Hidden Agenda มายาไซเบอร์
Ep.1 สถานการณ์สร้างวีรสตรี

“เปิ้น ขนบวรรณ” สาวใหญ่วัยกลางคน
เจ้าของเรือนกายอันไร้เสน่ห์และรอยยิ้มอันชวนมองผ่าน
กำลังตั้งหน้าตั้งตาค้นคว้าหาข้อมูลประกอบงานวิจัยด้านสิ่งแวดล้อมอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์เครื่องเก่า
ในหมู่บ้านย่านชานเมืองกทม.

บ้านหลังเล็กของพี่เขย
ที่เอื้อเฟื้อให้เธออาศัยร่วมกับพ่อแม่วัยชรา
ที่สุขภาพและสังขารมีแต่ทรงกับทรุดลงทุกวัน
แม้ว่าเธอจะมีพี่น้องร่วมท้องถึงสี่คน
แต่ทั้งพี่สาว พี่ชาย รวมถึงน้องชายของเธอ
ต่างแยกไปใช้ชีวิตร่วมกับครอบครัวและคนรักของพวกเขา
นานๆ ครั้งถึงจะผลัดกันแวะมาเยี่ยมเยียนเธอและพ่อแม่

คนรัก...?? นี่นานเท่าไรแล้วนะ ที่เราไม่ได้รับความสำคัญและใส่ใจในฐานะคนรัก
เปิ้นคิด พลางถอนหายใจดัง อย่างไม่รู้ตัว

มันนานจนเธอเกือบจะลืมไปว่า
เธอและคนรักคบหากันมาตั้งแต่สมัยเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนปริญญาตรี
จนกระทั่งเขาจบปริญญาเอก
และแม้จะจบปริญญาเอก จนทำงานสร้างฐานะต่ออีกหลายปี
“ธรรม์” คนรักของเธอ ก็ยังไม่เคยมีวี่แววว่าจะขอเธอแต่งงานให้เป็นเรื่องเป็นราวสักครั้ง
ปล่อยให้เธอต้องเปล่าเปลี่ยวรอคอย
จนความหวังที่จะสร้างครอบครัวของตัวเองก็ริบหรี่ลงทุกวันพร้อมกับวัยเจริญพันธุ์ของเธอ

การรอคอยช่างแสนทรมาน เหมือนที่ใครหลายคนว่าไว้จริงๆ

เธอฆ่าเวลาการรอคอยการสร้างครอบครัวกับคนรัก
ด้วยการเรียนต่อระดับปริญญาโท
โดยหวังว่าวุฒิการศึกษาจะช่วยยกระดับให้เธอยังคงเหมาะสมคู่ควรกับ “ธรรม์” คนรัก
หากปริญญาโทยังไม่สมหน้าตาเพียงพอที่ “ธรรม์” จะมอบตำแหน่งภรรยาให้กับเธอ...
เธอคงจะต้องหันไปเอาดีทางเปรียญธรรม 9 ประโยค
หรือหันหน้าเข้าหาสำนักงานแม่กองธรรมสนามหลวงแทนให้รู้แล้วรู้รอดไป

จะให้ทำยังไงได้
ในเมื่อตลอดชีวิตที่ผ่านมา จนจวนเจียนย่างเข้าห้าสิบฝนห้าสิบหนาวอยู่ไม่ไกล
ก็มีแค่ “ธรรม์” คนเดียวเท่านั้น ที่ยอมรับและคบหาเธอในฐานะคนรัก

ช่วงแรกที่ “ธรรม์” ห่างเหิน
“เปิ้น” เคยพยายามที่จะออกไปพบปะผู้คนในสังคมใหม่ๆ
เธอหวังว่าอาจจะมีโอกาสอีกครั้งที่เธอจะได้พบรักใหม่ก่อตัวขึ้น

“ขอเจอผู้ชายฉลาดๆ คงแก่เรียนสักคนเถิด..สาธุ” เปิ้นมักภาวนาในใจ

เธอหวังได้เจอผู้ชายที่ไร้ความมั่นใจขาดทักษะการจีบสาว
ผู้ชายวัยกลางคนที่อยากสร้างครอบครัว
โดยไม่มัวรีรอคิดทบทวนสะระตะเพราะเวลาเหลือน้อยลงทุกวัน
ผู้ชายธรรมดาๆ ที่อยากได้แม่ของลูกที่ฉลาดเฉลียว
โดยไม่เกี่ยงงอนว่าหน้าตาสาวเจ้าจะไร้เสน่ห์เพียงใด
แต่ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนพี่น้องในมหาวิทยาลัยระดับปริญญาโท
หรือในแวดวงสังคมใดๆ
เธอก็ยังไม่เคยเป็นที่ถูกตาต้องใจของชายใดเลยแม้แต่รายเดียว

