ไม่ได้ตื่นเช้านะคะ  ความจริงคือแทบไม่ได้นอน.....


เพ้อเหมือนมีความสุขได้ไม่นาน ก้อต้องเข้าโหมดชีวิตจริง...
เกือบหลับไปแล้วค่ะ เมื่อคืน
แต่ต้องตื่นขึ้นมาเพราะเสียงไลน์......

แฟนเก่าบอกข่าวดีค่ะ.....ใช่ งานแต่งอีกแล้ว
แต่เป็นงานมงคล ของคนที่เคยรักค่ะ
และเค้าเป็นพ่อของลูกเราด้วย.....

อาจฟังดูแล้วแปลกๆ แต่มันได้เกิดขึ้นแล้วค่ะ
เรากับเค้าจากกันด้วยดีค่ะ
เข้าใจซึ่งกันและกัน  เป็นแบบนั้นมานานแล้ว
จนถึงทุกวันนี้......


เป็นประโยคบอกเล่า จากเค้า...

คำถามในใจคือ  ฉันควรไปรึเปล่า ?
แล้วฉันต้องทำตัวแบบไหน  แต่เป็นคำถามที่เกิดจาก อารมณ์นิ่งๆ อ่ะนะ
ไม่ได้ร้อนรนอะไร ....... แค่ใจหาย จริงๆแค่นั้นเอง

อาจเพราะก่อนหน้านี้หัวใจ จขกท. เริ่มชินก่ะความเจ็บปวดพวกนี้มาพอสมควรแล้ว

.............ก้อยากที่จะข่มตาหลับนะคะ
เราก้อไม่ได้เข้มแข็งอะไรเท่าไหร่


แค่นึกภาพว่าตัวเองต้องไป.....
โลกใบนี้มันโหดร้ายกว่าที่เราคิดเยอะเลยนะคะ

ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้รักเค้าแล้วก้อตาม....
แต่บอกได้ค่ะ  ว่าโคตรจุก....

เคว้งค่ะยอมรับนะ   ตัดสินใจอะไรไม่ถูกเลย



ไม่ใช่เร็วๆนี้หรอกนะคะ......อีกประมาน เกือบ 3 เดือน วันงานอ่ะนะ

ยังพอมีเวลาคิดแหล่ะค่ะ
แต่อาการของ จขกท.ที่เป็นอยู่ตอนนี้
มันต้องได้รับการระบายนะ......
อึดอัดพอสมควรค่ะ  ไม่รู้จะระบายกับใครดี

อยากขอพื้นที่ตรงนี้ บรรเทา ....อาการนี้

สั้นๆเลยค่ะ ว่าจขกท.ควรไปร่วมงานเค้ามั้ย?



[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้บอกตามตรงว่าเคว้งสุดๆ อยากนั่งโง่ๆ ให้ใครซักคนปลอบใจนะ   นั่งเป็นเพื่อนก้อได้  

อยากฮีลหัวใจให้ตัวเองเหลือเกิน


มีใครอยากแนะนำ อะไร
หรือปลอบโยนอะไรมั้ยคะ ....  
ขอซักประโยคทำให้รู้สึกดีเถอะค่ะ