ฉัน เป็นผู้ป่วยโรคยอดฮิดมาได้สักระยะแล้ว นั่นคือ “โรคซึมเศร้า”
ในสภาวะที่ฉันกำลังจะเล่าต่อไปนี้ คือสภาวะอาการที่เรียกว่า “ดิ่ง”
อาการมันคือ รู้สึกแย่มากถึงมากที่สุด หรือ “จิตรตก”นั่นเอง
ความรู้สึกมันจมลงไปเรื่อยๆ จนอยู่ในสภาวะที่แย่มากๆ
การเป็นผู้ป่วยซึมเศร้าได้ให้อะไรหลายอย่างกับฉัน
ในสภาวะที่ฉันอารมณ์ปรกติฉันก็ใช้ชีวิตแบบคนปรกติทั่วไป
เราก็คือคนปรกติ..... ความไม่ปรกติของฉันมันอยู่ที่
เวลามีอะไรไม่สบายใจหรืออะไรที่มากระทบจิตรใจเรา หรือลืมกินยา
มันทำให้ฉันรู้สึกแย่ หรือ ที่ผู้ป่วยซึมเศร้ามักเรียกว่าอาการดิ่ง
หลายคนมักมองว่าโรคซึมเศร้าเป็นโรคที่เรียกร้องความสนใจ หรือ วอนนาบี
ซึ่งมันก็ไม่ผิดอะไรหรอกค่ะ ที่เขายังไม่เข้าใจดีพอในโรคนี้จะคิดแบบนั้น
ฉันเองอยากจะบอกว่าตัวฉันเองไม่ได้เรียกร้องความสนใจ หรือความเห็นใจจากใครหน้าใหนทั้งนั้น
แต่ที่ฉันต้องการคือแค่คนเข้าใจในสิ่งที่เราเป็นอยู่ ว่ามันเป็นอะไรยังไงแค่นั้นเองจริงๆ
ฉันเคยคิดว่าคนเรามีชีวิตอยู่ได้ด้วย ความพยายาม และ ความหวัง
ไม่ว่าจะพยายามเรียนให้จบ พยายามหาเงินพยายามใช้ชีวิต พยายามเรียนรู้
แต่เมื่อพอฉันได้มาเป็นโรคนี้แล้ว มันทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันต้องเพิ่มพยายามในการใช้ชีวิต
ให้มันมากขึ้นไปอีกเท่าตัว ใหนจะต้องฝืนกินข้าวทั้งที่กินไม่ลง
ใหนจะต้องฝืนยืนยิ้มต่อหน้าผู้คนรอบข้างทำเป็นร่าเริง ต้องฝืนทำตัวปรกติ
ทั้งที่ในใจของฉัน มันทั้งหวิว ทั้งสับสน และมีความคิดเบื่อโลกอยากตาย อยู่ตลอดเวลา
และใหนจะต้องพยายาม ดึงสติตัวเอง เบี่ยงเบนความสนใจเรื่องบ้าๆที่คิดอยากตาย
ไปทำอะไรอย่างอื่น ลำพังใช้ชีวิตธรรมดาก็ลำบากแล้ว ยังจะมาเป็นโรคนี้อีก
การพบจิตรแพทย์ไม่ใช่เรื่องน่าอาย ฉันพยายามบอกกับตัวเองทุกวัน
ว่าฉันต้องหาย มันต้องพยามใช้ชีวิตกับโรคนี้ต่อไป ไม่รู้เมื่อไหร่
แต่ก็ได้แต่พยายามรักษาตัวเองให้หาย พยายามอยู่ต่อไป
อยู่เพื่อตัวเอง และ คนที่เรารัก ความรู้สึกของคนขาดสติมันมีจริงๆ
บางทีฉันก็กลัวตัวเองเพราะฉันเคยฆ่าตัวตายมาแล้วหลายครั้ง
แต่เกือบทำสำเร็จหนึ่งครั้ง ดีที่ หมอช่วยชีวิตไว้ได้ทัน
ตอนนี้ฉันก็ได้แต่ พยายามหาหมอ พยายามกินยา และได้แต่พยายามหาทางออกจากอาการดิ่ง
ฉันไม่รู้ว่าฉันจะหาทางออกจากอารมณ์นี้ได้ยังไง แต่ฉันรู้แค่ว่าเราต้องหายจากมันให้ได้
ฉันไม่ได้ต้องการให้ใครมาเห็นใจ แต่ฉันต่องการแค่ใครสักคนที่เข้าใจ
อยากให้ทุกคนสั่งเกตุคนรอบข้าง และเมื่อรู้ว่าเขาเป็น
อย่าไปพูด หรือ ไปด่าว่าเขา โง่ ที่มีความคิดแบบนั้น ไม่มีใครอยากตกอยู่ในภาวะแบบนั้นหรอกค่ะ
และ การพบจิตรแพทย์ ไม่ใช่เรื่องหน้าอาย ไม่ใช่คนบ้าเท่านั้นที่พบจิตรแพทย์ได้