“ใช่สิ ก็ฉันมันไม่สวยหวาน อย่างใครๆ นิ ปัดโธ่” เปิ้นตัดพ้อกับตัวเอง

ในยามเย็นวันหนึ่ง ขณะที่เธอกำลังใช้เสิร์ชเอ็นจิ้นยอดฮิต
ค้นข้อมูลเพื่อใช้ในงานวิจัยอยู่นั้น
“เปิ้น” ก็สะดุดตากับ คีย์เวิร์ด ที่มักปรากฏพ่วงท้าย สิ่งที่เธอกำลังค้นหาอยู่เสมอ
นั่นก็คือ “pantip”

พันทิปดอทคอม เว็บบอร์ดชื่อดังอันดับหนึ่งของประเทศไทย
เป็นพื้นที่ที่ใครก็สามารถเข้าใช้บริการได้
โดยที่ไม่มีใครจำเป็นต้องรู้จักใครอย่างแท้จริง
สมาชิกสามารถสนทนาสื่อสารแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้
โดยไม่ต้องเห็นหน้าเห็นตากัน ถ้าเจ้าตัวไม่ประสงค์จะเปิดเผย
เป็นสถานที่ที่ใครก็สามารถได้รับการยอมรับได้ ถ้าหากคุณมีกึ๋นมากพอ
ซึ่งแน่นอน เปิ้นมีมันมากพอ
เพราะหน้าตาคือความอาภัพอย่างเดียวที่เปิ้นมี เปิ้นมั่นใจ

“นี่แหละ คือที่ๆ เหมาะกับเธอที่สุดแล้ว เปิ้น ขนบวรรณ สร้างโลกใบใหม่ของเธอสิ” เปิ้นยิ้มและพูดกับตัวเอง

พันทิปมีห้องต่างๆ มากมายให้สมาชิกแลกเปลี่ยนพูดคุยแบ่งไปตามความสนใจ
"แล้วเราจะเปิดตัวที่ห้องไหนดีหละ" เปิ้นเกิดคำถาม

“ก้นครัว โต๊ะเครื่องแป้ง ห้องบลูฯ??
ไม่เอาๆ ตัดทิ้งก่อนเลย คู่แข่งเยอะเกินไป
สร้างความโดดเด่นยาก แถมชอบรีวิวอวดหน้าอวดตากันอีก
สวยมั่นกันทั้งนั้น ทำป้าเสียอารมณ์” เปิ้นเริ่มคิดวิเคราะห์ตามลักษณะคนเจ้าความคิด

“ต้องเป็นห้องที่สมาชิกส่วนใหญ่เป็นผู้ชายสิ
เพื่อผลลัพธ์อันเลอค่า ตามหลักการดีมานด์ ซัพพลาย
ไปห้องไหนดีนะ ห้องศุภฯ รัชดา มาบุญครอง??
ไม่ได้ๆ เราไม่อินและไม่มีความรู้พอจะคุยกับใคร” เปิ้น ไล่พิจารณาไปทีละห้องๆ

“ใช่แล้วๆ ห้องนี้ไง
สมาชิกผู้ชายมากกว่าผู้หญิง
สมาชิกผู้หญิงส่วนใหญ่ก็เป็นรุ่นใหญ่วัยดึก
ไม่มีสาวๆ มากวนใจให้ป้าหมั่นไส้
เนื้อหาเปิดกว้าง สร้างความโดดเด่นได้ไม่ยาก
ตกลงห้องนี้แหละ ถูกต้องเหมาะสมที่สุด...ห้องราชดำเนิน” และแล้วเปิ้นก็ตกลงใจได้ในที่สุด

เมื่อตกลงใจเลือกที่จะสร้างโลกใหม่ในสังคมไซเบอร์ ณ พันทิปราชดำเนิน
“เปิ้น” เลือกที่จะสร้างคาแรคเตอร์ให้กลายเป็นสาวน้อยน่ารักอ่อนกว่าวัย
ภายใต้ชื่อล็อกอิน “ฮาจัง”
และ ใช้รูปภาพประจำตัว เป็นรูปสาวน้อยน่ารักแต่เปี่ยมด้วยความเข้มแข็งห้าวหาญ
เสริมจินตนาการผู้อ่านให้คล้อยตามการต่อสู่เพื่อผดุงความยุติธรรมในยุทธจักรสีเสื้อแห่งพันทิปราชดำเนิน

เปิ้น ในนามล็อกอิน “ฮาจัง”
แสดงบุคลิกที่นอบน้อมใช้อักษรวาจาไพเราะ
ให้เกียรติเพื่อนสมาชิกชาวเสื้อแดงเสมอๆ ในการสนทนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็น

