(ตอนที่ 1 https://ppantip.com/topic/39247108) กลุ่มเด็กสาวในชุด ม.ต้น ประมาณ 3 คน ซึ่งแน่นอนว่าเป็นกลุ่มนักเรียนที่มาอยู่ก่อนแล้ว กำลังยืนคุยกันหน้าประตูห้องน้ำหญิง 1 ในกลุ่ม เห็นเขาแล้วเดินปรี่เข้าหาตัวเขา เธอเป็นผู้หญิงตัวสูงแต่ผอมเล็กน้อย ผิวดำแดง ตาโตดุ  เดินเข้ามาเหมือนจะหาเรื่อง "เอ็งเป็นเด็กใหม่เหรอวะ" เรย์ไม่อยากมีเรื่องจึงพยายามทำท่ากลัวบ่ายเบี่ยง "เปล่าๆ แค่เข้ามาทำธุระ" "อ้อเหรอ แล้วไป" ผู้หญิงคนนั้นกลับออกไปซุบซิบกับเพื่อนอีก 2 คน เขาสังเกตเห็นเพื่อนคนนึงรูปร่างท้วมเตี้ย หน้าตาหมวยๆเล็กน้อย เรย์กำลังจะหันหลังเข้าไปในห้องน้ำ แต่ทันใดนั้น ผู้หญิงคนที่ 3 ก็หันหน้ามามองเขาพอดี และสิ่งที่เขาพบเจอนั้น ทำให้เขารู้สึกทึ่งมาก

ผู้หญิงคนดังนั้น ไว้ผมสั้นแบบทอมหน่อยๆ แต่ใบหน้าที่เขาได้เห็น ทำให้เขาตะลึง เธอหน้าตาสวยไม่แพ้กับขนุนเลยสักนิด เธอใส่แว่นเหมือนขนุน ปากแดงฉาดเหมือนกัน หน้าขาวใสเหมือนกัน เพียงแต่ว่าคิ้วบางกว่าเล็กน้อย ปากเธอเป็นมุมกระจับสวยมากกว่า ผิวเธอคล้ำกว่าขนุนเล็กน้อย และจุดเด่นที่สำคัญของเธอนั้นคือตาที่กลมโตใสแจ๋วชัดเจน และมันเดาะจิตใจของเรย์ตั้งแต่แรกพบเลยทีเดียว เรย์รู้สึกว่าเหมือนเขาได้กลับมาอยู่โรงเรียนเก่าอีกครั้ง แต่ไม่ทันไร เขาก็ต้องกลับเข้าห้องน้ำไปทำธุระ เขาทำธุระเสร็จแล้วเปิดน้ำล้างหน้ายกใหญ่ หมายพยายามให้คิดตามอคติที่เคยคิดว่า คงเป็นเด็กบ้านนอก ไว้ผมแต่งหน้าตามรสนิยมของเด็กบ้านนอกมากกว่าจะเป็นหน้าจริงๆ ผู้หญิงแบบนั้นคงไม่มีทางมาอยู่ในบ้านนอกแบบนี้แน่ๆ 

เรย์คิดไปคิดมาจนกระทั่งเดินชนกับผู้ชายกลุ่มหนึ่งประมาณ 5 คน คนที่เดินชนด้วยหน้าตาดุดันขึงขังรูปร่างสูงใหญ่ พยายามเข้ามากระชากคอเสื้อขู่กรรโชก "ตั้งใจจะหาเรื่องเหรอวะ" ยังไม่ทันจะเดือดสุดขีด ก็มีเสียงห้าม "เฮ้ยไอ้กอล์ฟ ใจเย็นๆ มันไม่ได้ตั้งใจมาชนเอ็งสักหน่อย" เสียงนั้นมาจากชายหนุ่มรูปร่างหน้าตาประมาณเด็กเมือง แตกต่างกับเพื่อนอีก 4 คนรวมถึงชายร่างสูงที่เพิ่งมีเรื่องกับเรย์มาซึ่งบุคลิกดูเป็นเด็กบ้านนาอย่างชัดเจน เมื่อชายคนที่ชื่อกอล์ฟได้ยินดังนั้นจึงใจเย็นลง