สวัสดีค่ะ เข้าเรื่องเลยนะค่ะ เราอายุจะ 18 เเล้วอีกเเค่สี่วัน(บอกเพื่อ?)
คือเรามีปัญหาครอบครัวที่เกิดขึ้นกับเราอยู่บ่อยๆ ด้วยความที่เราอยู่ในช่วงวัยรุ่นหรือเปล่า? จึงทำให้เรามีความคิดอึดอัดที่จะอยู่กับพ่อเเม่
ความจริงเราไม่ค่อยถูกกับพ่อสักเท่าไรเราจะมีเรื่องขัดคอกันเเละทะเลาะกันอยู่บ่อยครั้งทั้งๆที่มันเป็นเเค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ
เราเกลียดพ่อมากถึงเราจะรู้ว่ามันผิด พ่อชอบทำให้เราอึกอัดใจ ชอบพูดกับเราด้วยถ้อยคำที่รุนเเรงเช่น ปัญญาอ่อน ลูกเลวเเละอีกมากมาย
(สำหรับเราว่ามันเเรงนะเพราะพ่อที่ดีควรเป็นเเบบอย่างที่ดีให้กับลูกเเละควรควบคุมอารมณ์ของตัวเองเพราะเป็นผู้ใหญ่กว่า)เเละพ่อก็ชอบพูดบันทอนจิตใจเราให้เกิดความเสียใจ
หลายคนอาจจะคิดว่าที่เขาทำขนาดนั้นเพราะเราไปทำอะไรไม่ดีไว้หรือเปล่า?
เราขอบอกว่าไม่เลย เราเป็นเด็กห้องวิทย์ซึ่งก็เเน่นอนอยู่เเล้วว่าต้องตั้งใจเรียนอยู่ในระดับหนึ่ง ไม่เคยเที่ยวกลางคืน(กลางวันก็เช่นกัน)เพราะต้องช่วยเเม่ทำงาน ไม่เคยไปเที่ยวบ้านเพื่อน ไม่เคยกินเหล้าสูบบุหรี่ ไม่เคยมีเเฟน ไม่เคยอะไรสักกะอย่าง เเละตอนนี้ขนาดเข้าร่วมกิจกรรมของโรงเรียนพ่อยังไม่ให้เข้าร่วมเลย เราไม่เคยได้ไปช่วยงานเพื่อนเลยเพราะพ่อให้เหตุผลว่าบ้านไกลทั้งๆที่คนบ้านไกลกว่าเขาก็มาได้
พ่อไม่เคยเข้าใจอะไรเลย พ่อบอกว่าให้ยกเหตุผลมาพูดถ้าอยากทำอะไรเเต่ตัวพ่อเองไม่เคยมีเหตุผลเลย พ่อให้เหตุผลว่าเป็นห่วงเพราะว่าเราเป็นผู้หญิง พอเราบอกว่าพ่อเเม่คนอื่นเขาก็ห่วงลูกเหมือนกันทำไมเขาไปได้ พ่อก็บอกว่าคนเรารักลูกไม่เหมือนกัน ไม่จริง!พ่อเเม่เขาก็รักลูกเขาทั้งนั้นเเหละ เราอยู่ม.6เเล้วมันเป็นโค้งสุดท้ายของชีวิตม.ปลายเราอยากให้พ่อปล่อยเราบ้าง เราโตเเล้ว เราอยากทำอะไรที่คนอื่นเขาได้ทำบ้างเเต่พ่อก็คอยเเต่จะบอกว่ามันยังไม่ถึงเวลา เเล้วตอนไหนละถึงจะถึงเวลานั้นสักที พ่อชอบพูดเสมอว่าชีวิตข้างนอกมันโหดร้าย เเต่เราคิดว่าพ่อนี้เเหละคือสิ่งที่โหดร้ายที่สุดเเล้วในชีวิตของเรา เราผิดไหมที่อยากมีอิสระได้? ผิดไหมที่อยากทำอะไรตามใจตัวเองบ้าง?
