สาระสำคัญของอาทิตตปริยายสูตร
นักบวชที่ฟังอาทิตตปริยายสูตรเป็นนักบวชที่เรียกว่า ชฎิลเกล้าผม ไม่โกนศรีษะ ถือปฏิบัติลัทธิบูชาไฟ
พระพุทธเจ้าทรงพิจารณาด้วยพระญาณแล้ว ว่า ชฎิลทั้งหมดนี้ มีความคุ้นเคยกับไฟมาตลอด จึงทรงแสดงอาทิตตปริยายสูตร ที่พวกชฎิลจะเชื่อมโยงไฟนอกและไฟในเข้าหากันได้
พระองค์ทรงเริ่มต้นว่า สิ่งทั้งปวง เป็นของร้อน ต่อมาพระองค์ทรงชี้ว่า สิ่งทั้งปวงในที่นี้หมายเอา อายตนะภายใน คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ อายตนะภายนอกคือ รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ และธรรมารมณ์ อายตนะภายนอกและอายตนะภายในอาศัยกันและกันแล้ว เกิดวิญญาณ ทาง ตาหู จมูก ลิ้น กาย และใจ
เมื่อเกิดวิญญาณแล้ว อาศัยกันและกัน เกิดผัสสะ เมื่อเกิดผัสสะแล้วเกิดเวทนาตามมา เป็นสุขเวทนาบ้าง ทุกขเวทนาบ้าง อทุกขมสุขเวทนาบ้าง สิ่งต่างๆที่กล่าวมานี้เป็นของร้อน
พระองค์ตั้งประเด็นว่า ร้อนเพราะอะไร พระองค์เฉลยว่า ร้อนเพราะไฟคือ ราคะ โทสะและโมหะ ทรงชี้ตรงลงไปว่า “ไฟภายใน” ที่ไหม้นานเผาผลาญใจที่ยังไม่รู้แจ้งอยู่ตลอดเวลาคือ ไฟราคะ ไฟโทสะ และไฟโมหะ ไฟสามกองนี้ไหม้ใจคน ไหม้ครอบครัว ไหม้ชุมชน ไหม้ ประเทศชาติและไหม้โลก เช่น การทะเลาะกันในครอบครัวถึงสงครามโลก ก็เริ่มมาจากไฟ 3 กองทำงานผสมผสานกันนี่เอง ไม่ว่าเหตุการณ์ใด จะหนีไฟ 3 กองนี้ไปไม่พ้น
มิใช่เพียงแต่กิเลสอันเป็นเหตุแห่งความร้อนเท่านั้นที่เป็นของร้อน หรือ อาทิตตะ แต่ผลอันเกิดจากไฟเผาแล้ว เช่น ความเศร้าโศก ความร่ำไรรำพัน ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ ความคับแค้นใจทั้งหลายก็เป็นของร้อน
หัวใจสำคัญของพระสูตรนี้อยู่ที่ ไฟราคะ ไฟโทสะ ไฟโมหะ พระอริยเจ้าทั้งหลายดับไฟ 3 กองนี้ลงได้สนิท จึงเข้าถึงนิพพาน คือ ความเย็น ได้แก่ เย็นจากการเผาผลาญแห่งไฟราคะ ไฟโทสะ และไฟโมหะ
พระชฎิลบวชใหม่ทุกรูป ส่งใจไปตามกระแสธรรมที่พระพุทธเจ้าแสดงอย่างดื่มด่ำ เมื่อเห็นโทษแห่งของร้อนทั้งปวงจึงเบื่อหน่ายกับการเข้าไปยึดมั่นถือมั่นทั้งยินดีและยินร้ายอันเป็นเหตุให้ร้อนใจอยู่เนืองนิตย์ จิตจึงปล่อยวาง เมื่อปล่อยวางก็หลุดพ้นจากกิเลสน้อยใหญ่ทั้งปวงอย่างสิ้นเชิง
ที่มา :-
http://live.siammedia.org/index.php/article/dharma/11346
เขาพรหมโยนี : สถานที่ที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง “อาทิตตปริยายสูตร”
ที่มา:-
พุทธสังเวชนียสถาน : สถานที่อันเป็นที่ระลึกถึงพระพุทธเจ้า
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=26&t=39377
