ตอนที่ 3/24 : 'ก้าวแรกสู่วอร์ด 3'
——————————————
บทความรีวิว โรงพยาบาลพิษณุเวช, พิษณุโลก
ตอน : 'เมื่อผมคิดว่าตัวเองเป็นไข้ แต่มารู้ตัวอีกทีว่ากำลังจะตายจากหัวใจล้มเหลว'
[เขียนจากเรื่องจริง 29 กรกฎาคม - 26 สิงหาคม 2562]

มันก็แปลกๆอยู่....
...เพราะห้องพักผู้ป่วยข้างๆห้องของผม

'มีแต่คนคลอดลูก..?'

หน้าวอร์ดก็จะมีแบบ
....พ่อของเด็กเดินออกจากห้องมาถามหมอ

‘หมอครับ....
....ผมเปลี่ยนผ้าอ้อมแบบนี้ถูกต้องไหมครับ...’

นานๆก็มีเสียงเด็กวิ่งกรี๊ด ‘น้องๆๆ แม่มีน้อง...’

นี่มันใช่เหรอวะเนี่ย....

…..

ใช่แล้วครับ...
..ตอนนี้ผมถูกส่งเข้ามาแอดมิทวอร์ด 3
วอร์ดแห่งความรักและโอบอุ้มจากสูตินรีเวช

โดยคุณหมอวานัส อายุรแพทย์ทั่วไป
...ท่านเป็นแพทย์เจ้าของไข้

ไม่รู้ว่าห้องในวอร์ดของผู้ป่วยประเภทเดียวกันเต็มหมด
...หรือแกยังคิดว่าผมเป็นไข้หวัด 

แบบตอนตรวจครั้งแรก...
เอาสเตโทสโคปมาแนบอก

บนล่างซ้ายขวาๆ พูดอึมๆ
ไม่น่ามีอะไรมั้ง แต่ก็แปลกๆ

แล้วก็บอกว่า ‘นอนโรงบาล’ (นะเอ็งน่ะ) ได้ไหม...

เลยส่งโรค... ที่น่าจะดูเล็กๆน้อยๆ
มานอนวอร์ดสูตินรีเวช

รึใครส่งมานอนก็ไม่รู้...

….

ขำก็ตรงที่วอร์ดนี้เป็นของสูติ

นึกภาพตามนะครับ...

..พยาบาลเนอร์สเซอรี่ 
ต้องมาดูแลผู้ป่วยชาย...

บางคนก็เขินๆเราซะงั้น...
....แทงเข็มผิดมั่งถูกมั่ง

แล้วดันสวยอีก
ควรจะเขินให้ถูกเวลานะ

คือถ้าน่ารักก็หยวนๆไป 
...เราทำเป็นเกร็งหน้าไม่เจ็บไปตามสภาพ

ให้กำลังใจว่าพยาบาลเก่ง

ผมยังไหวครับ..
..แทงมาเลยครับคนสวย...
แต่ในใจปวดจนยับยู่ยี่ไปหมด 

จะควานเส้นไปถึงไหน

…..

ห้องพักผู้ป่วยชั้นสามใหม่มากๆ

สะอาดกว้างขวาง
...มีทีวี 62 ช่อง ไม่คิดใช่ไหมล่ะว่าผมจะจำได้
เขินมั๊ยโรงพยาบาล

แต่บางวันช่องทีวีก็รีรันจนเฝือ 
....รู้เลยว่างูจะออกมารัดกบตอนไหน
ในช่องเนชันแนลจีโอกราฟิก

เปิดไปช่องมวยฝรั่งก็ไม่อิน... อีกช่องตีไก่...
..สงสารไก่ขึ้นมาอีก

เลยไม่ค่อยได้ดูทีวีเท่าไร

ของอื่นๆก็เยอะแบบคนไข้ไม่น่าจะได้ใช้ 
น่าจะสำหรับแขก
รองรับญาติได้สบายๆ เก๋ๆ

เป็นหน้าเป็นตา 
...เป็นเกียรติแก่ผู้มารักษาตัว

ก็ว่ากันไป

……

ในใจนึกอยู่เสมอว่า
...นี่เราป่วยเป็นอะไรหรือเปล่า

...น่าจะไข้มั้ง

จนกระทั่งพยาบาลมาขอเจาะเลือด
เรียกว่าเอาไปหลายหลอด

ก่อนจะจากไป...

....พร้อมกับกระปุกเก็บฉี่เก็บอึ