แต่ “ฮาจัง” คนเดียวกันนี้ กลับเป็นคนที่ไม่ยอมออมมือ ไม่ยอมรามือ
คอยฟาดฟัน ปะ ฉะ ดะ ใช้กลยุทธทั้งขู่ ทั้งปลอบ
ปะทะคารมกับสมาชิกตัวป่วนฝ่ายเสื้อหลากสี นามล็อกอิน “นู๋ลูกสาม” อย่างไม่ยอมลดละ
เธอไม่เคยมีอาการกลัวเกรง หรือหวาดหวั่น ในสมรภูมิสีเสื้อเดือดครั้งนี้ ปรากฏให้ได้เห็นแต่อย่างใด

“นู๋ลูกสาม” ล็อกอินสุดโต่งฝ่ายต่อต้านทักษิณยิ่งลักษณ์
เข้าประจำการแผนกเกรียน ป่วน บลั๊ฟแหลก แหกปาก ชวนทะเลาะ
ช่างขยันตั้งกระทู้ ขยันตอบกระทู้
ปรากฏตัวแต่ละครั้งพร้อมฝีปากด่ากราดเป็นอาวุธ
หาเรื่องหาราวสมาชิกฝ่ายตรงข้าม
คล้ายเจ้ากรรมนายเวรที่โกรธแค้นกันมาจากชาติปางไหน
จนสมาชิกร่วมบอร์ดต่างส่ายหน้าเอือมระอา

แต่แล้วอัศจรรย์ก็บังเกิดอย่างไม่คาดคิด
เหมือนฝนตกตอนหน้าแล้ง
เหมือนเห็นสายรุ้งขึ้นกลางแจ้ง
เหมือนลมหนาวเดือนเมษา

ในที่สุด พลังความทุ่มเท ของ “ฮาจัง” สามารถเปลี่ยนความบ้า ของ “นู๋ลูกสาม”
ปรับธาตุไฟภายในให้สมดุล
กลับกลายมาเป็นคนปกติ
มีดวงตาและวาจา หมุนเทิร์น 180 องศา
ราวกิ้งก่าคาเมเลี่ยน

เพียงชั่วลัดนิ้วมือ “นู๋ลูกสาม” ได้ดวงตาเห็นธรรม
และตาลปัตรกลายเป็นแนวร่วมอุดมการณ์
ด้วยพลังความเพียรแห่งธรรมะที่ชนะอธรรมของ “ฮาจัง” โดยแท้

เพื่อนสมาชิกร่วมอุดมการณ์ประชาธิปไตยต่างสรรเสริญกับวีรกรรมอันยิ่งใหญ่ของ “ฮาจัง”
ที่สามารถเปลี่ยนศัตรูเป็นมิตรร่วมรบได้ ด้วยการหักล้างให้เหตุผล
เถียงๆๆๆๆ
จนฝ่ายตรงข้ามกลับใจมาเป็นแนวร่วมยืนเคียงข้าง
ตำนานยิ่งใหญ่กว่านี้ไม่มีอีกแล้วในสงครามสีเสื้อแห่งพันทิปราชดำเนิน

“ฮาจัง” กลายเป็นที่รู้จักอย่างรวดเร็วในหมู่เพื่อนสมาชิกห้องราชดำเนิน
และได้รับความชื่นชมจากเพื่อนสมาชิกชาวเสื้อแดง

สถานการณ์สร้างวีรสตรี หรือจะสู้ สตรีสร้างวีรสถานการณ์



“เปิ้น” : ขอบคุณมากนะคะ พี่สิงห์ mission completed
“สิงห์” : ขอบคุณพี่ครึ่งเดียวพอ อีกครึ่งเก็บไว้ให้เปิ้นเถอะ ไอเดียเปิ้นนี่สุดยอดมาก
“เปิ้น” : แหม ยังไงก็ต้องขอบคุณพี่สิงห์แหละ ไม่มีพี่ เปิ้นก็ไม่มีทางทำได้สำเร็จหรอกค่ะ
“สิงห์” : ไม่เป็นไรจ้า ยังไงเราก็ต้องพึ่งพากันอยู่แล้ว
“เปิ้น” : ยังไงช่วงนี้พี่สิงห์ก็อย่าเพิ่งทิ้ง ทนเล่นสองบทบาท สองล็อกอินไปก่อนอีกสักพักนะคะ ทั้ง “ฟินฟาง” และ “นู๋ลูกสาม”
“สิงห์” : ได้อยู่แล้วครับ แม่นาง “ฮาจัง” คนดังแห่งราชดำเนิน