[ตอนที่ 13/24] "เมื่อผมคิดว่าตัวเองเป็นไข้ แต่รู้ตัวอีกทีว่ากำลังจะตายจากโรคหัวใจล้มเหลว"

ตอนที่ 13 : อัปเกรดรูทวารด้วยการถ่างขยาย
——————————————
บทความรีวิว โรงพยาบาลพิษณุเวช, พิษณุโลก
หัวข้อ : 'เมื่อผมคิดว่าตัวเองเป็นไข้ แต่มารู้ตัวอีกทีว่ากำลังจะตายเพราะหัวใจล้มเหลว’

ยาเหน็บทวาร....
.....โดยปกติแล้วมักจะได้มา
.....พร้อมกับเจลเควาย (K.Y. Jelly)

วัตถุประสงค์ของยาก็ไม่ใช่อะไร ...
....ใช้นิ้วสอดดันเข้าไปในจุดที่เป็นปัญหา
...รูปลักษณ์ที่คล้ายแท่งขี้ผึ้งสีขาว
....ก็จะเข้าไปลดการอักเสบในที่สุด

……

มันก็จะมีหลายครั้ง.... ที่ผมสอดเองเข้าไป
....แล้วพบว่าปวดท้องตดหลังจากนั้น

ยาเหน็บก็พุ่งกระเด็นออกไปด้วยแรงลม
...เดินหาไม่เจอ

แม่บ้านที่มาทำความสะอาด...
เห็นก็จะถาม...

‘อันนี้แท่งเทียนอะไรเหรอคะ? ทิ้งได้ไหม..?’

ไม่มีใครกล้าตอบ...
....แม้กระทั่งคนมาเยี่ยม

เป็นความทุลักทุเล
ที่ไม่ควรเอามาเขียนเลยจริงๆ พับผ่าเถอะ...

แต่เนี่ยแหล่ะ.. สภาพคนป่วยจริงๆ
กด ‘อดสู’ ให้กับชีวิตอีกครั้ง

พยาบาลสวยแค่ไหนก็ไม่ต้องมาเนียนขอเหน็บหรอกนะ
รูก้นผม.... ผมเหน็บเองได้
ว่าเข้าไปนั่น

……..

สองสามวัน
กว่าก้นผมจะหายอักเสบ

ผมก็เพลิดเพลินกับการเอายาสีฟัน
...ทากลีเซอรีนบอแรกซ์
....บีบน้ำมะนาวใส่แปรง

บางทีก็เทใส่ไปปากไปเลย...ชาไปหมด

แปรงไปสักพัก... ก็ใช้น้ำยาบ้วนปาก...
....ที่อาจารย์หมอทันตแพทย์สมชัยแกให้มา

ฟันสะอาดน่ากลัว
....จนไม่อยากเอาลิ้นไปโดนเลยอ่ะ
คือมีเหลี่ยมมีคลื่นอะไรตรงไหน.... รู้สึกหมดเลย

กลัวฟันตัวเองราวกับคนโรคจิต

……..

นอกนั้นก็กินยาดาฟลอน (Daflon)...
....เพิ่อเพิ่มการไหลเวียนของเลือดที่ทวารหนัก
...แล้วก็เหน็บยาดูปร๊อค
ลดการอักเสบ

บางวันก็ลักไก่ไม่เหน็บ ....
เพราะขี้กำลังแตก... กินส้มแมนดารินมากไป

ใส่เข้าไปแล้วต้องห้ามตด.... อันนี้แย่มาก

หมั่นทำมันไป...
...ทำไปจนหายอักเสบในที่สุด

ยาเหน็บใช้นานๆไปก็ไม่ดีนะครับ
อาจารย์บอกเดี๋ยวเชื้อราเข้ารูตูดอีก

………

การจะเหน็บยา...
...ก็ต้องหาเวลาจังหวะทำนะครับ
.....เพราะจะมีหมอและพยาบาลเข้าออกเรื่อยๆ

เหล่าบรรดาอเวนเจอร์อาจารย์หมอ...
...ก็มาราวน์กับเป็นที่สนุกสนาน

นอนกลางวันเหรอ.... อย่าหวัง

อาจารย์หมอ วานัส, เดชชาติ, เจษฎา, สมชัย (อันนี้ไม่มาแฮะ)
เพิ่ม ‘มงคล’ เข้าไปอีกคนได้เลย

บอร์ดรายชื่อหมอหมอที่มาราวน์ห้องพักตอนนี้
....แทบไม่มีที่แปะรายชื่อละ

..ขนาดคนเฝ้าไข้ยังเพลีย

……..

และแล้ว
.....วันสุดระทึกก็มาถึง

หัตถการขยายรูทวาร
....โดยอาจารย์หมอมงคล
ที่ต้องบรรลุภาระกิจหยุดเลือดที่ทวาร

ก่อนการเข้ารับผ่าตัดเปิดหัวใจ
...กำลังจะเริ่มขึ้นในไม่ช้า

ภาพตัดมาที่ผมนอนบนเตียง....
ชั้นหนึ่งของโรงพยาบาล
ก็แผนกอาจารย์แกนั่นแหล่ะ..... โดนเรียกอีกแล้ว

มีพยาบาล 4 คน เดินไปเดินมาโดยรอบ
....ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องให้คนเห็นก้นผมเยอะขนาดนั้น
ตั้งค่า Privacy เป็นสาธารณะเลยมั้ง ตูดผมเนี่ย

พยาบาลเริ่มกั้นม่านปิดเป็นรูปตัวยู...
....ไม่ให้คนนอกเห็น
นอนรอการมาของอาจารย์หมอมงคล...

