สวัสดีค่ะ
ขอบคุณที่มีพื้นที่ให้ได้ระบายความในใจ
เราแต่งงานแล้ว เข้าปีที่ 8   อายุ 30 กว่าๆ มีลูก 1 คน  ตั้งแต่เริ่มต้นการใช้ชีวิตคู่ สิ่งที่เรามีให้กับสามีเต็ม 100 นั่นคือความรัก  
และในนั้น เราก็มีความไว้ใจเชื่อใจในตัวสามี เต็ม 100 เช่นกัน   ที่ผ่านมา เรามีปัญหากันบ้าง ก็เรื่องทั่วๆไป  ตามประสาชีวิตคู่
ไม่มีเรื่องชู้สาวให้เกิดความระแวงกันและกันเลย  จนเข้าปีที่ 3  โลกออนไลน์ เฟสบุ๊ค เริ่มเข้ามาในชีวิตสามี ด้วยความที่เราไม่เคยคิดหวาดระแวงสามีเลย เพราะเชื่อใจและไว้ใจในเรื่องนี้มาก

แล้ววันนึงความกลมของโลกเฟสบุ๊คก็เกิดขึ้น  เพื่อนในออฟฟิศเรา ถามเราว่า สามีเรา รู้จักเพื่อนเค้าด้วยหรอ
เห็นมาเม้นเพื่อนเค้าในเฟส  เราก็ งงๆ เล็กน้อย จึงขอดูว่าเป็นใคร และที่เราได้เห็นคือ ข้อความคอมเม้นของสามีกับเธอคนนั้น
มันทำให้เรา หูอื้อ หน้าชา ตัวร้อนวูบๆ ภายใต้คอมเม้นแต่ละรูป เอาเท่าที่จำได้นะคะ  “เขี้ยวสวยจัง , รวมๆแล้วสวยครับ , น่ารักนะครับ
มีกำลังใจมาขายครับ, ยิ้มน่ารักจัง ,ทำผมทรงนี้ก็น่ารักไปอีกแบบ“  โต้ตอบกันเล็กน้อยบนเฟส
ความรู้สึกตอนนั้นหรอ  มันจุกค่ะ  เราไม่รู้จะตอบเพื่อนยังไง ทั้งอาย ทั้งมึน ทั้งจุก นี่จีบกันอยู่ป่ะ หมาหยอกไก่
แล้วเราก็ระเบิดลง  สามีบอกเราว่า อย่าคิดมาก ก็เม้นเล่นๆ ไปอย่างงั้นแหล่ะ  เราพยายามทำใจให้ ลืมมันไป ให้เรื่องมันจบไป  แบบจุกๆ

แต่ความไว้ใจ ที่เราเคยมี เราพยายามให้เค้า 100 เท่าเดิม (แต่จริงๆ มันไม่เท่าเดิมหรอกค่ะ)
เราแค่หลอกตัวเอง เพื่อให้เราสบายใจ  ว่าเค้าคงไม่ทำเรื่องแบบนี้อีก  แต่การหลอกตัวเอง มันไม่ง่าย ปากเราก็บอกเชื่อใจ
แต่ใจเราไม่เชื่อไปแล้ว มันหมดแล้ว มันไม่ใช่ลดลงนะคะ มันหมดจริงๆ ความไว้ใจ เชื่อใจ มันสร้างยาก ยากพอๆ กับความซื่อสัตย์ของอีกคน  

