เราอยู่กับแฟนมา8ปีก่อนอยู่ด้วยกันเป็นเพื่อนกันมาก่อนต่างคนต่างรู้นิสัยกันและกันดีเรื่องความเจ้าชู่ทั้งเราทั้งเค้าพอกัน เรา2คนเป็นเพื่อนกันและเป็นเพื่อนนอน แต่เราไม่เคยรักเค้าเลยความรู้สึกตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ก็ยังไม่ได้รัก มันได้แค่เพื่อนความรู้สึกมันได้แค่นั้นจริงๆ เราจะจัดการกับความรู้สึกแบบนี้ยังไงดี ทุกวันนี้เราและเค้าอยู่ด้วยกันในฐานะพ่อและแม่ของลูก มีลูกด้วยกันจริงแต่มันก็ยังไม่ใช่ความรัก เคยพยายามที่จะรักแต่มันทำไม่ได้ไม่ได้เลยได้แค่ความรู้สึกว่าเพื่อนอ่ะมันได้แค่นี้นจริงๆเราควรจะจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดี ถึงอยู่ด้วยกันแต่ความเจ้าชู้มันก็ยังมีอยู่ซึ้งเราก็รู้มาตลอดแต่เราก็ปล่อย ไม่โทรถาม ไม่จุกจิก ไม่อะไรทั้งนั้นอยากจะไปไหนกับใคร เที่ยวกับใคร นอนกับใคร ไม่เคยจะตาม ยอมรับนะว่าเคยหึงเคยหวง แต่พอทำไปแล้วมันรู้สึกว่ามันไม่ใช่อ่ะ มันไม่ได้นะแบบนี้มันไม่ใช่ตัวเราเลย ยอมรับว่าหวงอาจจะเพราะว่าผูกพันธ์กันอยู่ด้วยกันตลอดทุกช่วงเวลาทั้งทุกข์และสุขแต่มันก็ไม่ได้รักอยู่ดี เราคิดแบบน้มา2ปีเรายังคิดไม่ตกเลยว่าจะทำยังไงดีจะเดินไปข้างหน้ามันก็ติดปัญหาเรื่องลูกอีก ลูกคือความสำจที่เราให้เป็นอันดับหนึ่งเราจะก้าวออกไปเราก็ไปไม่สุดเพราะลูก เราสามารถก้าวออกไปได้ด้วยตัวคนเดียวได้แต่เราจะไม่สามารถเอาลูกไปด้วยได้ ซึ้งตรงนี้เรายอมไม่ได้จริงๆ เราถึงยังต้องทนอยู่กับความอึดอัดใจทุกวัน อาจจะเรียบเรียงลำดับไม่ถูกต้องขออภัยด้วยนะคะ แค่อยากจะระบายความอึดอัดใจสักครั้ง ทนเก็บความอึดอัดมา8ปี เพิ่งจะระบายออกมาครั้งแรก เพื่อนๆว่าเราควรจะจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงได้บ้างค่ะ
อยู่กับพ่อของลูกแบบไม่มีความสุขไม่มีความรัก