สวัสดีครับ คืนนี้มีเรื่องเล่ามาปันเช่นเคย อาจจะดึกไปหน่อยเพราะเพิ่งเสร็จธุระ ใครว่างเชิญนะครับ
และแจ้งเช่นเคยว่าโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะครับ

ขออนุญาตฝากเพจ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://www.facebook.com/Krittanont/

______________________________

"รักใดเล่าอาบอุ่นเท่ารักจากแม่"

เรื่องนี้มีอยู่ว่า...

ผมชื่อต้นครับ เป็นพนักงานบริษัทแห่งหนึ่ง ตารางชีวิตเป็นแบบเดิมทุกวัน ตื่นเจ็ดโมงเช้า ออกจากบ้านแปดโมง ถึงออฟฟิศเก้าโมง
หมกตัวอยู่หน้าจอคอมจนถึงหกโมงเย็นก็เลิกงานกลับบ้าน ไม่มีอะไรหวือหวา ราบเรียบเป็นไม้กระดานเชียวล่ะ...
แน่นั่นเป็นเรื่องเมื่อสัปดาห์ก่อนนะครับ ผมก็ไม่รู้ล่วงหน้ามาก่อนว่ากำลังเจอเหตุการณ์พิศวงชนิดจำไม่เลือน

วันที่ ๑

จำได้ว่าตอนนั้นเป็นเวลาประมาณสักสามโมงเศษ หลังค๊อฟฟี่เบรคช่วงบ่ายกำลังเคลิ้มเลย โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น
คนที่โทรมาคือสามีพี่สาวผม ชื่อวี ผมแปลกใจนะ เพราะหลังจากพี่สาวผม (พี่ต๊อบ) แต่งงานกับนายคนนี้ เราก็แทบไม่ได้คุยกันอีก
ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ที่บ้านผมไม่ค่อยปลื้มพี่วีสักเท่าไหร่ เพราะแกเคยแต่งงานมีครอบครัวมาก่อน ช่วงแรกผมก็ติดอคตินะ
ถึงปากบอกพ่อกับแม่ว่าอย่าไปตำหนิพี่ต๊อบเลย แต่ในใจผมก็แอบเขม่นพี่วีอยู่เหมือนกัน (เข้าตำราปากว่าตาขยิบรึเปล่าไม่รู้)
แต่นานๆ ไปผมว่าพี่วีเป็นผู้นำครอบครัวที่ใช้ได้

ตัดภาพมาที่โทรศัพท์สายนั้น... พี่วีถามว่ายุ่งรึเปล่า ผมก็ตอบไปว่าไม่ยุ่งมีอะไรให้ช่วยรึเปล่า
ตอนแรกพี่วีบอกว่าไม่มีอะไรโทรมาคุยด้วยเฉยๆ บิงโก! พี่วีโกหก!! ผมรู้จักนิสัยเขาดี ผู้ชายคนนี้ถ้าไม่มีปัญหาไม่มีทางโทรมาเด็ดขาด
เขาเป็นคนค่อนข้างเชื่อมั่นในตัวเองสูง และมองว่าบ้านผมเป็นพวกหัวโบราณ ฉะนั้นถ้าไม่มีธุระด่วนแทบไม่เคยคุยกัน

ผมถามอีกรอบมีอะไรรึเปล่า พี่วีเงียบไปพักหนึ่งแล้วบอกว่าถ้าว่างให้ไปอยู่เป็นเพื่อนพี่ต๊อบหน่อยเพราะเขาต้องบินไปดูงานที่พม่า
หนึ่งอาทิตย์ ไม่มีคนอยู่เป็นเพื่อนภรรยา... ไม่ต้องเสียเวลาคิดหรอก ผมรับปากทันที ถึงพี่ต๊อบจะขี้บ่นไปสักหน่อย แต่ยังไงก็พี่สาวทั้งคน
อีกอย่างเหมือนที่บอกข้างต้น รู้สึกเบื่อชีวิตรูทีนไงชอบกล เปลี่ยนตารางชีวิตบ้างก็ดี
ความคิดที่ว่านี่ล่ะพาผมไปเจอเหตุพิศวงในดงเงา