เฮฮามาหลายกระทู้แล้ว .....
กระทู้นี้ขอแบบจริงจัง ออกแนวดราม่าหน่อยๆนะค่ะ .......แค่อยากระบาย
ไม่ได้อยากได้ทางออกหรือ แนวทางแก้ปัญหาใดๆ
แต่บางทีก้ออดไม่ได้ที่จะ ...ขอกำลังใจ
คือเข้าใจเลยว่า วันไหนที่ไม่ใช่วันของเรา
มันก้อไม่ใช่อ่ะนะคะ
ไปทำบุญ ณ วัดแห่งหนึ่ง ..... 18/08/62
เราได้ไปเจอก่ะคนๆนึงค่ะ ....อดีตสามี
ที่จากกันด้วยดี .....เค้ามากับภรรยาใหม่ค่ะ
ดูเค้าทั้งสองมีความสุข ....สงบ มาก ๆ ทั้งคู่
มันก้อจริงนะคะที่ ระหว่าง จขกท ก่ะเค้า
จบ และ จากกันไปแล้ว แบบที่ควรจะเป็น...
เราได้พูดคุยก่ะทั้งเค้า และคนใหม่ ....
เค้าเหมาะสมกันดีค่ะ ทุกๆอย่าง ...
แต่เอาตรงๆ คือก้อ อดใจหายไม่ได้ .....
ใช่ค่ะ เราดีใจยินดีก่ะเค้า ...จากใจเราจริงๆ
ไม่ได้จะเก็บมาโศกเศร้า เจ็บปวดเสียใจอะไรมากนะคะ .....
แต่น้ำตาก้อยัง แอบไหล .....
มีคำถามเกิดขึ้นมากมาย ระหว่างทางหลังจากนั้น... ที่อยู่ในหัวเรา
เราดูมีความสุขปกติดี...แต่ก้อยังอ่อนไหวก่ะอาไรแบบนี้เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลย
มันเพราะอะไร ......
เราใช้ชีวิต สนุกเกินไป..หรือราบเรียบเกินไป
ถึงรับมือกับเรื่องแบบนี้ไม่ได้ .....
ประโยคสุดท้ายที่ได้ฟัง....
เค้าขอให้เรา เจอคนที่ดี ....ดีเหมือนเรา
คู่ควรก่ะเรา .......ขอบคุณนะ
ฉันเป็นคนเข้มแข็ง...ที่ตอนนี้จะจมน้ำตาตาย
ไม่ได้ฟูมฟายอะไรนะคะ....มันไหลอยู่ข้างใน
ในฐานะผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึง
มีใครให้เจ็บกว่านี้มั้ย ....
แล้วฉันควรทำยังไงต่อไป.....ในการเยียวยาความรู้สึกครั้งนี้ .....
คือ ก้ออยากมีแบบเค้าบ้างอ่ะนะคะ
แต่เราเข้าใจตัวเราเองดี ว่าเรา.....ไม่ดีพอ
หรือ อาจจะไม่พอดี
อีกทั้งเราเองที่เข้าใจยาก ....หรือ อาจจะ
เข้าใจง่ายเกินไป ....
เลยไม่มีแบบเค้า ...หมายถึงมีคนใหม่แบบสามีอ่ะนะคะ
เจ็บค่ะ เจ็บกับความรู้สึกแบบนี้
มีใครให้เจ็บกว่านี้อีกมั้ยคะ ......
พอคิดออกค่ะ จขกท เหมือนจะเป็นคนเข้มแข็ง ......ค่ะ ฉันเข้มแข็ง ......
ทุกอย่างมันไม่ได้เลวร้าย มากไปกว่านี้ ....ทั้งในเรื่องการใช้ชีวิต และความรู้สึก ....
ทุกอย่างมันก้อยังคงดำเนินไป ......
มันไม่ใช่แค่คำว่า..ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ
.......มันมากกว่านั้นหลายร้อยเท่า
สงสาร ......ตังเองค่ะ ....
ฉันมาถึงจุดที่ต้องซ้อมร้องเพลง ....
ให้กับความรัก ความสุขของคนอื่น อีกครั้ง...