ปล่อยคอเสื้อเรย์ พลางบอก "โอเคไอ้ท็อป ตามนั้น" พูดเสร็จจึงเอามือซ้ายชี้ไปหาชายที่ชื่อว่าท็อปแล้วพูดกับเรย์ว่า "ยังไม่ขอบคุณอีกเหรอ ไม่งั้นเอ็งเจ็บตัวแน่" เรย์เอ่ยปากขอบคุณไปไม่ให้เป็นเรื่องเป็นราว "ไม่เป็นไรเพื่อน ยังไงก็คุยกันได้ แค่นี้เอง" ชายชื่อท็อปเอ่ยปากเหมือนเป็นกันเอง ก่อนที่จะเดินจากเรย์ไป กอล์ฟถามท็อป "ทำไมเอ็งไม่ปล่อยให้ข้าอัดให้สาแก่ใจหน่อยวะ ปกติเอ็งจะไม่ห้ามนี้หว่า" ท็อปมองแหงนบนฟ้าเล็กน้อยพลางพูดไปเดินไปกับเพื่อนว่า "ลืมไปแล้วเหรอ ปีนี้ข้าลงเลือกตั้งประธานนักเรียน ถ้าเอ็งก่อเรื่องขึ้นมา คนเดือดร้อนคือข้า" พูดจบกอล์ฟกล่าว "เข้าใจแล้ว ไอ้ท็อป" ..

หลังเคารพธงชาติเสร็จ เรย์คิดว่าเขาอยากจะลองโดดเรียนอีกครั้ง แต่เขาคิดว่า เขายังไม่รู้จักใครดีพอ และอาจจะเป็นอันตรายกับตัวเขาเองได้ เขาจึงตั้งใจลองไปห้องเรียนเป็นครั้งแรกดีกว่า ซึ่งห้องเรียนของเขาคือ 121 หรือตึก 1 ชั้น 2 ห้อง 1 เขาเข้ามาห้องเรียนครั้งแรก ก็พบว่าเพื่อนใหม่ทุกๆคน ต่างจับจองที่นั่งกันได้หมดแล้ว แต่มีที่นั่งข้างหน้าที่ว่างอยู่ เขาเลยตัดสินใจนั่งตรงนั้น และก็พบกับชายร่างท้วมใหญ่คนนึง เขาพุงใหญ่ ตัวเตี้ย ไว้ผมสกินเฮด ผิวดำแดงออกขาว หน้าตาขรุขระเล็กน้อย "เอ็งชื่ออะไรวะ" เขาถามชายคนนั้น "ข้าชื่อ นนท์ ว่ะ เอ็งล่ะ" เรย์ตอบ "ข้าชื่อเรย์ ยินดีที่ได้รู้จักว่ะ" ทั้งคู่คุยกันพอทำความรู้จักจนกระทั่งครูประจำชั้นเข้ามา นักเรียนทุกคนในตอนนั้นต่างมีทั้งนักเรียนเก่าและนักเรียนใหม่ ทันทีที่เข้ามา นักเรียนทุกคนต่างเงียบ ครูคนใหม่นั้นเป็นครูประจำชั้นผู้ชาย ตัวสูงใหญ่ ท่าทางภูมิฐาน อายุประมาณ 40 ต้นๆ และเริ่มแนะนำตัว "สวัสดีนักเรียนทุกคน จริงๆ อาจารย์ไม่จำเป็นต้องแนะนำตัวอะไรมากหรอก แต่เห็นแก่นักเรียนใหม่ที่เข้ามา จะขอแนะนำซ้ำอีกครั้งนะ .. ครูชื่อ อนุชา เป็นครูวิชาพลศึกษา เดี๋ยวพวกเธอก็มาเรียนกับครูเร็วๆนี้แน่" กล่าวจบจึงได้ย้ำซ้ำอีกครั้ง "จะให้ใครเป็นหัวหน้าห้องล่ะ" ทุกคนยังเงียบอยู่ ไม่มีใครกล้าแสดงออก ตัวเรย์นั้นอยากเป็นเหมือนกัน แต่ก็เกรงใจว่าตัวเองเป็นเด็กใหม่ "ครูลองเลือกเองดูล่ะ" อาจารย์อนุชา มองมาที่ตัวเรย์ พบเห็นคิดว่าเรย์มีความเป็นผู้นำสูง จึงเรียกเขาออกมา "นายกิตติ ออกมาหน้าห้องเลย" เรย์ตกใจ ไม่คิดว่าตัวเองจะถูกเรียกออกมาแต่วันแรก บรรยากาศในห้องเริ่มครึกครื้น เรย์ออกมายืนหน้าห้อง อาจารย์อนุชาถามเขาอีกครั้ง "เธออยากเป็นหัวหน้าห้องมั้ยกิตติ" เรย์เห็นว่าตัวเองไม่มีทางเลือกอื่น และคนในห้องก็เริ่มรู้จักพอแล้ว ด้วยสถานการณ์ เรย์จึงรับเสนอเป็นหัวหน้าห้อง 4/10 ไปโดยปริยาย "แนะนำตัวให้เพื่อนหน่อย" อาจารย์อนุชากล่าวให้เรย์แนะนำตัว "สวัสดี เราชื่อ กิตติ พิชัยวงศ์ ชื่อเล่นชื่อเรย์ มาจากโรงเรียนประจำจังหวัด วันนี้ย้ายมาเรียนที่นี้เป็นวันแรก ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะเพื่อนๆ" กล่าวจบ เสียงเพื่อนๆต่างปรบมือชอบใจ "ไปนั่งที่ได้แล้ว" อาจารย์อนุชากล่าว เมื่อการเลือกหัวหน้าห้องเสร็จสิ้น อาจารย์อนุชาจึงได้ชี้แจงเรื่องราวต่างๆในห้องเรียน และในโรงเรียนตามฐานะครูประจำชั้น ก่อนที่เขาจะออกไป 

หมดช่วงคาบโฮมรูมแล้ว ด้วยฐานะเด็กห้องธรรมดา เขากับคนในห้อง จึงเดินเรียนไปยังตึกวิชาวิทยาศาสตร์ เขากับนนท์เดินคู่กันใกล้ๆ พลางถามเรื่องในโรงเรียน "เอ็งเห็นตึกที่กำลังสร้างมั้ย นั้นน่ะตึก 4 จะถูกใช้เป็นอาคารเรียนใหม่ ชั้นบนสุดไว้ให้พวกห้องพิเศษเรียนกัน" นนท์เปิดประเด็น "เห็นแล้ว แล้วยังไงต่อ" เรย์ตอบไปห้วนๆ "ไม่มีอะไรหรอก แค่รู้สึกอิจฉาว่ะ" นนท์กล่าวสั้นๆ "อิจฉาแล้วต้องอธิบายให้ข้าเหรอวะ" เรย์ตอบห้วนๆอีก "ไม่ได้อธิบายเฉยๆ ข้าระบายไปด้วย เฮ้อ" นนท์กล่าวสั้นๆพร้อมถอนหายใจตบท้าย "สมัย ม.ต้น น่ะ ข้าก็เคยอยู่ห้องพิเศษ แต่เพราะเอาแต่เล่นเกมส์มากไป ไม่สนใจเรื่องการงาน ก็เลยต้องมาอยู่ห้องศิลป์นี้แหละ" เรย์ได้ยินแล้วก็เห็นใจ จึงเริ่มเล่าเรื่องตัวเองตอบ "ข้าก็เหมือนกันว่ะ ตอนอยู่โรงเรียนนั้น ข้าเอาแต่พ่นกำแพงโรงเรียน หาเรื่องเกเรไปวันๆ ไม่สนใจการเรียน ถ้าไม่เพราะแม่ข้าช่วย ป่านนี้ข้าคงยังเรียนไม่จบ มาอยู่ที่นี้ก็คงยังไม่ได้" นนท์กล่าวตอบ "ชีวิตเราเหมือนกันเลยว่ะเรย์" ยังไม่ทันถึงอาคาร 3 และคุยจบกันดี เรย์พบกับกอล์ฟ ชายที่เดินชนเขาอีกครั้ง "เอ็งอีกแล้วเหรอวะ เข้าใจเลือกเพื่อนดีนี้" กอล์ฟเดินไปพร้อมกับเพื่อนจำนวนหนึ่ง "คบกับใครไม่คบ ไปคบกับไอ้นนท์ขี้แพ้" นนท์ได้ยินดังนั้นจึงตะโกนด่า "หนักหัวเอ็งเหรอวะ ไอ้ตั้ม" เรย์รีบห้ามรีบไปพลางกล่าวกับนนท์ "อย่าไปหาเรื่องเจ็บตัวฟรีเลยไอ้นนท์" "ฮึ้ย!" นนท์กล่าวพลางค่อยๆ ใจเย็นขึ้นมา "เรารีบไปกันเถอะ"

คาบวิทย์กันเวลาไปประมาณ 2 คาบ และเริ่มต้นด้วยการแนะนำตัวของอาจารย์สอนวิทย์ การแนะนำเข้าสู่วิชา การเรียนการสอนดำเนินไปจนกระทั่งถึงคาบ 3 เขาต้องย้ายไปเรียนวิชาภาษาอังกฤษที่อาคาร 2 ครั้งนี้เขาเดินมาพร้อมกับนนท์อีก พลางถามเรื่องที่ว่าทำไมเขาถึงถูกพวกกอล์ฟกล่าวหาเช่นนั้น "ข้าไม่เคยสู้คน มีครั้งนึง ข้าถูกหาเรื่องเกือบตาย ฉี่ราดกลับบ้านไปเลย" เรย์พยายามกลั้นขำไว้ พลางพูด "มันผ่านไปแล้วนา" "ผ่านก็ผ่านว่ะ ไปเหอะ" นนท์กล่าวตอบ "ดีที่ข้าทำธุระตั้งแต่อยู่บ้านแล้ว เอิ้กๆๆๆๆ" นนท์หัวเราะด้วยเสียงติดจมูก ทันใดนั้น นนท์เจอผู้หญิงคนนึงขึ้นมาเข้าอีก นั้นคือกลุ่มเดิมกับที่เรย์เจอ เรย์เห็นพวกเธอเดินผ่านไปแล้วจึงรีบถามนนท์ "เอ็งรู้จักผู้หญิงใส่แว่นผิวขาวเหลืองคนนั้นมั้ย เขาชื่อไรวะ ข้าอยากรู้จัก" "แหม อยากรู้จักผู้หญิงตั้งแต่วันแรกเลยนะเพื่อน" นนท์แซว "เฮ้ย ข้าซีเรียส ข้าอยากรู้จักเขาจริงๆ" นนท์เร่งถามด้วยความใจเย็น "เออๆ นั้นน่ะชื่อ มุก เป็นเด็กห้อง 3/6 การเรียนดี แต่พฤติกรรมแย่ไปหน่อยว่ะ เขาลือกันว่าชอบมั่วผู้ชายไปทั่ว" ยังไม่ทันนนท์จะเล่าจบ มีเสียงผู้หญิงคนนึงแทรกเข้ามา "เอ็งสิมั่ว เพื่อนข้ามันไม่ได้มั่วผู้ชาย มันแค่เอาข้าวแม่มันไปส่ง ไอ้นนท์ไอ้สมองกลวง" เสียงนั้นมาจากสาวอวบหน้าหมวย เพื่อนของมุกนั้นเอง "เฮ้ย ข้าเปล่าคิดเองนะไอ้แคท พวกผู้ชายมันลือแบบนี้กัน" นนท์กล่าวปฏิเสธแบบรีบเร่ง "พวกเอ็งนี้มันจริงๆว่ะ เอาข้าวไปให้ คิดว่าเขามีใจให้ คนอย่างเพื่อนข้าน่ะเหรอ ผู้ชายทั้งอำเภอ ไม่มีใครได้แม้แต่แตะขนไอ้มุกหรอกเว้ย" แคทพูดสำทับส่งท้ายก่อนรีบเดินตามเพื่อนไป "มุกน่ะนิสัยดีหน่อย แต่เพื่อนอีก 2 คนน่ะ โคตรนักเลง คนนึงผิวดำชื่อ จุ๊บแจง