เราอายุเเค่12เราเป็นเด็กอายุ12ที่เจอเรื่องราวมาเยอะมากครอบครัวเราพูดได้ว่าปานกลางพ่อเเม่ของเราเหมือนไม่ชอบเราพ่อเคยมีเมียมีลูกมาเเล้ว1คนเเละมีลูกมาเล้ว1คนลูกคนละเเม่ของเราก็คอยเเต่มาดูถูกเหยีดหยามเราตลอดพ่อชอบด่าเราว่าตอนอยู่ประถมเราอยู่ทับ1มาตลอดเราเรียนกับเด็กเก่งๆเราสอบได้เเต่ที่ท้ายๆพ่อเเม่ไม่เคยปลอบเราเเต่เอาเเต่ด่าเราตีเราทั้งๆที่เราพยายามเเล้วเเต่พ่อก็ยังด่าเราเราคอยมองลูกคนอื่นว่าทำไมพ่อเเม่เค้าดีจังลูกสอบได้ที่ท้ายๆคอยปลอบคอยช่วยเเต่พ่อเเม่เราทำไมไม่เป็นแบบนั้นหล่ะเราก็แอบร้องให้คนเดียวมาตลอดพ่อเราเป็นคนที่ชอบทำร้ายเรามีครั้งนึงเราจำได้ติดใจเราต้องทำเวรเเต่พ่อเราบอกให้กลับเร็วๆเพราะพ่อจะได้มีเวลาไปตกปลาเล่นเราต้องรีบทำเวรเเต่สุดท้ายเราต้องหนีเวรเเละเราต้องทะเลาะกับเพื่อนจนเพื่อนเกลียด เพื่อไม่ให้พ่อโกรธตอนเรานั่งรถกลับบ้านพ่อนั้งด่าตลอดทาง
(พอเรากลั้นน้ำตาเเต่ไม่อยู่)
พ่อเราเาว่าอีสำออยมันไม่ตรงตามสัญญา
พอถึงบ้านพ่อจับสายไฟมาฟาดฉันอย่างเเรงฉันต้องทนเเละกราบพ่อบอกว่าพ่อหยุดิถอะหนูขอโทษทั้งน้ำตาพ่อเลยเอาเหล็กมาขว้างใส่จนเราจุกลุกไม่ขึ้นแม่กลับมาจากที่ทำงานพยายามห้ามเเต่สุดท้ายเเม่เราก็ชอบพูดให้พ่อเกลียดเราจนเราต้องโดนตีอีกครั้ง

เราไม่รู้ว่าเพราะเราเป็นลูกของเมียคนที่สองของเขารึเปล่าเขาเลยเกลียดชังเราขนาดนี้

เราอยากจะมีงานที่ชอบคือไกด์ทัวร์,ล่าม
เเต่พ่อเราบอกว่าให้ทำงานที่เป็นราชกาลถึงจะอยู่รอดได้งานที่อยากเป็นจะหา อะไรมา
เเดก
บางทีเราก็อยากอยู่คนเดียวเราว่าเราอยู่คนเดียวมีความสุขมากกว่าที่จะอยู่กันเเบบกักขังกันแบบนี้เราจะทำอะไรก็ไม่ได้เราเคยเก็บเงินเพื่อจะซื้อของที่เราอยากได้พอเราไปซื้อพ่อกับเเม่ก็บอกว่าไปเอาของใครมาเาไปคืนเค้าอีลูกเวรทั้งๆที่มเรานอมเก็บเงินเพื่อของที่เราอยากได้เเต่พ่อกับเเม่มาด่าเราความรู้สึกเราคือทำอะไรไม่ถูกเลย

บางทีเราก็อยากออกจากพวกเขามาก
เเต่ยังไงเราก็ไม่มีเงินที่จะเลี้ยงดูตัวเองเรามันเเค่เด็กม.ต้นที่ทำอะไรยังไม่ได้😔
  

(เราควรทำไงต่อไปดี)