เรามีปัญหากับระบบความคิดตัวเองมากเลยค่ะ เราเจอคนที่เขาไม่ได้จริงจังกับเราเท่าเรารู้สึกกับเขา มันเลยทำให้เราเหนื่อยใจมาก

เราอยากปล่อยวางบ้างค่ะ ไม่อยากเป็นคนที่ตามเขาตลอดแบบนี้ นี่เราแสดงออกน้อยกว่าที่เรารู้สึกจริงๆในใจมากแล้ว เรายังรู้สึกว่าเขายังไม่ค่อยโอเคกับความเยอะสิ่งของเราเลยค่ะ

จริงๆก็เข้าใจเขานะ เราอาจจะใจร้อนเอง
อยากทำตัวให้นิ่งๆ แต่นั่นแหละค่ะ พอเรานิ่งสงสัยเขาคงหายไปเลย

นี่เราลองไม่ทักไป 2 วัน เขาก็เงียบค่ะ
แต่พอเราทักไป เราก็กลับมาคุยกันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น สุดท้ายเป็นเรางี่เง่าถามเขาว่า ถ้าเราไม่ทักไป เราสองคนคงไม่ได้คุยกันใช่ไหม เขาก็ตอบกลับว่าก็เห็นเราไม่ส่งข้อความไป จริงๆเขาตั้งใจจะส่งข้อความถึงเราวันนี้แหละ (แต่เราก็ส่งไปหาเขาก่อน)

ค่อนข้างสับสนกับตัวเอง และกับเขามาก
ว่าเราควรจะยังไงกันต่อ จริงๆก็อยากไปหาคนอื่นแทนเผื่อจะไม่ต้องเหนื่อยแบบนี้ แต่พอลองแล้ว ใจมันไม่โอเคเลยค่ะ เรารู้สึกเรากำลังทำผิดอะไรสักอย่าง ทั้งๆที่เรากับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน เราอะชอบเขามาก ลองบอกเขาไปแล้ว เขาก็บอกว่าเราเป็นคนพิเศษของเขา (แต่ยังไงก็ยังคงไม่ให้สถานะแฟน เขายังไม่เคยมีแฟนค่ะ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เขา 24 เรา 28 ปี ค่ะ)

แต่ก็มีคนเคยถามเราค่ะ ว่าสมมุติเขาให้สถานะแฟนกับเรา เรากับเขาเป็นแฟนกันจริงๆ เราจะไม่ยิ่งแย่ไปมากกว่านี้หรอ ถ้าเขายังทำตัวแบบนี้อยู่ ให้เราลองคิดดีๆว่าแบบไหนมันดีกันแน่

มีวิธีไหนช่วยให้ปล่อยวาง หรือ ทำให้เขาหันมาสนใจเรา ได้ไหมคะ
แนะนำหน่อยนะคะ

ปล. เราใช้วิธีนั่งสมาธิค่ะ ดีขึ้นค่ะ
แต่ก็ยังคงปล่อยวางระยะยาวไม่ได้