บทสวดอาทิตตปริยายสูตร พร้อมคำแปล
นักบวชที่ฟังอาทิตตปริยายสูตรเป็นนักบวชที่เรียกว่า ชฎิลเกล้าผม ไม่โกนศรีษะ ถือปฏิบัติลัทธิบูชาไฟ
พระพุทธเจ้าทรงพิจารณาด้วยพระญาณแล้ว ว่า ชฎิลทั้งหมดนี้ มีความคุ้นเคยกับไฟมาตลอด จึงทรงแสดงอาทิตตปริยายสูตร ที่พวกชฎิลจะเชื่อมโยงไฟนอกและไฟในเข้าหากันได้
พระองค์ทรงเริ่มต้นว่า สิ่งทั้งปวง เป็นของร้อน ต่อมาพระองค์ทรงชี้ว่า สิ่งทั้งปวงในที่นี้หมายเอา อายตนะภายใน คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ อายตนะภายนอกคือ รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ และธรรมารมณ์ อายตนะภายนอกและอายตนะภายในอาศัยกันและกันแล้ว เกิดวิญญาณ ทาง ตาหู จมูก ลิ้น กาย และใจ
เมื่อเกิดวิญญาณแล้ว อาศัยกันและกัน เกิดผัสสะ เมื่อเกิดผัสสะแล้วเกิดเวทนาตามมา เป็นสุขเวทนาบ้าง ทุกขเวทนาบ้าง อทุกขมสุขเวทนาบ้าง สิ่งต่างๆที่กล่าวมานี้เป็นของร้อน
พระองค์ตั้งประเด็นว่า ร้อนเพราะอะไร พระองค์เฉลยว่า ร้อนเพราะไฟคือ ราคะ โทสะและโมหะ ทรงชี้ตรงลงไปว่า “ไฟภายใน” ที่ไหม้นานเผาผลาญใจที่ยังไม่รู้แจ้งอยู่ตลอดเวลาคือ ไฟราคะ ไฟโทสะ และไฟโมหะ ไฟสามกองนี้ไหม้ใจคน ไหม้ครอบครัว ไหม้ชุมชน ไหม้ ประเทศชาติและไหม้โลก เช่น การทะเลาะกันในครอบครัวถึงสงครามโลก ก็เริ่มมาจากไฟ 3 กองทำงานผสมผสานกันนี่เอง ไม่ว่าเหตุการณ์ใด จะหนีไฟ 3 กองนี้ไปไม่พ้น
มิใช่เพียงแต่กิเลสอันเป็นเหตุแห่งความร้อนเท่านั้นที่เป็นของร้อน หรือ อาทิตตะ แต่ผลอันเกิดจากไฟเผาแล้ว เช่น ความเศร้าโศก ความร่ำไรรำพัน ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ ความคับแค้นใจทั้งหลายก็เป็นของร้อน
หัวใจสำคัญของพระสูตรนี้อยู่ที่ ไฟราคะ ไฟโทสะ ไฟโมหะ พระอริยเจ้าทั้งหลายดับไฟ 3 กองนี้ลงได้สนิท จึงเข้าถึงนิพพาน คือ ความเย็น ได้แก่ เย็นจากการเผาผลาญแห่งไฟราคะ ไฟโทสะ และไฟโมหะ
พระชฎิลบวชใหม่ทุกรูป ส่งใจไปตามกระแสธรรมที่พระพุทธเจ้าแสดงอย่างดื่มด่ำ เมื่อเห็นโทษแห่งของร้อนทั้งปวงจึงเบื่อหน่ายกับการเข้าไปยึดมั่นถือมั่นทั้งยินดีและยินร้ายอันเป็นเหตุให้ร้อนใจอยู่เนืองนิตย์ จิตจึงปล่อยวาง เมื่อปล่อยวางก็หลุดพ้นจากกิเลสน้อยใหญ่ทั้งปวงอย่างสิ้นเชิง
ที่มา :-
http://live.siammedia.org/index.php/article/dharma/11346
เขาพรหมโยนี : สถานที่ที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง “อาทิตตปริยายสูตร”
ที่มา:-
พุทธสังเวชนียสถาน : สถานที่อันเป็นที่ระลึกถึงพระพุทธเจ้า
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=26&t=39377