ต้องเล้าก่อนว่าเราเป็นลูกคนเดียวซึ่งพ่อมักจะตามใจเรา(ส่วนมาก)พ่อไม่เคยกดดันเรื่องเรียนเลยเคยติด ร. ติด 0 มากสุด8ตัว ในใจตอนนั้นคือกลัวพ่อจะดุมากเเต่พ่อก็คือพ่อ พ่อยังใจดีกับเราเสมอ พอมาปีนี้เราเลยบอกกับตัวเองว่าจะตั้งใจเรียนเเบบจริงๆ เเต่พอเอาเข้าจริงๆมันยากมากเลยที่จะเรียนให้ทันเพื่อนๆเราหมด passion ในการเรียนจริงๆ อารมณ์เเบบไม่อยากเรียนเเล้วอะ เเต่เราก็ยังต้องทนเรียนต่อไปเพราะยังไม่รู้อนาคตของตัวเองว่าจะเดินไปในเส้นทางไหน จะใช้ชีวิตในรู้เเบบไหนดี ตอนเรียนอยู่ก็หมดอารมณ์ในการเรียนไม่มีสมาธิมากพอที่จะควบคุมตัวเองให้ตั้งใจเรียนเเบบที่พูดไว้เลย ยิ่งเรียนก็ยิ่งน่า