อายุจะ18เเล้ว พ่อเเม่ควรปล่อย?
คือเรามีปัญหาครอบครัวที่เกิดขึ้นกับเราอยู่บ่อยๆ ด้วยความที่เราอยู่ในช่วงวัยรุ่นหรือเปล่า? จึงทำให้เรามีความคิดอึดอัดที่จะอยู่กับพ่อเเม่
ความจริงเราไม่ค่อยถูกกับพ่อสักเท่าไรเราจะมีเรื่องขัดคอกันเเละทะเลาะกันอยู่บ่อยครั้งทั้งๆที่มันเป็นเเค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ
เราเกลียดพ่อมากถึงเราจะรู้ว่ามันผิด พ่อชอบทำให้เราอึกอัดใจ ชอบพูดกับเราด้วยถ้อยคำที่รุนเเรงเช่น ปัญญาอ่อน ลูกเลวเเละอีกมากมาย
(สำหรับเราว่ามันเเรงนะเพราะพ่อที่ดีควรเป็นเเบบอย่างที่ดีให้กับลูกเเละควรควบคุมอารมณ์ของตัวเองเพราะเป็นผู้ใหญ่กว่า)เเละพ่อก็ชอบพูดบันทอนจิตใจเราให้เกิดความเสียใจ
หลายคนอาจจะคิดว่าที่เขาทำขนาดนั้นเพราะเราไปทำอะไรไม่ดีไว้หรือเปล่า?
เราขอบอกว่าไม่เลย เราเป็นเด็กห้องวิทย์ซึ่งก็เเน่นอนอยู่เเล้วว่าต้องตั้งใจเรียนอยู่ในระดับหนึ่ง ไม่เคยเที่ยวกลางคืน(กลางวันก็เช่นกัน)เพราะต้องช่วยเเม่ทำงาน ไม่เคยไปเที่ยวบ้านเพื่อน ไม่เคยกินเหล้าสูบบุหรี่ ไม่เคยมีเเฟน ไม่เคยอะไรสักกะอย่าง เเละตอนนี้ขนาดเข้าร่วมกิจกรรมของโรงเรียนพ่อยังไม่ให้เข้าร่วมเลย เราไม่เคยได้ไปช่วยงานเพื่อนเลยเพราะพ่อให้เหตุผลว่าบ้านไกลทั้งๆที่คนบ้านไกลกว่าเขาก็มาได้
พ่อไม่เคยเข้าใจอะไรเลย พ่อบอกว่าให้ยกเหตุผลมาพูดถ้าอยากทำอะไรเเต่ตัวพ่อเองไม่เคยมีเหตุผลเลย พ่อให้เหตุผลว่าเป็นห่วงเพราะว่าเราเป็นผู้หญิง พอเราบอกว่าพ่อเเม่คนอื่นเขาก็ห่วงลูกเหมือนกันทำไมเขาไปได้ พ่อก็บอกว่าคนเรารักลูกไม่เหมือนกัน ไม่จริง!พ่อเเม่เขาก็รักลูกเขาทั้งนั้นเเหละ เราอยู่ม.6เเล้วมันเป็นโค้งสุดท้ายของชีวิตม.ปลายเราอยากให้พ่อปล่อยเราบ้าง เราโตเเล้ว เราอยากทำอะไรที่คนอื่นเขาได้ทำบ้างเเต่พ่อก็คอยเเต่จะบอกว่ามันยังไม่ถึงเวลา เเล้วตอนไหนละถึงจะถึงเวลานั้นสักที พ่อชอบพูดเสมอว่าชีวิตข้างนอกมันโหดร้าย เเต่เราคิดว่าพ่อนี้เเหละคือสิ่งที่โหดร้ายที่สุดเเล้วในชีวิตของเรา เราผิดไหมที่อยากมีอิสระได้? ผิดไหมที่อยากทำอะไรตามใจตัวเองบ้าง?