คือ ครอบครัวเราพ่อกับเเม่ไม่ได้หย่ากันค่ะ เเต่ว่าพ่อกับเเม่ไม่ได้เเคร์กันเเล้ว เลิกยุ่งกันเเล้ว ฝั่งพ่อบ้านรวยกว่าเเม่ค่ะ เเม่เป็นเด็กต่างจังหวัด บ้านย่าเลยไม่ชอบ ทะเลาะกันบ่อยจนไม่คุยกันเเบบนี้ล่ะค่ะ  คราวนี้ตอนม.4 ด้วยความเรียนรร.ในเมืองเเล้วมันไกลจากบ้าน ฝั่งบ้านพ่อก็เลยซื้อบ้านอีกหลังไว้ให้ไปเรียน เราเลยต้องย้ายไปอยู่อีกหลัง คล้ายๆอยู่หออ่ะค่ะ อยู่ที่นั้น จ. - พฤ. กลับวัน ศุกร์ งี้ เเต่ว่าตั้งเเต่พ่อทะเลาะกับเเม่เเล้วเลิกคุยกัน พ่อก็ว่างอยู่บ้านไม่ทำงานเลยค่ะ (ที่จริงไม่อยากจะเอาเรื่องในบ้านมาพูดหรอกค่ะ เเต่บางที่ก็อยากระบายให้ใครฟังเหมือนกัน ) เงินก็ขอย่ากินค่ะ ค่าโทรศัพท์ก็ให้อาจ่ายค่ะ เเล้วพ่อมีครั้งนึงออกไปทำงานเราก็ดีใจมาก เเต่มาหลังๆมาก็มียืมเงิน บ้างเเต่คืนค่ะ เราได้เงินค่าขนมจากเเม่500ต่ออาทิตย์เเต่ได้เพิ่มอีก200 เพราะ อาหาร เเล้วก็เครื่องใช้ต้องซื้อเองค่ะ ที่บ้านใหม่ไม่มีเเม้เเต่วัตถุดิบทำอาหาร  เราเลยถามพ่อไปว่าช่วงนี้ไม่ไปทำงานเหรอ? พ่อตอบกลับมาว่า ไม่ทำเเล้วเพราะขาดทุนค่ะ มันก้เเบบอึดอัดด้วยเวลาเพื่อนถามว่า พ่อเเกทำงานไรอ่ะ? เลยค้องตอบไปว่า ธุรกิจส่วนตัวจ้ะ555 เเล้วก้ครอบครัวฝั่งย่า เป้นคนเจ้าระเบียบสดๆ คุณอาเป็นทหารด้วยค่ะ ตั้งเเต่เด็กๆเเค่ร้องไห้ก็โดนดุเเล้ว กลัวมากเลยค่ะ (กลัวว่าจะเจอในนี้เเหละ) พออยุ่ม.6 เรื่องเรียนก้เข้มงวดมากก เราก็เข้าใจนะว่าเป็นห่วงอยากให้เรียนที่ดีๆ เเต่สมองเราก็ไปได้เเค่นั้อ่ะ เราบอกเค้าว่าอยากเป็นครูสอนญี่ปุ่น ไปม.บูรพาก็ได้ค่ะ  เค้าบอกไม่ให้เลือกเพราะซ่องเยอะ.. เเล้วก็กลัวว่าเป็นครูจะลำบากด้วย งั้นเราก็เปลี่ยรๆ อยากเป็นนักเเปลตามความฝันตอนเด็ก คราวนี้เค้สก็พูดลอยๆมาว่า เนี่ยถ้าไม่ติดม.รัฐจะไม่ส่งเงินเรียนเเล้วนะ  อิฉันมีความมองเเรง โอ้ย กดดันเว้ยย ทำยังไงให้พ่อทำงานดีคะ?  หรือว่าปล่อยๆไปเดี๋ยวก็เรียนจบล่ะ