ฉันอ่อนแอ ท้อแท้แพ้ทุกอย่าง
ดั่งเส้นทางขวากเร้นเห็นเสี้ยนหนาม
ใจมันท้อพ้อหวั่นจนครั่นคราม
ทุกโมงยาม ปวดปร่า ล้ารำพัน

หากวันรุ่งของพรุ่งนี้มีมาใหม่
อยากรู้ใจใครบ้างเคียงข้างฉัน
ให้พรุ่งนี้มีความหวังอย่างยืนยัน
เป็นเหมือนวัน ที่ปลุกปลอบมอบจิตใจ

อยากรู้หวังวันรุ่ง เมื่อพรุ่งนี้
เธอจะมี ความรักมั่นให้ฉันไหม
จะยืนอยู่เคียงข้างไม่ร้างไกล
เก็บเกี่ยวใย สานทอต่อติดนาน

ขอแรงใจวันรุ่งของพรุ่งนี้
มอบฤดี คำเรียงร้อยมาคล้อยขาน
ให้ความรักยืนมั่นนิรันดร์กาล
ตราบเท่านาน มอบรักมั่นมิผันไป.....

             " เพ็ญพิชญา "