แม่เลี้ยงชอบขอตังค์
เราอึดอั้นตันใจไม่รู้จะพูดยังไง ที่ทำได้ตอนนี้คือไม่อ่านข้อความหรือรับการติดต่อทางนั้น เพราะเรารู้100%มีแต่เรื่องเดือดร้อนขอเงิน
สวัสดีคะ ท้าวความนิดนึงนะคะ สมัยแต่ก่อนที่เราจะตามแม่แท้ๆมาอยู่ต่างประเทศ เราอยู่กับพ่อและเมียพ่อ ที่ผ่านมาเราไม่เคยมีความทรงจำดีๆกับแม่เลี้ยงคนนี้เลย แกปากจัด ขี้บ่น ขี้งกสุดๆ มีปัญหากันสาระพัด อยู่ใครอยู่มัน แทบเกลียดกันเลยก็ว่าได้ เวลาเราโดนรังแกเราก็จะเล่าให้แม่ฟัง แม่เรานี่เกลียดมาก แต่เขาก็ทำหน้าที่แม่บ้านที่ดีให้พ่อเรา ทำงานบ้าน ทำกับข้าว (ไม่ได้ทำงานนอกบ้าน)
ก่อนที่เราจะย้ายออกมา แม่เลี้ยงก็คลอดน้องชายคนนึงอายุได้สองขวบแล้ว
พ่อเราเป็นคนเกเร ขี้เหล้า ชอบสังสรรค์ เรารักพ่อมากและเป็นห่วงที่สุด เราคิดแค่ว่ายังดีที่พ่อยังมีคนดูแล ช่วงแรกที่พึ่งมาอยู่เราปรับตัวหนักมาก มีภาวะซึมเศร้าหนัก คิดถึงพ่อ ทะเลาะกับแม่ เพราะไม่เคยใช้ชีวิตอยู่กับแม่เลยตั้งแต่เล็กๆ(อยู่กับพ่อเลี้ยงเดี่ยวมาตลอด) ผ่านไปปีกว่าเราพอรู้ภาษาก็หางานทำไปด้วยในวัย16 เราชอบมีเงินใช้เอง เวลากลับไทยทีก็จะมีเงินเป็นแสนๆไปเที่ยว ให้เงินพ่อ ตามใช้หนี้ให้ ซื้อข้าวของที่พ่ออยากได้และแม่เลี้ยงก็จะต้องได้ด้วยทุกครั้งด้วยคำพูดตะร่อมที่เราปฏิเสธไม่ได้ ส่วนเงินที่เราให้พ่อก็จะอยู่ได้ไม่กี่วัน แกก็เอาไปเที่ยว กินเหล้า เลี้ยงเพื่อน จนเราต้องคอยให้ผ่านแม่เลี้ยง และส่งมาให้ตลอดและให้เป็นรายเดือนเท่าที่เราไหว พ่อไม่เคยรู้ แม่เลี้ยงก็จะบอกว่าห้ามบอกพ่อนะเดี๋ยวเอาเงินไปกินเหล้าหมด
เราคอยส่ง คอยส่ง แม่เลี้ยงก็คอยขอคอยขอ อ้างเรื่องพ่อและบอกว่ามาใช้จ่ายจำเป็น เราสงสารพ่อนะพ่อชอบบอกว่าไม่มีเงินใช้เลยคือไม่รู้เงินนั้นถึงมือพ่อบ้างไหม แต่เราก็ไม่ได้บอกว่าส่งไปเพราะจะทำสองคนนั้นทะเลาะกัน(เราก็จะแอบส่งให้พ่อส่วนตัวโดยที่แม่เลี้ยงไม่รู้ต่างหาก)
ช่วงสามสี่ปีหลังมานี้พ่อป่วยหนักไม่ได้ทำงานเราก็ให้เงินเดือนเพิ่มขึ้นมาหน่อย
ตอนนี้พ่อเสียมาได้2ปีแล้ว แม่เลี้ยงไม่ต้องดูแลพ่ออีกต่อไป แกก็ออกไปหางานทำ เราหยุดส่งเป็นรายเดือน แต่เขาก็ยังติดต่อมาขอเงินเรื่อยๆ บอกช่วยแม่ด้วย แม่ไม่มีใครแล้ว อ้างว่าค่าน้องไปโรงเรียน อย่าทิ้งน้อง เราให้นะไม่ใช่ไม่ให้ แต่เราเบื่อ เราไม่รู้ว่าเราต้องรับภาระนี่ไปอีกนานแค่ไหน ไม่ได้มีใจรักเหมือนแม่ตัวเองด้วย เราตัวคนเดียวเรามีภาระเยอะมาก ที่แต่ก่อนมีเงินส่งให้เราต้องทำงานหนักหลายที่ พอไม่มีพ่อแล้วเราก็เลยหยุดมาทำงานแค่ที่เดียว ปัจจุบันน้องชายอายุ17แล้วส่วนเรา29
เราจะเปลี่ยนความคิดคนทางนั้นยังไงได้
เราจะแนะนำคนทางนั้นยังไงดี
เราไม่อยากใจดำ
วันที่พ่อเราเสียเราชวนน้องมาอยู่ต่างประเทศด้วย เราจะเป็นผู้ปกครองและดูแลทุกอย่าง ด้วยความคิดที่ว่าให้มันมามีอนาคตที่นี่ ตั้งใจเรียนหางานให้ให้มันส่งเงินให้แม่มันใช้เอง แล้วถ้ามีการงานทำมั่นคงแล้วให้เอาแม่ตัวเองมาดูแลที่นี่ แต่มันไม่ยอมเพราะมันไม่อยากจากแม่มา