บรรยากาศเสียววาบพิลึก

……..

“ไปนอนอะไรเตียงนั้นเล่าาา..! มานอนขาหยั่งนี่ๆ!!!”
.....เสียงอาจารย์มงคลที่มาก่อนตัวเล่นเอาสะดุ้งนิดๆ

แล้วการนอนขาหยั่งในครั้งนี้...
....มันเหมือนปกติธรรมดา
ที่ชาวบ้านเค้านอนกันตรงไหนครับอาจารย์...

เกิดมาก็ไม่เคยนอนเตียงขาหยั่ง...
...แถมต้องมานอนท่ากบกระดกขาอะไรนี่อีก

ผมต้องนอนคว่ำแล้วงอขามาวางตรงที่พัก...
...กระดกก้นขึ้นเล็กน้อย

นอนทับอวัยวะเพศตัวเอง.... ก็โอเคนะ

………

‘ทับไอ้จู๋หรือเปล่านั่น!! ขยับลงนิดนึงง’
....จู่ๆแกก็พูดเสียงดังลั่น

อาจารย์จะพูดทำม๊ายยย
บอกให้ขยับดีๆ หรือพูดอย่างอื่นก็ได้
...ได้ยินกันไปหมดละ

ผมนอนหัวเราะ... หึๆ

ส่วนพยาบาลสังเกตการณ์รอบๆเหรอครับ
ก็ทำเป็นเบี่ยงหน้าเขิน

แบบว่าอายเป็นเหมือนกันเรอะ

………

‘หมอจะเริ่มฉีดยาชาละนะ สองเข็ม’
‘เจ็บหน่อยนะ... เจ็บนิดเดียว...’

เลิกหลอกคนป่วยวิกฤตคนนี้กันได้แล้วนะ
ว่าเจ็บนิดเดียวอ่ะ

ณ เวลานั้นเอง....
....เข็มยาชาเริ่มทิ่มเข้ามา
.....ที่ด้านข้างกล้ามเนื้อรูทวารซ้ายอย่างช้าๆ

อาการเป็นแบบปวดหน่วงลึกๆ...
...ใช้เวลาราว 10 วินาที

อาจารย์มงคลถอนเข็มออก
.....ใช้นิ้วนวดรอบๆ
.....จากนั้นอีกเข็มก็แทงเข้ารูทวารขวา

รู้สึกเป็นคนรูทวารหนาแปลกๆ

แล้วแกก็นวดคลึง.... ให้ยาชากระจายตัว...
....ถึงเวลานั้นผมไม่ค่อยปวดรูก้นละ

ปวดอึมากกว่า
ยุ่งอยู่กับศูนย์รวมความรู้สึกเลยนะนั่น

ตัดมาผู้ป่วย....
นอนคว่ำ.... ปวดจนมือสั่นหงึกๆ

อีกใจก็ลุ้น อยากรู้
ทำอะไรกับตูดเรามั่งวะเนี่ย

ถ่ายทอดออกจอภาพผมก็ไม่ว่านะ

……….

ขั้นตอนต่อมาคือการขยายรูทวาร...
....ความรู้สึกของผมคือแกสอดอะไรนำร่อง
...เข้ามาเป็นแทงกลวงๆ
.....คล้าย ProctoScope

แล้วนำท่อโลหะที่มีความยาวขนาดต่างๆสอดใส่เข้ามา...
....ความบริสุทธิ์ผมก็สูญเสียไปตั้งแต่ตอนนั้น

มันลึกเข้ามาแบบสุดใจ....
....ไปแบบสุดทางลำไส้ใหญ่

ลึกแบบที่ว่า ....
ชีวิตนี้ผมคงหาอะไรแหย่เข้าไปในรูก้นตัวเอง...
......ได้ไม่ลึกเท่าหมอมงคล

หมอแกเห็นรูก้นผมได้ลึก....
....มากกว่าที่ผมเคยเห็นรูก้นตัวเองอีก

ลึกไปจนถึงลำไส้เล็กเลยมั้ง

…….

แกสอดเข้าออก.... คลึงๆย้ำๆ
...แล้วก็เปลี่ยนขนาด

....จนถึงขนาดสุดท้าย

พยาบาลบอก
‘โห อาจารย์ใช้ขนาดใหญ่สุดเลยนะคะเนี่ย’

อืม......
...ดีต่อใจผมมากเลยมั๊ย...
...มาลองโดนกันมั่งมั๊ยยยตัวเทอ

…….

เสร็จสิ้นหัตถการ....
.....โดนเข็นขึ้นมาห้องพัก

วันนั้นไม่กล้าขี้เลยครับ....

แต่ก็ผ่านไปด้วยดี
....จะเจออะไรอีกไหมนะ

นึกถึงเครื่องมือไม่ออกใช่ไหม ก็ประมาณนี้น่ะครับ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่