หลังจากนั้น ก็มีเรื่องราวบั่นทอนจิตใจ มาเรื่อยๆ เป็นระลอกๆ (ขอเอาที่ระลึกได้ ไม่อยากอยากขุดลึก )
-    เจอถุงยางในรถ (อ้างว่าเพื่อนให้มา)
-    มีคนโทรมา แต่เค้าไม่ได้รับสาย เราโทรกลับไป มีเสียงผู้หญิงรับสาย เราจึงวางสายไปโดยไม่พูดอะไรสามีบอกเราว่า เด็ก (กิ๊ก) ของเพื่อน โทรมานี่เพราะว่าโทรไปหาเพื่อนไม่ได้ เดี๋ยวเมียรู้  เอ่ม…  case แบบนี้ เกิดขึ้น 2 ครั้ง แล้วตอบเหมือนกันแบบนี้เป๊ะ!!  
-    ไปสังสรรค์กับเพื่อนที่ผับ เพื่อนดันถ่ายรูปแท็กสามีลงบนเฟส  มีผู้หญิงอยู่ในระยะหายใจรดต้นคอ แต่ในภาพ มีเพื่อนเค้าด้วย ชาย 2 หญิง 1  (เค้าอารมณ์เสียเมื่อเราไปโมโหใส่เค้าเรื่องนี้ สามีบอกเราว่า เพื่อนกัน คิดต่ำไปหรือป่าว)
-    เหตุการณ์ล่าสุด ไปงานนึงของเพื่อนรุ่นน้อง กินเลี้ยงตอนกลางคืน มีพวกสาวๆมาเต้นๆ พวกโคโยตี้นั่นแหล่ะค่ะ  สามีคงเมาแล้วคึก  และบังเอิญเพื่อนเค้าส่งรูปมาแซวเล่นในเฟส เป็นรูปสามียืนเกาะขอบเวที ท่าทีเหมือนกำลังแซวสาวๆบนนั้นแหล่ะ แนวหมาหยอกไก่  (แต่อันนี้เรารู้ เค้าไม่ได้จริงจัง แค่สนุก เฮฮากัน แต่เราไม่ฮาด้วย ถึงจะจริงจังหรือไม่ก็ตาม )

ครั้งนี้ ไม่ได้ร้ายแรงมากหรอก มันก็แค่การหยอกเล่นกัน  แต่สำหรับเรา เรากลับรู้สึกว่า  ตอนที่ไปยืนกะลิ้มกะเหลี่ยผู้หญิงพวกนั้นอยู่
ในใจตอนนั้น สามีต้องการอะไร อยากรู้ เราอยากรู้แค่นี้เอง   ได้ก็ดี ไม่ได้ก็เสมอตัว ขำๆ กันไป เรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนฝูงได้ สนุกสนาน

และทันที ที่เห็นรูป ใจเราก็อยู่ไม่สุข โมโห ส่งไลน์ไปด่าเค้า (ขออภัย เพราะด่าจริงๆ ด้วยความโมโห)
หลังจากไลน์ ไปทั้งด่า ทั้งบ่น ทั้งระบาย จนอารมณ์สงบแล้ว  เราก็เงียบ ไม่คุย ไม่พูด  ไม่อ่านไลน์  ไม่โทร  ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น
นอกจากร้องไห้กับตัวเอง เคยร้องไห้ในใจกันไหม๊ มันโคดเจ็บเลยนะ ร้องไห้ ให้หน้านิ่ง เพื่อปิดบังไม่ให้ใครรู้ เพราะสำหรับเรา เราว่ามันน่าอายนะ เรื่องแบบนี้ ที่เอาไปปรึกษาใคร หรือไประบายกับคนที่เค้ารู้จักเรา

เราเบื่อ  เบื่อกับความเสียใจซ้ำซาก  มันหมดกำลังใจที่จะประคับประครองชีวิตครอบครัวให้มันถึงฝั่ง  
ทุกเหตุการณ์ ทะเลาะกันทุกครั้งแหล่ะค่ะ ไม่มีเรื่องไหนจบง่ายๆเลย  แล้วเรื่องก็มักจะจบลงด้วยน้ำตา และความคลุมเคลือ

** แทรกนิดนึงค่ะ สามีเราทำงาน ต้องออกต่างจังหวัดบ่อยๆ  ไม่ใช่งานออฟฟิศ ที่เลิกงานเป็นเวลา หรือบางทีก็ไม่ได้กลับบ้านเป็นปกติเหมือนคนอื่น ดังนั้น เราเคยคุยกับสามีหลายครั้งว่า สามีทำงานแบบนี้ รู้ไหม๊ว่า ความไว้ใจเชื่อใจกัน มันสำคัญมากแค่ไหน **    คนเรา ยิ่งอยู่ห่างกัน ความเชื่อใจ และความซื่อสัตย์ที่มีให้กัน มันต้องมากขึ้น

