การที่เราจะเลิกรากับใครบางคนนั้นมันไม่ได้แปลว่า เราผิด เขาผิด หรือ มีใครเลวทั้งนั้น
แต่มันคือการที่ต่างคนต่างฝ่ายต่างมีสติมากขึ้น เพื่อที่จะปล่อยให้แต่ละชีวิตไปมีหนทางความสุขมากขึ้น หลายคนยอมทนกับคนที่มาย่ำยีหัวใจเราซ้ำแล้วซ้ำเล่า หลายคนยอมเจ็บปวด
เสมือนหนึ่งย่ำอยู่ในบ่อขี้ตัวเอง แล้วก็เอาขี้ตัวเองมามากส์หน้าชโลมร่างกาย จนชีวิตนี่มันทุกข์ระทมแล้วก็ไม่ไปข้างหน้าสักที สาเหตุเพราะ
1.กลัวเสียดายวันคืนดีๆ ความทรงจำดีๆที่เราเฝ้าทะนุทนอมมันมาด้วยกัน แต่การกลัวเสียดายเหล่านั้นมันทำให้เราแย่กว่าเดิม เราไม่ปล่อยให้แต่ละคนไปมีหนทางชีวิตที่สุขกว่าเดิม มันไม่ดีกว่าหรอ? เราจะเล่าเรื่องของเราให้ฟัง
เราเคยมีคนๆนึงที่เรารัก รักแบบเพื่อนนะคะ
แรกๆเราคบกันนี่ เรารู้สึกว่า. เขาเกือบเหมือนของขวัญที่ถูกส่งมาจากสวรรค์ เขาเป็นของขวัญที่ดี เรามีความสุขทุกครั้งที่ใช้เวลาร่วมด้วยกัน เรามองหน้ากัน เรามีความสุขมาก แต่สักพักพอผ่านไปเรามองเห็นแล้วว่า เขาไม่ปรับตัวเข้าหาเรา เวลาที่เราเจอกันนี่ มันเหมือนมีสงครามเกิดขึ้น เขาทำให้เราต้องเจ็บปวด เขาทำให้เราร้องไห้หนักมาก! หนักจน จนเราไม่เคยร้องไห้หนักขนาดนี้มาก่อน แต่ในท้ายที่สุด ดังนั้น เราจึงตัดสินใจที่จะปล่อยเขาไป ให้ตัวเราและเขาได้เจอกับหนทางที่มีความสุขมากกว่านี้ เราได้เจอทางที่สว่างไสว
แต่เมื่อเรา2คนได้กลับมาเจอกัน มันทำให้เราทั้งคู่ต่างมีความสุขมากขึ้น