จุดที่เรายืนคงที่ตรงนี้
ไม่มีใครที่รู้ซึ้งถึงความหมาย
ในชีวิติเดินทางระหว่างไป
จะค้นคว้าหาสิ่งใดในใจเรา
ล้มจนล้าเหนื่อยท้อก็พ้อบ่น
ทุกแห่งหนทางเดินเผชิญเหงา
เคยฝันใฝ่สิ่งเห็นมาเป็นเงา
จะคอยเฝ้าบรรเทายามร้าวราน
เมื่อทางสองเห็นแตกจึงแยกร้าว
ทิ้งรอยเศร้ายากเดินเกินผสาน
ต่างคนต่างเจ็บพ้อทรมาน
ขีดเส้นผ่านกลายขนานยากสานใย
เมื่อเขาหันหลังห่างใจจางจาก
จึงพลัดพรากจบกันแสนหวั่นไหว
แต่ไม่ยอมอ่อนแอจนแพ้ใจ
เส้นทางใหม่ของพรุ่งนี้ดีกว่าเดิม
แสงสว่างดวงน้อยคอยเติมส่อง
ให้แห่งห้องสว่างไหวใจฮึกเหิม
ในวันนี้กำลังใจมีให้เติม
เพราะเธอเสริมส่งสร้างเส้นทางใจ...
เพ็ญพิชญา
Cr : Google & Youtube ....
เส้นทางใหม่ของพรุ่งนี้ดีกว่าเดิม...