คือเวลาเราทะเลาะกับแม่เราก็จะเถียงนะคะเพราะน้อยใจแม่ทะเลาะกันทีไรเราต้องนึกถึงคำพูดและการกระทำครั้งก่อนๆที่แม่ทำกับเรา ทำเหมือนเราไม่ใช่ลูกเค้า แล้วแม่เราชอบบ่นใส่เราไม่หยุดเช่นตอนเช้าบ่นเรื่องที่เราแค่ลองขอให้แม่ทำอาหารเช้าเหมือนแม่คนอื่นบ้างเราแค่พูดเล่นๆขำๆ แต่แม่จริงจังใส่และบ่นเราจนเราไปรร.กลับมาแม่ก็ยังบ่นเรื่องนี้ จนเราต้องเถียงเอ็นขึ้นคอคือต่างฝ่ายไม่ยอมกันเลย ใช่ค่ะนี่คือขอเสียของเราและเราก็ไม่สามารถปรับปรุงได้100%เพราะแม่ชอบพูดให้เราขึ้น พูดเรื่องที่เป็นเรื่องจริงแค่ครึ่งเดียวเป็นใครก็ต้องเถียง และทุกๆครั้งแม่ก็ชอบตัดบทด้วยการยกมือไหว้เรา แต่ไหว้แบบแค้นๆเราไม่รู้ว่าท่านจะทำแบบนั้นทำไมเราเคยบอกท่านว่าทำไมแม่ชอบจนทางแล้วยกมือไหว้แม่ต้องการให้หนูหยุดจริงๆหรือแค่อยากให้บาปติดตัวหนูเราไม่ชอบเลยที่แม่ยกมือไหว้เรา ถึงเราจะเถียงท่านมากๆแต่เรามีอะไรก็นึกถึงท่านเสมอ ไปไหนเจอของที่ท่านชอบกินเราก็ซื้อมาให้ ท่านชอบท่านปวดตาเราก็หายาที่ดีที่สุดมาให้ท่านใช้ เรารักท่านนะคะแต่อยากให้ท่านคิดว่าเราเป็นลูกคนนึงบ้าง ที่เราต้องเถียงก็เพราะน้อยใจเรื่องที่ผ่านมา ถ้าเราจะถามว่าการที่แม่ไหว้เราบ่อยขนานนี้เราจะเจริญทำมาหากินขึ้นมั้ย หลายๆคนคงคิดว่าเราไม่เจริญตั้งแต่เถียงท่านแล้ว เราทนไม่ได้จริงๆค่ะตอนที่ท่านพูดใส่เราและสร้างเรื่องขึ้นมาใส่บ้างทำให้คนรอบข้างมองเราไม่ดีเราจึงต้องเถียง