ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะเราหาทางออกไม่เจอค่ะ
คือเรามีเพื่อนอยู่คนนึง เราสนิทกันทางเกม เล่นกันไปนานๆ ก็เริ่มขอไลน์ คอลกัน แล้วก็ไปเที่ยวด้วยกันบ้าง เป็นคนที่สนิทกันมาก ถึงขั้นรู้ความลับของกันแล้วค่ะ
เราเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยแสดงออก
แต่ถ้าให้คุยจริงๆ เรารู้ตัวว่าตัวเองชอบพูดไม่คิด เป็นคนปากเสียดีๆ นี่เอง
มีวันนึงที่เพื่อนสนิทคนนั้นงอนเรามาก
คือเค้าถามเราว่า "นี่เป็นไงกูเก่งมั้ย"
ด้วยความที่ว่าเป็นคนปากเสีย T^T
เราตอบกลับไปว่า "แค่นี้? คนอื่นเก่งกว่าเยอะ" แล้วเค้าก็เงียบไปค่ะ
ทักไปก็ไม่ตอบ คือเราง้อคนไม่ค่อยเก่ง
เลยพิมพ์ไปว่า "ขอโทษ" แค่นั้น
เค้าไม่ทักมาอีกเลย ตอนนั้นเราก็กลัว
กลัวว่าเค้าจะหายไป ถึงจะรู้จักกันในเกม แต่เราเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่ก็มีงานบริษัท ไม่ค่อยว่างมาหา เราไม่ค่อยเข้าสังคม เลยเป็นที่รักอิสระ แต่ก็กลัวการได้อยู่คนเดียว การที่เพื่อนทำแบบนี้ เรารู้ว่าเราเองที่ผิด แต่กลับไม่กล้า..
ไม่กล้าคุย ไม่กล้าเจอหน้า ไม่กล้าคอล
บางทีก็คิดว่าถ้าเราไม่เล่นคุยกับเขาแต่แรก ถ้าเราไม่เกิดมาปากเสีย ทุกอย่างจะดีกว่านี้
ต่อจากนั้นเราคิดว่าบางทีควรการถอยห่างจากตรงนั้น ปล่อยให้เวลารักษา
แต่ไม่เลยมันยังเหมือนเดิมเราขอโทษ
เค้าอ่านแต่ไม่ตอบ
อย่างที่บอกเรารักอิสระ แต่กลัวการอยู่คนเดียว พ่อแม่ไม่มีเวลาให้เรา เราเข้าใจท่าน เราไม่ค่อยได้รับความรักจากใคร อยู่ที่โรงเรียนเราก็เดินอยู่คนเดียว การที่เพื่อนที่เจอกันในเกมไม่คุยด้วย หรือหายไปเลย เรารู้สึกแย่ค่ะ
เพราะเค้าเป็นเพื่อนคนเดียวของเรา
ไม่กล้ายื้อเค้า แต่ก็ไม่อยากเสียเค้าไป
เราควรทำยังไงดี
เสียเพื่อนไป เพราะประโยคๆ เดียว
คือเรามีเพื่อนอยู่คนนึง เราสนิทกันทางเกม เล่นกันไปนานๆ ก็เริ่มขอไลน์ คอลกัน แล้วก็ไปเที่ยวด้วยกันบ้าง เป็นคนที่สนิทกันมาก ถึงขั้นรู้ความลับของกันแล้วค่ะ
เราเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยแสดงออก
แต่ถ้าให้คุยจริงๆ เรารู้ตัวว่าตัวเองชอบพูดไม่คิด เป็นคนปากเสียดีๆ นี่เอง
มีวันนึงที่เพื่อนสนิทคนนั้นงอนเรามาก
คือเค้าถามเราว่า "นี่เป็นไงกูเก่งมั้ย"
ด้วยความที่ว่าเป็นคนปากเสีย T^T
เราตอบกลับไปว่า "แค่นี้? คนอื่นเก่งกว่าเยอะ" แล้วเค้าก็เงียบไปค่ะ
ทักไปก็ไม่ตอบ คือเราง้อคนไม่ค่อยเก่ง
เลยพิมพ์ไปว่า "ขอโทษ" แค่นั้น
เค้าไม่ทักมาอีกเลย ตอนนั้นเราก็กลัว
กลัวว่าเค้าจะหายไป ถึงจะรู้จักกันในเกม แต่เราเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่ก็มีงานบริษัท ไม่ค่อยว่างมาหา เราไม่ค่อยเข้าสังคม เลยเป็นที่รักอิสระ แต่ก็กลัวการได้อยู่คนเดียว การที่เพื่อนทำแบบนี้ เรารู้ว่าเราเองที่ผิด แต่กลับไม่กล้า..
ไม่กล้าคุย ไม่กล้าเจอหน้า ไม่กล้าคอล
บางทีก็คิดว่าถ้าเราไม่เล่นคุยกับเขาแต่แรก ถ้าเราไม่เกิดมาปากเสีย ทุกอย่างจะดีกว่านี้
ต่อจากนั้นเราคิดว่าบางทีควรการถอยห่างจากตรงนั้น ปล่อยให้เวลารักษา
แต่ไม่เลยมันยังเหมือนเดิมเราขอโทษ
เค้าอ่านแต่ไม่ตอบ
อย่างที่บอกเรารักอิสระ แต่กลัวการอยู่คนเดียว พ่อแม่ไม่มีเวลาให้เรา เราเข้าใจท่าน เราไม่ค่อยได้รับความรักจากใคร อยู่ที่โรงเรียนเราก็เดินอยู่คนเดียว การที่เพื่อนที่เจอกันในเกมไม่คุยด้วย หรือหายไปเลย เรารู้สึกแย่ค่ะ
เพราะเค้าเป็นเพื่อนคนเดียวของเรา
ไม่กล้ายื้อเค้า แต่ก็ไม่อยากเสียเค้าไป
เราควรทำยังไงดี