โรคซึมเศร้าในความคิดของบุคคลทั่วไปคืออะไร
ในสภาวะที่ฉันกำลังจะเล่าต่อไปนี้ คือสภาวะอาการที่เรียกว่า “ดิ่ง”
อาการมันคือ รู้สึกแย่มากถึงมากที่สุด หรือ “จิตรตก”นั่นเอง
ความรู้สึกมันจมลงไปเรื่อยๆ จนอยู่ในสภาวะที่แย่มากๆ
การเป็นผู้ป่วยซึมเศร้าได้ให้อะไรหลายอย่างกับฉัน
ในสภาวะที่ฉันอารมณ์ปรกติฉันก็ใช้ชีวิตแบบคนปรกติทั่วไป
เราก็คือคนปรกติ..... ความไม่ปรกติของฉันมันอยู่ที่
เวลามีอะไรไม่สบายใจหรืออะไรที่มากระทบจิตรใจเรา หรือลืมกินยา
มันทำให้ฉันรู้สึกแย่ หรือ ที่ผู้ป่วยซึมเศร้ามักเรียกว่าอาการดิ่ง
หลายคนมักมองว่าโรคซึมเศร้าเป็นโรคที่เรียกร้องความสนใจ หรือ วอนนาบี
ซึ่งมันก็ไม่ผิดอะไรหรอกค่ะ ที่เขายังไม่เข้าใจดีพอในโรคนี้จะคิดแบบนั้น
ฉันเองอยากจะบอกว่าตัวฉันเองไม่ได้เรียกร้องความสนใจ หรือความเห็นใจจากใครหน้าใหนทั้งนั้น
แต่ที่ฉันต้องการคือแค่คนเข้าใจในสิ่งที่เราเป็นอยู่ ว่ามันเป็นอะไรยังไงแค่นั้นเองจริงๆ
ฉันเคยคิดว่าคนเรามีชีวิตอยู่ได้ด้วย ความพยายาม และ ความหวัง
ไม่ว่าจะพยายามเรียนให้จบ พยายามหาเงินพยายามใช้ชีวิต พยายามเรียนรู้
แต่เมื่อพอฉันได้มาเป็นโรคนี้แล้ว มันทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันต้องเพิ่มพยายามในการใช้ชีวิต
ให้มันมากขึ้นไปอีกเท่าตัว ใหนจะต้องฝืนกินข้าวทั้งที่กินไม่ลง
ใหนจะต้องฝืนยืนยิ้มต่อหน้าผู้คนรอบข้างทำเป็นร่าเริง ต้องฝืนทำตัวปรกติ
ทั้งที่ในใจของฉัน มันทั้งหวิว ทั้งสับสน และมีความคิดเบื่อโลกอยากตาย อยู่ตลอดเวลา
และใหนจะต้องพยายาม ดึงสติตัวเอง เบี่ยงเบนความสนใจเรื่องบ้าๆที่คิดอยากตาย
ไปทำอะไรอย่างอื่น ลำพังใช้ชีวิตธรรมดาก็ลำบากแล้ว ยังจะมาเป็นโรคนี้อีก
การพบจิตรแพทย์ไม่ใช่เรื่องน่าอาย ฉันพยายามบอกกับตัวเองทุกวัน
ว่าฉันต้องหาย มันต้องพยามใช้ชีวิตกับโรคนี้ต่อไป ไม่รู้เมื่อไหร่
แต่ก็ได้แต่พยายามรักษาตัวเองให้หาย พยายามอยู่ต่อไป
อยู่เพื่อตัวเอง และ คนที่เรารัก ความรู้สึกของคนขาดสติมันมีจริงๆ
บางทีฉันก็กลัวตัวเองเพราะฉันเคยฆ่าตัวตายมาแล้วหลายครั้ง
แต่เกือบทำสำเร็จหนึ่งครั้ง ดีที่ หมอช่วยชีวิตไว้ได้ทัน
ตอนนี้ฉันก็ได้แต่ พยายามหาหมอ พยายามกินยา และได้แต่พยายามหาทางออกจากอาการดิ่ง
ฉันไม่รู้ว่าฉันจะหาทางออกจากอารมณ์นี้ได้ยังไง แต่ฉันรู้แค่ว่าเราต้องหายจากมันให้ได้
ฉันไม่ได้ต้องการให้ใครมาเห็นใจ แต่ฉันต่องการแค่ใครสักคนที่เข้าใจ
อยากให้ทุกคนสั่งเกตุคนรอบข้าง และเมื่อรู้ว่าเขาเป็น
อย่าไปพูด หรือ ไปด่าว่าเขา โง่ ที่มีความคิดแบบนั้น ไม่มีใครอยากตกอยู่ในภาวะแบบนั้นหรอกค่ะ
และ การพบจิตรแพทย์ ไม่ใช่เรื่องหน้าอาย ไม่ใช่คนบ้าเท่านั้นที่พบจิตรแพทย์ได้