สวัสดีครับ ห่างหายไปนาน กลับมาอีกทีหน้าตาพี่พันก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
วันนี้มีเรื่องเล่าสั้นๆ มาปันเช่นเคย ใครว่างเชิญติดตามนะครับ
 
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
สนทนา แลกเปลี่ยนได้ที่
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://www.facebook.com/Krittanont/
 
"วิญญาณคือความทรงจำที่ตกค้าง ไม่ว่าจะเป็นความทรงจำที่ดีหรือเลวร้าย มันจะยังคงอยู่และปรากฏขึ้นเสมอ"
                                                                                                                              - วิศิษฏ์ ศาสนเที่ยง
 
 
เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้บางคนอาจเคยมีประสบการณ์มาบ้าง เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน น้องคนหนึ่งชื่อวา เล่าเรื่องชวนขนลุก
เกี่ยวกับญาติผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง ชื่อ ชิง สรรพนามที่ลูกหลานเรียกแก (แกในที่นี้หมายถึงบุคคลที่สามนะครับไม่มีเจตนาลบหลู่) ก็มีหลากหลาย
แต่เอาเป็นว่าส่วนใหญ่เรียกว่า โกวชิง อาโกวแกอายุเกือบ 70 เป็นผู้หญิงรูปร่างเล็ก ผิวขาวซีดอย่างคนจีนทั่วไป
รักสวยรักงาม ชอบแต่งหน้า เขียนคิ้วเข้มๆ ทาปากแดงๆ และที่สำคัญคือชอบย้อมผมให้ดำอยู่เสมอ

ถึงไม่ร่ำรวยมาก แต่ก็ไม่ขัดสน มีกินมีใช้สบายจนแก่เฒ่า โกวชิงไม่มีสามี ไม่มีลูก มีแค่เจ๊หมวยเป็นญาติห่างๆ ควบตำแหน่งแม่บ้าน
อยู่ด้วยกันมาเฉียดๆ ยี่สิบปี รับผิดชอบเรื่องอาหารการกิน ดูแลความเรียบร้อยทั่วไป
 
บ้านโกวชิงเป็นตึกแถวสูงสามชั้นติดกันหลายคูหา นอกจากบ้านที่อาศัย โกวชิงยังซื้อห้องไว้ตั้งแต่ตึกเพิ่งสร้างใหม่ๆ
แต่เพิ่งมาปล่อยให้เช่าจริงๆ จังๆ เมื่อไม่กี่ปีก่อน... ห้องแรกอยู่ติดกัน คนเช่าชื่อพี่นงเป็นซิงเกิ้ลมัม
อีกห้องอยู่ฝั่งตรงข้ามมีอาม่าแก่ๆ เช่าอยู่กับลูกสาว
 
เด็กแถวนั้นรวมทั้งลูกชายพี่นงไม่ค่อยชอบโกวชิงเท่าไหร่ เพราะแกเป็นคนดุ ปากร้าย และจะโกรธมากถ้ามีเด็กมาวิ่งเล่นเจี๊ยวจ๊าวหน้าบ้าน
บางครั้งแกตามไปต่อว่าพ่อแม่เด็กเลยก็มี หนักสุดถึงกับเอาไม้หวดปี๊บไล่ดังลั่นซอย... โกวชิงชอบหมกตัวอยู่ในบ้าน ฟังเพลิงจีนเก่าๆ
คนแถวนั้นจะเจอแกแค่ช่วงเช้ามืดและตอนเย็น เพราะอาโกวมักเดินออกกำลังกายไปมาอยู่ตรงถนนหน้าบ้าน (กลางวันแกนอนพักผ่อน)
ทุกคนแถวนั้นรวมถึงพี่นงจะคุ้นเคยดี เพราะอาโกวมีเอกลักษณ์ส่วนตัวคือ แกชอบเดินซอยเท้า
แถมรองเท้าที่ใส่เป็นพื้นแข็งเวลาเดินจะดัง แก๊กๆๆๆ
 
เรื่องเริ่มวันที่เจ๊หมวยกลับบ้านต่างจังหวัด จู (ลูกพี่ลูกน้องวา) หลานสาวโกวชิงจะมาอยู่เป็นเพื่อนจนกว่าเจ๊หมวยจะกลับ
วันนั้นเป็นวันหยุด เด็กๆ ก็วิ่งเล่นเสียงดัง พี่นงก็ดุลูกชายกับเพื่อนๆ ว่าอย่าไปเล่นสียงดังหน้าบ้านอาโกว เดี๋ยวถูกดุ แต่ ก็ไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก
วิ่งสักพักก็ลามไปถึงหน้าบ้านโกวชิง โหวกเหวกตามประสาเด็ก แต่น่าแปลกวันนั้นอาโกวไม่ออกมาดุเด็กๆ เหมือนทุกครั้ง
พี่นงก็สงสัยตงิดๆ ถ้าเป็นปกติป่านนี้ออกมาแว้ดๆ ลั่นไปสามบ้านแปดบ้าน

แต่วันนี้บ้านอาโกวเงียบสนิท