แม่เลี้ยงชอบขอตังค์
เราอึดอั้นตันใจไม่รู้จะพูดยังไง ที่ทำได้ตอนนี้คือไม่อ่านข้อความหรือรับการติดต่อทางนั้น เพราะเรารู้100%มีแต่เรื่องเดือดร้อนขอเงิน
สวัสดีคะ ท้าวความนิดนึงนะคะ สมัยแต่ก่อนที่เราจะตามแม่แท้ๆมาอยู่ต่างประเทศ เราอยู่กับพ่อและเมียพ่อ ที่ผ่านมาเราไม่เคยมีความทรงจำดีๆกับแม่เลี้ยงคนนี้เลย แกปากจัด ขี้บ่น ขี้งกสุดๆ มีปัญหากันสาระพัด อยู่ใครอยู่มัน แทบเกลียดกันเลยก็ว่าได้ เวลาเราโดนรังแกเราก็จะเล่าให้แม่ฟัง แม่เรานี่เกลียดมาก แต่เขาก็ทำหน้าที่แม่บ้านที่ดีให้พ่อเรา ทำงานบ้าน ทำกับข้าว (ไม่ได้ทำงานนอกบ้าน)
ก่อนที่เราจะย้ายออกมา แม่เลี้ยงก็คลอดน้องชายคนนึงอายุได้สองขวบแล้ว
พ่อเราเป็นคนเกเร ขี้เหล้า ชอบสังสรรค์ เรารักพ่อมากและเป็นห่วงที่สุด เราคิดแค่ว่ายังดีที่พ่อยังมีคนดูแล ช่วงแรกที่พึ่งมาอยู่เราปรับตัวหนักมาก มีภาวะซึมเศร้าหนัก คิดถึงพ่อ ทะเลาะกับแม่ เพราะไม่เคยใช้ชีวิตอยู่กับแม่เลยตั้งแต่เล็กๆ(อยู่กับพ่อเลี้ยงเดี่ยวมาตลอด) ผ่านไปปีกว่าเราพอรู้ภาษาก็หางานทำไปด้วยในวัย16 เราชอบมีเงินใช้เอง เวลากลับไทยทีก็จะมีเงินเป็นแสนๆไปเที่ยว ให้เงินพ่อ ตามใช้หนี้ให้ ซื้อข้าวของที่พ่ออยากได้และแม่เลี้ยงก็จะต้องได้ด้วยทุกครั้งด้วยคำพูดตะร่อมที่เราปฏิเสธไม่ได้ ส่วนเงินที่เราให้พ่อก็จะอยู่ได้ไม่กี่วัน แกก็เอาไปเที่ยว กินเหล้า เลี้ยงเพื่อน จนเราต้องคอยให้ผ่านแม่เลี้ยง และส่งมาให้ตลอดและให้เป็นรายเดือนเท่าที่เราไหว พ่อไม่เคยรู้ แม่เลี้ยงก็จะบอกว่าห้ามบอกพ่อนะเดี๋ยวเอาเงินไปกินเหล้าหมด
เราคอยส่ง คอยส่ง แม่เลี้ยงก็คอยขอคอยขอ อ้างเรื่องพ่อและบอกว่ามาใช้จ่ายจำเป็น เราสงสารพ่อนะพ่อชอบบอกว่าไม่มีเงินใช้เลยคือไม่รู้เงินนั้นถึงมือพ่อบ้างไหม แต่เราก็ไม่ได้บอกว่าส่งไปเพราะจะทำสองคนนั้นทะเลาะกัน(เราก็จะแอบส่งให้พ่อส่วนตัวโดยที่แม่เลี้ยงไม่รู้ต่างหาก)
ช่วงสามสี่ปีหลังมานี้พ่อป่วยหนักไม่ได้ทำงานเราก็ให้เงินเดือนเพิ่มขึ้นมาหน่อย
ตอนนี้พ่อเสียมาได้2ปีแล้ว แม่เลี้ยงไม่ต้องดูแลพ่ออีกต่อไป แกก็ออกไปหางานทำ เราหยุดส่งเป็นรายเดือน แต่เขาก็ยังติดต่อมาขอเงินเรื่อยๆ บอกช่วยแม่ด้วย แม่ไม่มีใครแล้ว อ้างว่าค่าน้องไปโรงเรียน อย่าทิ้งน้อง เราให้นะไม่ใช่ไม่ให้ แต่เราเบื่อ เราไม่รู้ว่าเราต้องรับภาระนี่ไปอีกนานแค่ไหน ไม่ได้มีใจรักเหมือนแม่ตัวเองด้วย เราตัวคนเดียวเรามีภาระเยอะมาก ที่แต่ก่อนมีเงินส่งให้เราต้องทำงานหนักหลายที่ พอไม่มีพ่อแล้วเราก็เลยหยุดมาทำงานแค่ที่เดียว ปัจจุบันน้องชายอายุ17แล้วส่วนเรา29
เราจะเปลี่ยนความคิดคนทางนั้นยังไงได้
เราจะแนะนำคนทางนั้นยังไงดี
เราไม่อยากใจดำ
วันที่พ่อเราเสียเราชวนน้องมาอยู่ต่างประเทศด้วย เราจะเป็นผู้ปกครองและดูแลทุกอย่าง ด้วยความคิดที่ว่าให้มันมามีอนาคตที่นี่ ตั้งใจเรียนหางานให้ให้มันส่งเงินให้แม่มันใช้เอง แล้วถ้ามีการงานทำมั่นคงแล้วให้เอาแม่ตัวเองมาดูแลที่นี่ แต่มันไม่ยอมเพราะมันไม่อยากจากแม่มา