อีกคนที่เพิ่งผ่านชื่อไอ้แคท พวกนี้มันชอบปกป้องเพื่อนเกินเหตุบ่อย" นนท์กล่าวที่มา "นิสัยดีเหรอวะ ข้านึกว่าเขาจะเป็นเหมื่อนไอ้ 2 คนนั้นด้วย เห็นยืนอยู่หน้าห้องน้ำนั้นแหละ" เรย์กล่าวตอบ "นั้นแหละ เขาถึงลือกันว่า ไอ้ 2 คนนั้น พามุกเสียคน ตอน ม.1 น่ะ ใครๆก็รู้ เกรดดีทุกวิชา แต่ตอนนี้เริ่มต่ำลงหน่อย" นนท์กล่าว "เอ็งนี้มันรู้ดีเรื่องทุกๆคนในโรงเรียนจริงๆว่ะ .. แต่ข้าชอบ ฮ่าๆๆๆ" จากนั้นนนท์กับเรย์จึงเดินไปอาคาร 2 ต่อไป

หลังจบคาบ 3 นนท์กับเรย์ ต่างเดินไปโรงอาหารเพื่อไปซื้อข้าวกิน ระหว่างนั้นเอง เรย์ได้พบกับชายคนนึง รูปร่างสูงกว่าเขาเล็กน้อย และภูมิฐานดูเป็นคนเมืองผิดกับนักเรียนโดยส่วนใหญ่ แน่นอนว่าอาจจะเป็นกลับเดียวกับที่เกือบมีเรื่องกับเขาตอนเช้า ทันทีที่เข้าใกล้ เขาก็เดินมาหานนท์ ต่อยเข้าท้องนนท์เล็กน้อยพอเจ็บ ก่อนกล่าว "ว่าไงไอ้ขี้แพ้ พาเพื่อนใหม่มาเหรอ" แน่นอนว่านนท์เป็นคนธาตุอ่อนเรื่องลำไส้มาก ทันทีที่เขาถูกต่อยกลางท้องจังๆ ทำให้เขาปวดท้องขึ้นมาทันใด เขาวิ่งหนีไปพลางตะโกน "ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้ตะวัน" แน่นอนว่าชายคนนั้นชื่อว่า ตะวัน เมื่อเขาเห็นเรย์แล้วเขาจึงกล่าวกับเรย์ไปโดยตรง "หวัดดี คงได้ยินแล้วสินะว่าข้าชื่ออะไร ในฐานะเด็กใหม่ ข้าจะมาแนะนำเรื่องราวในโรงเรียนให้เอ็งได้รับรู้พองามล่ะกัน" "จะพาไปดูอะไร" เรย์ถาม "ในฐานะเด็กใหม่ ข้าคือเด็กห้องพิเศษ ส่วนเอ็งอยู่แค่ห้องสุดท้าย ดังนั้น ฐานะเราต่างกัน ข้ากับเอ็งมาคบกันได้ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี" ตะวันกล่าว "เอ็งเป็นพวกไอ้กอล์ฟเหรอ" เรย์ถาม "ไม่ใช่ แต่แค่อยู่สายเดียวกัน" ตะวันตอบ "ข้าขอบอกก่อนนะ ว่านักเรียนที่นี้น่ะ ไม่เหมือนโรงเรียนในเมือง ที่นี้มีระบบชนชั้นชัดเจน แต่เอ็งเป็นคนพิเศษ และข้าก็ไม่เหมือนใคร ดังนั้นเราคบกันได้" ตะวันยกแขนพาดไหล่เรย์ก่อนกล่าวต่อพลางเคาะไม้จิ้มฟัน เรย์ถามตะวัน "ชนชั้นอะไรของเอ็งวะ บ้าหรือเปล่า" "เอ็งคงไม่รู้ ว่าขนาดห้องพิเศษด้วยกัน ยังแบ่งชนชั้นกันเองตามห้องเลย" ตะวันกล่าว "แล้วยังไง" เรย์ตอบห้วนๆ ..

