่เคยเดินเข้าไปหาเขาเลยด้วยซ้ำ ไม่กล้าเข้าไปพูดตรงๆ ว่าชอบเหมือนคนอื่น มันมีความรู้สึกกลัวในใจ ถามเพื่อนเพื่อนก็บอกเรากลัวอะไรให้ถามใจดู แต่แล้วเราก็ไม่รู้ว่าเรากลัวอะไรกันแน่ TOT ใครที่เคยมีโมเม้นต์แบบนี้ช่วยบอกเราทีเถอะพรีสสส!!! ขอร้องละคะอยากรู้ T_T ว่าเรานั้นกลัวอะไรกันแน่





ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคนที่เข้ามาตอบนะคะ >< อาจจะฟังเรื่องราวไร้สาระของจขกท.เยอะไปหน่อยก็เถอะ555