จากวันนั้น เราไม่พูด ไม่โทร ไม่สนใจ  สามีส่งไลน์มาขอโทษ  และแชร์สถานที่มาให้ในไลน์ทุกวัน  
เราก็ขอบคุณนะ ที่เค้ายังขอโทษเรา แต่เราไม่โกรธแล้ว ไม่รู้จะโกรธไปเพื่ออะไร ในเมื่อมันย้อนอะไรกลับมาไม่ได้แล้ว
แต่บอกตรงๆนะ เราเบื่อและเหนื่อย กับปัญหา   
เราถามตัวเองตลอดว่า ในช่วงเวลาที่เค้าทำ ทุกเหตุการณ์ที่เค้าสนุก ทำไมเค้าไม่ฉุกคิดบ้าง ว่าผลที่มันตามมา มันจะเป็นอย่างไร
ภรรยาตัวเอง จะเสียใจไหม๊ เรารู้สึกเหมือนเค้าไม่เคยคิดให้เกียรติเราเลย เกียรติที่มีเราเป็นภรรยา  เรื่องสนุกๆ ที่มันละเอียดอ่อนต่อจิตใจ
ทำไมเค้าถึงคิดไม่ได้  เราร้องไห้ทุกครั้ง ต้องแอบร้อง ไม่ให้ลูกเห็น ต้องกลั้นน้ำตาไว้ทุกครั้ง เราต้องแอบร้องในห้องน้ำ
ต้องนั่งเขียนระบายความเสียใจในกระดาษตอนที่ลูกหลับ  ต้องบอกตัวเองทุกครั้งว่าช่างมันเหอะ คนเราผิดพลาดได้ คงไม่ได้มีอะไรจริงๆ  เค้าชอบสนุกก็แค่นั้นมั้ง  

และเวลาที่มีเรื่องแบบนี้ทีไร  เราชอบขุดเรื่องเก่าๆ มาคิด เหมือนกระแทกซ้ำ ย้ำเข้าไปอีก  (นิสัยไม่ดี ทำร้ายตัวเอง) เราไม่ลืมมันหรอก แต่เราไม่คิดจะจำ  แต่ด้วยนิสัย มันบังคับจิตใจและความคิดยากเหลือเกิน ทุกอย่างมันจะลอยเข้า ทั้งคิดไปเอง หรือทั้งที่เป็นจริง
-     เรื่องราวที่สามีเคยทำให้เราเสียใจ  ค่อยๆ เรียงเข้ามาทีละเรื่อง
-    ความน่าสงสัยในตัวสามี เริ่มก่อคำถามในใจเรามากขึ้น ทั้งเรื่องพื้นที่ส่วนตัวของเค้า เช่นโทรศัพท์มือถือของสามีที่เค้าหวงมาก มันทำให้เราอยากรู้ว่า ในนั้นมันมีความลับอะไรซ่อนเอาไว้  เราไม่ใช่คนสอดรู้สอดเห็น แต่อะไรก็ตามที่ยิ่งห้ามมันยิ่งอยากรู้ ถ้าเค้าไม่แสดงพฤติกรรมหวงโทรศัพท์เค้ามากมาย เราก็เฉยๆนะ ไม่ได้อยากดูด้วยซ้ำไป  ของส่วนตัวของเรา เราไม่เคยห้าม โทรศัพท์ เราก็วางทั่วบ้าน แต่สามีก็ไม่เคยหยิบมาดูหร่อกค่ะ  เราคิดว่า ในนั้นมันไม่ได้มีอะไร อยู่ด้วยกัน จะมีความลับต่อกันเพื่ออะไร คำว่าเรื่องส่วนตัว กับความลับที่ต้องปกปิด มันคนละเรื่องกัน เรารู้สึกอย่างนั้นนะ
-    ในโลกเฟสบุ๊คของสามีก็เช่นกัน เราเคยพูดทีเล่นทีจริงหลายครั้ง ในเฟสเค้า จะไม่มีรูปเรากะลูกนะคะ นอกจากเราแท็กเองจากเฟสเรา คำพูดทีเล่นทีจริงของเรา แต่สามีคงไม่รู้ว่าเราคิดจริง เราไม่ได้หมายความว่า ต้องมี  แต่เราไม่เข้าใจว่า ทำไมถึงไม่อยากให้มี เพราะอะไร ไม่อยากเปิดเผยสถานะ จะได้เอาไว้คุยกะสาวๆ ได้อย่างสบายใจอย่างนั้นหรอ การเปิดเผยลูกเมียให้คนอื่นเห็น มันคงน่าเกลียดมากๆเลยนะคะ สังคมคงไม่ยอมรับใช่ไหม๊คะ
-    อีกเรื่อง ค่อนข้าง 18+ พักหลัง สามีไม่ค่อยแตะต้องเราเลย อย่าว่าเรื่องบนเตียงตอนกลางคืนเลยค่ะ  แค่จับมือ หรือกอดเรา เค้ายังไม่เคยสัมผัสเราเลย เค้าเคยบอกเราว่า ที่เค้าไม่แตะเรา เพราะกลัวเราท้อง เค้าไม่อยากมีลูกอีกคน  ถามว่าเชื่อไหม๊คะ กับข้ออ้างเด็กอนุบาล
ไม่เชื่อหร่อกค่ะ แต่ก็ไม่บังคับ เรื่องอย่างนี้ ถ้าไม่ต้องการเรา ก็ไม่ต้องฝืนกันค่ะ อย่าทำแบบเป็นหน้าที่ เอาไว้สามีอยากสัมผัสเราเอง
ด้วยใจที่เค้ามีดีกว่าค่ะ เราไม่เรียกร้อง แต่เรามโนค่ะ สามีคงเบื่อเรา เพราะเราไม่มีอะไรให้น่าตื่นเต้นสำหรับเค้าอีกแล้ว เราไม่ใช่ของใหม่ที่น่าลองสำหรับสามี

