สวัสดีครับผมชื่อวินนิ่งผมก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงดีเอาง่ายๆนะครับผมเคยอยู่ในชีวิตฐานะเเบบจน กลาง รวย
ผมเดิมทีผมมีปัญหาทางจิตย่าผมไม่รู้เกิดอะไรขึ้นย่าบอกว่าให้พวกผมเรียนให้จบม6ก่อนค่อยมาบ้านย่า
เเม่ผมลำบากสุดต้องคอยรับทุกสถานการณ์ที่ไม่ดีครอบครัวผมจนเเต่พ่อผมอายุ40มีการหาเงินจากเกมส์ได้ทีนึงเยอะมากเเต่พ่อผมบังเอิญเป็นคนที่ความคิดเด็กมากเลยถูกกันสุดๆเเต่เงินที่พ่อหามาเอามาให้เเม่ตลอดเพราะถ้าเงินอยู่กับพ่อพ่ออาจใช้เงินหมดเพราะพ่อใช้เงินไม่เป็น555เเล้วยายลำบากสุดคอยทำงานทุกอย่างเเล้วบ้างานมากจนเเม่ยังเหนื่อยเเถนเลยผมตอนประถมผมไม่มีเพื่อนเพราะผมมีความคิดที่ต่างจากทุกคนผมคิดว่าทำไมเราต้องเอาเวลาไปเล่นทำไมเพื่อนๆไม่หาเวลาอ่านหนังสือทดลองผมเลยเเยกตัวคนเดียวผมตอนอยู่กับพ่อก็เฉยๆพ่อนี้แหละครับที่ดูไม่ใช่พ่อเลยพ่อคือเเบบต้องให้เเม่คอยดูเเลตลอดเลย555เเต่พอผมไปบ้านยายผมต้องรับฟังปัญหาครอบครัวทุกวันเเละนับวันผมยิ่งเเปลกขึ้นเเล้วนานๆทีผมไปบ้านย่าผมงงทำไมย่าไม่ให้เราอยู่ด้วยเเต่เห็นย่ามีปัญหาทางธุรกิจเยอะจนหมดเเล้วผมต่อมาผมตอนนั้นได้อยู่รร ม1 ต่อมาผมลาออกจากปัญหาทางจิตจนต่อมาผมเริ่มเข้าใจสถานการณ์ของความจน ความกลางขึ้นผมลำบากเเบบบอกไม่ถูกเเละควบคุมตัวเองไม่ได้ต่อมาย่าผมถึงจุดจบปัญหาย่าผมได้ข่าวเรื่องอะไรซักอย่างเกี่ยวกับผมต่อมาผมก็พยายามเรียนเรื่องี่ชอบอย่างเดียวผมเรียนhome สคูล ผมพยายามอัพตัวเองให้ดีที่สุดเพื่อว่าผมจะไม่ยอมทำงานที่ไม่ใช่สมองจนผมได้ย้ายบ้านจนเพิ่งรู้ว่าจริงๆเเล้วย่าตัวเองอ่ะรวยเเต่พอต่อมาย่าได้ข่าวเรื่องโรคของผมทีนี้ย่าผมนำผมมาอยู่ด้วยเลยเพราะย่าคิดว่าผมมีความเป็นกึ่งอัจฉริยะเเต่ผมพึ่งรู้ว่าตัวเองมีโรคเเบบหลายตัวตนผมเข้าใจเเล้วว่าทำไมชีวิตผมถึงตัดไปตัดมาเเต่ผมก็มองว่าเรื่องนี้มันดีม่กเพราะผมเกลียดความรู้สึกเเบบรวมสุดๆผมไม่กินยาริสเพอริโดนกินเเต่ริทาลินเพื่อให้ตัวเองถามอีกตัวได้ต่อมาผมย้ายมาผมเจอปัญหาใหม่คือถ้าอยากได้อะไรหาเองตอนเเรกก็งงทั้งๆที่ครอบครัวฝั่งพ่อเราตอนนี้มีที่ดินเป็นพันล้านบ้านใหญ่โตต่อมาก็เข้าใจเเล้วรู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันทำให้ผมมีความคิดที่โตกว่าเด็กปกติตอนนี้ผมรู้สึกมีความยิ่งใหญ่มากๆด้วยความคิดผมตอนนี้555เงินตัวเองไม่เคยหาได้เลยคิดว่าตอนนี้ผมคิดอยู่ว่าจะสร้างอะไรดี... พอก่อน