"ห้อง 1 เป็นชนชั้นสูงสุด พวกไอ้กอล์ฟอยู่ห้อง 1 พวกนี้เก่งทั้งกีฬา การเรียน และบ้านยังรวยอีก นักเรียนห้องนี้ถูกส่งไปแข่งทั้งเรื่องวิชาการกับกีฬาทุกปี ใครในห้องมาเป็นผู้สมัครประธานนักเรียนก็ได้รับเลือกทุกปี สูงกว่านี้มีแค่ครูอาจารย์เท่านั้นแหละ" ตะวันกล่าว "นอกจากห้อง ผอ. ห้องพักครู ห้องสมุดแล้ว ในโรงเรียนนี้ก็มีแค่ห้องเรียนพวกนี้แหละที่ติดแอร์ พวกนี้เสียค่าเทอมเทอมละหมื่นกว่า และอาคารที่สร้างอยู่เมื่อสร้างเสร็จ พวกนี้จะได้นำร่องเรียนจากคอมพิวเตอร์ในทุกๆคาบที่เรียนในห้องพวกมันด้วย" ตะวันกล่าว "แต่โรงเรียนข้า มีห้องแอร์เกือบทุกห้องนะ" เรย์กล่าว "นั้นคือโรงเรียนเก่าเอ็ง แต่ที่นี้ อยู่ได้เพราะผู้สนับสนุนล้วนๆ โรงเรียนเอ็งมันไปได้สวยเพราะศิษย์เก่าดีเด่นเยอะแยะ แต่ที่นี้น่ะ อยู่ได้ด้วยเงินของพวกลูกเจ้าสัวมหาเศรษฐีอย่างห้อง 1 ยังไงล่ะ" ตะวันกล่าวถึงเรื่องการสนับสนุนในห้องเรียน "การเข้าห้อง 1 มีอยู่ 2 วิธี คือ สอบเข้าให้ได้ กับใช้เส้นสายและเงินให้ทางโรงเรียนจำนวนหนึ่ง แต่คนที่ใช้วิธีหลัง มักจะถูกเหยียดหยามจากพวกที่เข้ามาโดยวิธีแรก อย่างไอ้กอล์ฟนั้นก็ใช้วิธีแรก ประธานนักเรียนทุกคนถึงมาจากห้อง 1 แต่ก็ต้องเป็นคนที่สอบเข้ามาอยู่ห้อง 1 เท่านั้น ไม่งั้นจะไม่มีใครยอม เพราะแม้คนไม่เห็นด้วยจะแค่คนในห้อง 1 ด้วยกัน ก็สามารถเรียกร้องให้ออกจากตำแหน่งได้ถ้าไม่ได้เข้ามาโดยถูกต้อง" ตะวันกล่าวจบแล้ว เรย์ถามกลับ "แล้วเอ็งอยู่ห้องไหน" .. (ติดตามตอนต่อไปศุกร์หน้า)