ต้องเข้มแข็งแค่ไหน....กับสิ่งที่ฉันต้องเจอ
กระทู้นี้ขอแบบจริงจัง ออกแนวดราม่าหน่อยๆนะค่ะ .......แค่อยากระบาย
ไม่ได้อยากได้ทางออกหรือ แนวทางแก้ปัญหาใดๆ
แต่บางทีก้ออดไม่ได้ที่จะ ...ขอกำลังใจ
คือเข้าใจเลยว่า วันไหนที่ไม่ใช่วันของเรา
มันก้อไม่ใช่อ่ะนะคะ
ไปทำบุญ ณ วัดแห่งหนึ่ง ..... 18/08/62
เราได้ไปเจอก่ะคนๆนึงค่ะ ....อดีตสามี
ที่จากกันด้วยดี .....เค้ามากับภรรยาใหม่ค่ะ
ดูเค้าทั้งสองมีความสุข ....สงบ มาก ๆ ทั้งคู่
มันก้อจริงนะคะที่ ระหว่าง จขกท ก่ะเค้า
จบ และ จากกันไปแล้ว แบบที่ควรจะเป็น...
เราได้พูดคุยก่ะทั้งเค้า และคนใหม่ ....
เค้าเหมาะสมกันดีค่ะ ทุกๆอย่าง ...
แต่เอาตรงๆ คือก้อ อดใจหายไม่ได้ .....
ใช่ค่ะ เราดีใจยินดีก่ะเค้า ...จากใจเราจริงๆ
ไม่ได้จะเก็บมาโศกเศร้า เจ็บปวดเสียใจอะไรมากนะคะ .....
แต่น้ำตาก้อยัง แอบไหล .....
มีคำถามเกิดขึ้นมากมาย ระหว่างทางหลังจากนั้น... ที่อยู่ในหัวเรา
เราดูมีความสุขปกติดี...แต่ก้อยังอ่อนไหวก่ะอาไรแบบนี้เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลย
มันเพราะอะไร ......
เราใช้ชีวิต สนุกเกินไป..หรือราบเรียบเกินไป
ถึงรับมือกับเรื่องแบบนี้ไม่ได้ .....
ประโยคสุดท้ายที่ได้ฟัง....
เค้าขอให้เรา เจอคนที่ดี ....ดีเหมือนเรา
คู่ควรก่ะเรา .......ขอบคุณนะ
ฉันเป็นคนเข้มแข็ง...ที่ตอนนี้จะจมน้ำตาตาย
ไม่ได้ฟูมฟายอะไรนะคะ....มันไหลอยู่ข้างใน
ในฐานะผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึง
มีใครให้เจ็บกว่านี้มั้ย ....
แล้วฉันควรทำยังไงต่อไป.....ในการเยียวยาความรู้สึกครั้งนี้ .....
คือ ก้ออยากมีแบบเค้าบ้างอ่ะนะคะ
แต่เราเข้าใจตัวเราเองดี ว่าเรา.....ไม่ดีพอ
หรือ อาจจะไม่พอดี
อีกทั้งเราเองที่เข้าใจยาก ....หรือ อาจจะ
เข้าใจง่ายเกินไป ....
เลยไม่มีแบบเค้า ...หมายถึงมีคนใหม่แบบสามีอ่ะนะคะ
เจ็บค่ะ เจ็บกับความรู้สึกแบบนี้
มีใครให้เจ็บกว่านี้อีกมั้ยคะ ......
พอคิดออกค่ะ จขกท เหมือนจะเป็นคนเข้มแข็ง ......ค่ะ ฉันเข้มแข็ง ......
ทุกอย่างมันไม่ได้เลวร้าย มากไปกว่านี้ ....ทั้งในเรื่องการใช้ชีวิต และความรู้สึก ....
ทุกอย่างมันก้อยังคงดำเนินไป ......
มันไม่ใช่แค่คำว่า..ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ
.......มันมากกว่านั้นหลายร้อยเท่า
สงสาร ......ตังเองค่ะ ....
ฉันมาถึงจุดที่ต้องซ้อมร้องเพลง ....
ให้กับความรัก ความสุขของคนอื่น อีกครั้ง...