เราอายุ 18 ค่ะ เราไม่ได้ทำงานเรียนแค่เฉพาะวันอาทิตย์ เราว่าเราไม่ได้ขาดความอบอุ่นเลยนะชีวิตเราปกติอาจสบายกว่าคนอื่นด้วยซ้ำ เรามักจะรู้สึกเบื่ออาหารบางทีก็กินเยอะเกินไปมันสลับเป็นช่วงๆอะค่ะ รู้สึกไม่ค่อยมีแรงไม่มีสมาธิทำอะไรเจอปัญหานิดหน่อยก็ท้อแท้แล้วค่ะส่วนใหญ่จะเป็นการทะเลาะกับครอบครัวเรารู้สึกว่าเขาใช้คำแย่ๆกับเราเกินไป อย่างเช่นเราลืมไปว่าเรากินข้าวรึยังเขาตอบกลับว่า ในสมองมีไรบ้างว่ะ? หรือบางทีก็พูดกับเราว่าเป็นบ้าก็ไปหาหมอนะ คือเราไม่รู้ว่าครอบครัวอื่นเป็นไหมแต่เรารู้ว่าเรื่องแค่นี้มันทำให้เราคิดอยากตายค่ะ เราเคยกีดข้อมือตัวเองหลายครั้งเคยคิดจะตายแบบจริงๆจังๆเพราะคิดว่าอยู่ไปก็ไม่มีความสุข เราไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลยค่ะทั้งที่เมื่อก่อนอยากทำโน่นอยากทำนี่ตั้งเยอะ เราจะเศร้าเป็นช่วงๆทั้งที่ก็ไม่เข้าใจว่าเศร้าทำไม บางที่ก็รู้สึกอยากทำตัวใจดีอยากเล่นมันสลับกันบ่อยๆค่ะ เราไม่อยากเป็นแบบนี้เลยค่ะ เราเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่าคะ? แล้วถ้าเป็นเราจะทำยังไงจะบอกครอบครัวยังไงเรากลัวโดนหัวเราะแล้วมองว่าเราคิดไปเอง กลัวเขาจะไม่เข้าใจเรา กลัวเขาไม่เชื่อค่ะทั้งที่รู้ว่ามันคงไม่เป็นแบบนั้นแต่เราก็ยังกลัวอยู่ดีเราจะกังวลตลอดว่าคนอื่นจะคิดยังไง ถ้าเราพูดไปแล้วมันจะเกิดอะไรขึ้น เราจะทำยังไงดีคะ เราไม่รู้จะทำยังไงดีหรือเราควรตายไปเลยดีกว่านะ เราไม่รู้จะทำยังไงดีแล้วอยากรีบหายมันจะทำได้ไหม