เราอยากรู้จริงๆ เลย คุณผู้ชายท่านไหนตอบเราหน่อย การที่รักและซื่อสัตย์ การให้เกียรติภรรยา มันทำยากมากๆเลยหรอคะ
ทำไมถึงยังต้องขวนขวาย ไขว่คว้า หาเพิ่ม หาใหม่กันจังเลย ทำไมถึงยังไม่พอกันสักที จะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร รู้ค่ะ ว่าไม่จริงจัง
แล้วจะทำเพื่อ   สนุกหรือคะ ถ้าภรรยาคุณไปเล่นหมาหยอกไก่กับผู้ชายคนอื่น คุณจะรู้สึกยังไงคะ  เราไม่อยากทำนะ แม้บางทีอยากเอาคืนก็ตาม  เราก็มีนะ ผู้ชาย add line add เฟส มา ถามชื่อ ขอเบอร์ ทั้งๆ ที่หน้าเฟสเราโชว์รูปลูกหราเลย เราคิดว่า คนพวกนี้ ก็แค่มาหลอกกิน หลอกคุยสนุกๆ บริหารเสน่ห์  ประเภทลูกเมียนั่งตาใสอยู่ที่บ้าน ไม่สงสารเค้ากันบ้างหรอคะ มันเหมือนคุณหักหลังความรู้สึกที่เค้ามีให้คุณนะ
คุณไม่ต้องมีภาพหลักฐานถึงขึ้น นอนด้วยกันหร่อกค่ะ แค่คำพูดที่คุณป้อยอผู้หญิงอื่นเพียงไม่กี่คำ สายตาที่คุณกะลิ้มกะเหลี่ย เพื่อต้องการอะไรกันคะ ??  คุณรู้มั้ยคะ  คนเป็นเมีย มันเจ็บยิ่งกว่าความสนุกที่คุณได้รับนะคะ

นี่คือความอัดอั้นบางส่วน ที่เราเก็บมาใส่สมอง เวลามีปัญหา เพื่อให้ตัวเองเจ็บให้มากๆ อยากด่าตัวเองเหมือนกันนะ จะทำไปเพื่ออะไร
การหยิกเนื้อตัวเอง มันเจ็บจริงๆค่ะ

เราไม่รู้จะทำยังไง กับใจตัวเอง อยากหาทางปล่อย และวางมันลง ในเมื่อสามีเรามีความสุข ในสิ่งที่เค้าทำ เราก็เลือกที่จะปล่อยเค้า
เราขออยู่ในส่วนที่เรามีความสุขดีกว่า เราวิ่งตามสามีมานานแล้ว ถ้าเค้าไม่คิดจะหยุด เราก็ขอหยุดเอง เหนื่อยค่ะ วิ่งตามใครสักคน
จะพยายามปล่อยวางให้สามีทำในสิ่งที่เป็นตัวเค้าเอง ไม่อยากฝืนเค้าอีกต่อไป สามีชอบสนุก ชอบหยอกไก่ ก็ให้เค้าได้ทำตามใจที่เค้าอยากทำ
เราเสียใจ กับเรื่องนี้มากพอแล้ว  ก็ขอเสียใจแค่เรื่องนี้เป็นเรื่องสุดท้าย  ทรมานทั้งใจทั้งกายค่ะ (น้ำหนักลดไปตั้งหลายโล กินไม่ลง มันเบื่อ)
ที่เราเงียบไป สามีคงคิดว่าเรางอนอยู่ เปล่าเลย เราไม่งอนแล้ว เราแค่เสียใจ เสียความรู้สึก คนนึงที่เราให้เค้าทุกอย่าง ทั้งความจริงใจ ความรัก

