จำได้ว่าเสื้อตัวนี่พี่ซื้อให้น้องจำปูนเมื่อวาเลนไทน์ปีที่แล้ว
แล้วทำไม  น้องจำปูนถึงซกมกนัก  ปล่อยให้แมงสาปมากัดแขนเสื้อจนขาดรุ่งริ่งเป็นรูแบบนี้
แสดงว่าไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรกับของขวัญที่พี่ให้สักนิดเลย
ที่เห็นในรูปนี่  คงเผลอหยิบมาใส่  เพราะตัวอื่นไม่ได้ซัก  หมกอยู่มุมห้องแน่ ๆ  

กระซิก ๆ   ช้ำ


ยิ่งคิดยิ่งเศร้า
คิดถึงตอนพี่สอนน้องจำปูนทอดปลาทู  สอนยากสอนเย็น  ทอดทีไรเล่นเอาแก๊สหมดถัง  ปลาทูดำปี๋ทุกที
แล้วพี่ต้องทนกินปลาทูฝีมือน้องจำปูน  ต้องแกล้งทำเนียนว่าอร่อยยังงั้นอร่อยยังงี้

แต่ตอนนี้  น้องจำปูนกินปลาทูกับคนใหม่แล้ว
เศร้า  

กบฎยึดเมืองยังไม่เศร้าเท่าน้อยจำปูนซกมก
เศร้า