พ่อแม่เราแยกทางแต่เด็กๆ แม่เราทนครอบครัวพ่อเราไม่ได้ ย่าชอบทะเลาะกับพี่สาวย่า พ่อก็ชอบทะเลาะไปทั่วกับคนในบ้าน ทุกวันนี้สุขภาพจิตแย่มากระแวงคนทะเลาะตลอด และพ่อก็มีแฟนใหม่ก็ทะเลาะตลอดจนตอนนี้เรา 18-19 เราเก็บกดมากค่ะ และเขาไม่ยอมให้เราอยู่หอใกล้มอ แม่เราอนุญาติเพราะเราเหนื่อยเวลาไปกลับเพราะบ้านอยู่ไกล และเมื่อวานเราตัดสินใจบอกพ่อเรื่องย้ายไปอยู่หอใกล้มอ เพราะคืนก่อนพ่อทะเลาะกับแฟนเที่ยงคืนเรานอนไม่ได้เสียงมันดัง เรานอนแค่4ชั่วโมง ตื่นตี5ครึ่ง เราง่วงมากๆเมื่อวานจะหลับตลอดเลยตอนอยู่บนรถ กับตอนเรียนไม่มีสมาธิเลยเพราะพ่อ พอเราบอกจะอยู่หอพ่อเราด่าเราหนักมากหาว่าอยากมีอยากได้แบบเพื่อน ถ้าอยู่พ่อหอเราจะไม่รับผิดชอบอะไรเลยให้แม่ส่งคนเดียวทุกอย่าง แม่เราเครียดมาก แม่ส่งเสียคนเดียวไม่ได้ และพ่อโทรไปด่าแม่ เราร้องไห้หนักมาก จิตใจเรามันแย่มากเพราะเราเจอแต่คำด่า ความรุนแรงทั้งคำพูดแต่เด็ก เราอยากอยู่คนเดียวมาก เราอยู่ร่วมไม่ได้จริงๆหน้าก็ไม่อยากมองด้วย มหาลัยอยู่อีกจังหวัดติดกันแต่เดินทางลำบากสำหรับเราเพราะเกี่ยวกับเวลาเลิกเรียน และสายรถที่ไม่ตรงจึงต้องนั่งหลายต่อ วันแรกเรารอรถ2ชม ไม่มีสายที่ตรงกับพ่อบอก เลยต้องขึ้นสายอื่นแทนและพ่อไปรับปลายทาง 2 วัน เขากดดันทุกรอบที่เลิกเรียนให้หารถ เพื่อนเราก็บอกมันไม่มี สุดท้ายรับปลายทาง 2วันแรกเสียเงินค่านํ้ามัน1พัน พ่อบ่นเรา เราถึงอยากไปอยู่หอ เราเกลียดบ้านนี้ไม่มีความสงบเลย เราหลุดพ้นไม่ได้เลยแม่ก็ช่วยไม่ได้ เราคุยกับแม่แล้วว่าแม่จะจ่ายค่าหอ พ่อจ่ายค่ากินแค่นี้ เพราะทุกวันนี้เราอยู่บ้านพ่อเขาจ่ายค่าไฟค่านํ้า ค่านํ้ามัน ค่ากิน แต่เราอยู่หอใกล้มอมันจะตัดทุกอย่าง พ่อจ่ายแค่ค่ากินเหมือนทุกๆวัน แต่เขาไม่ยอม แล้วไอค่านํ้ามัา2วัน 1พันเขามาบ่น ถ้ารับทุกวันไปเรียนคงเกิน4,800 ค่ากินตลอดเดือน ย่าก็หาว่าเราคิดไม่ได้หาว่ามีผู้ชาย คือโยงไปหมดเลย ทั้งๆที่เราอยากย้ายเพราะคนที่บ้านชอบทะเลาะกัน เดินทางลำบาก และประหยัดกว่าเพราะทุกวันนี้แม่เราแบ่งกับพ่อจ่ายค่าเทอม ไม่ได้ช่วยค่ากิน แต่อยู่หอแม่จะจ่ายค่าหอค่านํ้าไฟ พ่อแค่ค่ากิน
บางวันเรามีงานเรากลับบ้านมาเราคงเพลียมากอะจริงเพราะเพลียทุกวันเลยค่ะ และคงเสียเวลากับการกลับบ้านไป2ชั่วโมง เกลียดพ่อมากเกลียดทุกอย่างของบ้านนี้เลย