ตอนนี้บอกตัวเองเสมอ  ไม่คิด ไม่ส่อง ไม่เจ็บ

ชีวิตคู่ที่ผ่านมาของเรา 2 คน มันผ่านอะไรมาเย๊อะมาก ทั้งทุกข์ สุข เราก็ไม่เคยทิ้งกันตอนลำบาก ลำบากแค่ไหน
ก็สู้มาด้วยกัน  แม้กระทั่งตอนที่ชีวิตเค้าตกต่ำ และเครียดสุดๆ เราไม่เคยพูดให้เค้าเสียใจ ท้อใจ ทั้งๆที่ ชีวิตตอนนั้น มันลำบากมาก
ต่างคนก็ต่างให้กำลังกันและกันมาตลอด เรากับสามี มาไกลมาก  มันคงยากที่จะตัดสินใจเลิกกัน ตามสูตรชีวิตครอบครัวสมัยใหม่  
เราไม่อยากตัดสินปัญหา ที่กระทบกับเราเพียงคนเดียว เพราะยังมีลูก ที่เค้าไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย ลูกยังอยากมีทั้งพ่อและแม่ค่ะ
อีกส่วนนึง สามีก็ไม่ได้แย่ไปหมดซะทุกเรื่อง ส่วนดีที่เค้าทำให้เรามีความสุข ก็มีค่ะ เมื่อไรก็ตาม ที่เราเอ่ยปาก ไม่มีตังค์ เราลำบาก
เค้าจะรีบไปหามาให้เราทันที ไม่ว่าจากไหนก็ตาม เค้าไม่เคยให้เราต้องลำบาก ถ้าเค้าช่วยเราได้  สามีขยันทำงานมาก
และสิ่งสำคัญ สามีรักลูกมากกกกก สิ่งนึงที่เราจะจำไปจนตายคือ วันที่เราบอกเค้าว่าเราท้อง ในตอนที่เรา 2 คน ไม่พร้อมเลย
แต่เค้าบอกเราว่า นี่คือของขวัญที่ดีและมีค่าที่สุดสำหรับเค้า จนทุกวันนี้ เค้ายังรักลูกมาก อย่างน้อย ก่อนออกไปทำงาน สามีจะหอมแก้มลูกก่อนเสมอ

ตลอดระยะเวลา 7-8 ปี ที่ผ่านมา คำว่าชีวิตคู่และครอบครัว มันทำให้เราเข้าใจ ว่ามันไม่ได้ประกอบไปด้วยแค่ความรักอย่างเดียว
ความเชื่อใจ ไว้ใจ ให้เกียรติ การเอาใจเค้ามาใส่ใจเรา ทุกอย่างที่มันเป็นส่วนประกอบ มันมีความสำคัญหมดค่ะ

อยากจะบอกสามีว่า แม้ความไว้ใจที่มี มันหมดไป  แต่ความรักที่มีให้  มันไม่ได้หมดไปด้วยหรอกค่ะ ตั้งแต่วันแรกเคยมีให้เท่าไหร่
วันนี้ เราก็ยังให้เท่าเดิม

ถึงสามีจะทำให้เราเสียใจแค่ไหน  แต่ความรัก มันไม่ได้เลิกรักกันได้ง่ายๆ  ถ้าเราทำได้ เราคงไม่ต้องทุกข์แบบนี้  ส่วนตัวสามีที่เค้ายังอยู่กับเรา เราคิดเองว่าเค้าคงอยู่ด้วยความผูกพันธ์ พ่อแม่ลูก มากกว่า ความรักที่เค้าจะให้เรา  

ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ ที่อ่านจนจบ และขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำแนะนำนะคะ ว่างจากดูแลลูก คงได้เข้ามาอ่านค่ะ