ต้องขอบอกก่อนนะคะว่า จขกท ป่วยเป็นโรคซึมเศร้ามี่มีความคิดอยากฆ่าตัวตายตลอดเวลา ไม่เคยอินกับคำพูดคนที่บอกให้ “สู้ๆนะ” หรือ “อดทนนะ” หรือ “เดี๋ยวมันก็ผ่านไป” มันรู้สึกทรมานที่ไม่มีใครเลยที่เข้าใจความทุกข์นี้ มันดิ่งและจม มองไม่เห็นทางออก เราไม่รู้ว่าเราจะต้องอดทนถึงแค่ไหน ต้องตายไปก่อนหรือเปล่าทุกคนถึงจะเชื่อว่าเราทนไม่ไหว เรารักษาอยู่นะคะ แต่ก็ไม่ช่วยให้ความอยากตายหายไป เรารู้สึกว่าโลกนี้ไม่มีเราก็ไม่เห็นมีใครเป็นอะไร มากสุดคงแค่ร้องไห้เดี๋ยวก็ลืม เราเป็นตัวปัญหาของที่บ้าน แม่มักพูดแบบนั้น เราเป็นตัวปัญหาของที่ทำงาน เราทำงานพลาดเสมอทุกคนบอกแบบนั้น ดูเหมือนคนที่ทำงานจะไม่ชอบขี้หน้าเราเลยด้วยซ้ำ ทำผิดอะไรก็ซ้ำเติมตลอด เรามืดแปดด้านมากๆ ไม่รู้จะหันไปหาใคร แฟนเก่าทิ้งไปเกือบปีแล้วค่ะเพราะเค้าอยู่กับคนที่เป็นโรคซึมเศร้าอย่างเราไม่ได้ เค้าบอกว่าเค้าอยู่กับเราแล้วมีแต่ความทุกข์

       เราเลยอยากรู้จริงๆค่ะว่าคนเรามีชีวิตอยู่เผื่ออะไรหรอคะ ถ้าทุกอย่างมันเป็นแบบนี้เราจะมีชีวิตเพื่ออะไรกัน ไม่อยู่ปัญหาก็จบ