น้องหญิงเอ๋ยน้องหญิงของพี่ ชีพเจ้านี้คงมีทุกข์โศกท่วมท้น ณ ดวงใจ ทุกข์ยิ่งใหญ่ทำให้น้ำไหลจากดวงตา เป็นที่น่าสงสารเหลือเกินน้องหญิงคงเผชิญความทุกข์ยากลำบากเหลือ เจ็บแสบปานเกลือที่เขาโรยไว้ด้วยแผล เจ้าคงแย่ไปทั้งร่างกายและจิตใจ มันผู้ใดเล่าที่ทำให้เจ้าร้อง เสียงของเจ้ากึกก้องไปทั่วท้องนา ทำให้ข้าได้ยินแล้วสงสัย โปรดจงอภัยที่สอดรู้สอดเห็น แม่เนื้อเย็นโปรดจงอย่าเคืองเลย พี่ถามแม่ทรามเชยเพราะเป็นห่วงใย ด้วยในฐานะอันเป็นเพื่อนมนุษย์

น้องหญิงมิได้หยุดร้องไห้ และมิได้เฉลยเหตุสำคัญที่ทำให้เธอนั้นต้องโศกเศร้า พี่จึงมิเข้าใจเจ้าเลย ว่าเจ้าเคยพบเจอเรื่องร้ายสักเพียงใด หรือพบเจอใครประทุษร้ายหมายแกล้งนาง นางคงอ้างว้างเดียวดายแสน ไร้อ้อมแขนที่โอบกอดบรรเทาทุกข์ จึงบุกมาร้องไห้ที่ทุ่งนา พี่ถามเจ้า เจ้าก็ไม่พูดจาถึงความในใจ
พี่มิมีพรใดที่เสกให้หายทุกข์ จึ่งขอปลุกใจให้หายเศร้า ขอให้เจ้าจงลืมปัญหา นึกถึงวันเวลาที่มีความสุข ไร้ทุกข์มากวนใจ ไม่มีใครจะทุกข์ตลอดกาล สุขแสนหวานไม่อยู่คู่เราตลอดไป อย่าได้โศกเสียใจตลอดเวลา วันข้างหน้าอาจพบสุขก็ได้

วันนี้ร้องไห้เสียให้พอเถิดนาง ร้องให้ทุกข์กลางดวงใจนั้นหายไป เพื่อที่จะไม่พบทุกข์เศร้า และเพื่อใจเจ้าพร้อมเจอสิ่งดีงามต่าง ๆ ที่อยู่ท่ามกลางโลกใบนี้ น้องของพี่จะยิ้มและหัวเราะกับความสุขที่พบ