อยู่เเบบจนกลางรวย
ผมเดิมทีผมมีปัญหาทางจิตย่าผมไม่รู้เกิดอะไรขึ้นย่าบอกว่าให้พวกผมเรียนให้จบม6ก่อนค่อยมาบ้านย่า
เเม่ผมลำบากสุดต้องคอยรับทุกสถานการณ์ที่ไม่ดีครอบครัวผมจนเเต่พ่อผมอายุ40มีการหาเงินจากเกมส์ได้ทีนึงเยอะมากเเต่พ่อผมบังเอิญเป็นคนที่ความคิดเด็กมากเลยถูกกันสุดๆเเต่เงินที่พ่อหามาเอามาให้เเม่ตลอดเพราะถ้าเงินอยู่กับพ่อพ่ออาจใช้เงินหมดเพราะพ่อใช้เงินไม่เป็น555เเล้วยายลำบากสุดคอยทำงานทุกอย่างเเล้วบ้างานมากจนเเม่ยังเหนื่อยเเถนเลยผมตอนประถมผมไม่มีเพื่อนเพราะผมมีความคิดที่ต่างจากทุกคนผมคิดว่าทำไมเราต้องเอาเวลาไปเล่นทำไมเพื่อนๆไม่หาเวลาอ่านหนังสือทดลองผมเลยเเยกตัวคนเดียวผมตอนอยู่กับพ่อก็เฉยๆพ่อนี้แหละครับที่ดูไม่ใช่พ่อเลยพ่อคือเเบบต้องให้เเม่คอยดูเเลตลอดเลย555เเต่พอผมไปบ้านยายผมต้องรับฟังปัญหาครอบครัวทุกวันเเละนับวันผมยิ่งเเปลกขึ้นเเล้วนานๆทีผมไปบ้านย่าผมงงทำไมย่าไม่ให้เราอยู่ด้วยเเต่เห็นย่ามีปัญหาทางธุรกิจเยอะจนหมดเเล้วผมต่อมาผมตอนนั้นได้อยู่รร ม1 ต่อมาผมลาออกจากปัญหาทางจิตจนต่อมาผมเริ่มเข้าใจสถานการณ์ของความจน ความกลางขึ้นผมลำบากเเบบบอกไม่ถูกเเละควบคุมตัวเองไม่ได้ต่อมาย่าผมถึงจุดจบปัญหาย่าผมได้ข่าวเรื่องอะไรซักอย่างเกี่ยวกับผมต่อมาผมก็พยายามเรียนเรื่องี่ชอบอย่างเดียวผมเรียนhome สคูล ผมพยายามอัพตัวเองให้ดีที่สุดเพื่อว่าผมจะไม่ยอมทำงานที่ไม่ใช่สมองจนผมได้ย้ายบ้านจนเพิ่งรู้ว่าจริงๆเเล้วย่าตัวเองอ่ะรวยเเต่พอต่อมาย่าได้ข่าวเรื่องโรคของผมทีนี้ย่าผมนำผมมาอยู่ด้วยเลยเพราะย่าคิดว่าผมมีความเป็นกึ่งอัจฉริยะเเต่ผมพึ่งรู้ว่าตัวเองมีโรคเเบบหลายตัวตนผมเข้าใจเเล้วว่าทำไมชีวิตผมถึงตัดไปตัดมาเเต่ผมก็มองว่าเรื่องนี้มันดีม่กเพราะผมเกลียดความรู้สึกเเบบรวมสุดๆผมไม่กินยาริสเพอริโดนกินเเต่ริทาลินเพื่อให้ตัวเองถามอีกตัวได้ต่อมาผมย้ายมาผมเจอปัญหาใหม่คือถ้าอยากได้อะไรหาเองตอนเเรกก็งงทั้งๆที่ครอบครัวฝั่งพ่อเราตอนนี้มีที่ดินเป็นพันล้านบ้านใหญ่โตต่อมาก็เข้าใจเเล้วรู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันทำให้ผมมีความคิดที่โตกว่าเด็กปกติตอนนี้ผมรู้สึกมีความยิ่งใหญ่มากๆด้วยความคิดผมตอนนี้555เงินตัวเองไม่เคยหาได้เลยคิดว่าตอนนี้ผมคิดอยู่ว่าจะสร้างอะไรดี... พอก่อน