จะมาพูดถึงโรคซึมเศร้า
ซึ่งตอนนี้มีการรับรู้มากมายทางโรคนี้ แต่บางอย่าก็ไม่ใช่แบบที่สื่อออกมา เช่นละคร ที่แสดงถึงบุคคลเป็นโรคนี้ จะแสดงพฤติกรรมก้าวร้าว เหวี่ยง วีน ซึ้งนั้นเป็นส่วนที่แล้วแต่คน ขึ้นกับนิสัยเดิมด้วย แต่โรคนี้จะทำให้เรามีภาวะอดทนทางอารมณ์ต่ำ หลุดสติง่าย พลั้งปากพูดอะไรได้ที่ตามรู้สึก โดยไม่ได้ผ่านการตรองแบบปกติ
-โรคซึมเศร้า ไม่ได้หมายถึงเขาผู้นั้นจะเศร้า ซึม แต่อาการที่เกิด(จากประสบการณ์ของตนเองที่เป็นอยู่)
ทางด้านนี้จะมีอาการ ว่างเปล่า รู้สึกว่างเปล่า
รับรู้ได้ถึงความรักที่มีอยู่ ใครรักเรา และเรารักใคร แต่เราว่างเปล่าทางความรู้สึก มันจะอธิบายคงยาก แต่แตกต่างจากความเศร้า เหงา เครียด กังวน ทุกอย่างที่ว่ามาคือเรารู้สึก แต่ความว่างเปล่าจะไม่รู้สึกถึงอารมณ์ต่างๆ ยิ้มหัวเราะได้แต่ข้างในไม่ได้ยิ้มหรือสุขตาม (อยากให้ทางสื่อละครที่เล่นถึงเรื่องนี้ศึกษาให้แน่น และเข้าใจภาวะอารมณ์) โรคซึมเศร้าไม่ได้โรคสันดานเสีย มันขึ้นอยู่กับนิสัยส่วนตัวด้วย เดี๋ยวนี้พอเราคุมตัวเองไม่ได้ ทำเรื่องแย่ๆ ก็อ้างซึมเศร้า รู้สึกแย่เลยทำแบบนั้นไป คือโรคนี้ไม่เวลาคิดไปทำอะไรใครหรอกค่ะ เวลาจะดึงตัวเองตอนดิ่งก็ยากอยู่แล้ว อย่าใช้อ้างเลยค่ะ ถ้าอยากเรียกร้องความสนใจด้วยโรค บอกเลยค่ะอยากเป็นหรอคะ มันไม่ง่ายเลยจะผ่านไปแต่ละวัน ยาที่ทานก็เปลี่ยนเราทั้งกิจวัตรประจำวัน การกิน อารมณ์ เอฟเฟคยามันค่อนข้างชัดเจน อย่าใช้โรคที่คิดว่าหน้าสงสารมาเป็นข้ออ้างค่ะ เพราะถ้าคุณเป็นมันไม่สนุกและแค่เศร้าซึมตามชื่อนะคะ 
-ทำไมคนเป็นโรคถึงอยากฆ่าตัวตาย เราไม่ได้อยากตายค่ะ แต่เราใช้ทางหลายทางแล้วมันหลุดพ้นโรคนี้ไม่ได้ ความตายเหมือนเป็นทางออกสุดท้ายที่จะคิดว่าพ้นได้ ความคิดจะทำ จะวนมาทุกครั้งเมื่อเราดิ่งลง ทานยาก็ช่วยได้แค่ระดับนึง สิ่งที่ช่วยได้ดีคือความรู้สึกจากคนรอบข้าง ที่ให้ความสบายใจ และเข้าใจเรา พูดง่ายๆคือไม่ทำให้เราอารมณ์ต่ำลงเท่านั้นค่ะ ยาที่ทานก็ต้องทานต่อเนื่องให้ตรงเวลาจะดีที่สุด