อาคารเรียนสี่ชั้น มีทั้งหมดสี่อาคาร และมีอาคารอเนกประสงค์ซึ่งถูกสร้างขึ้นใหม่ ขยายให้ใหญ่ขึ้นกว่าเดิม ใช้สำหรับเป็นสถานที่จัดกิจกรรมในที่ร่ม ประชุมนักเรียน และเป็นสนามบาสเกตบอลไปในตัว

โรงเรียนสหวัฒวิทยา เป็นโรงเรียนประจำอำเภอที่เปิดสอนตั้งแต่มัธยมศึกษาตอนต้นถึงมัธยมปลาย มีนักเรียนราวหนึ่งพันคน เป็นโรงเรียนขนาดใหญ่ที่มีนักเรียนมาเรียนมากที่สุดในจังหวัด

โรงเรียนนี้ฉันเรียนมาตั้งแต่ม.ต้น จึงคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้เป็นอย่างดี จะแปลกตาหน่อยก็ตรงอาคารอเนกประสงค์หลังใหม่ และอาคารเรียนหนึ่งซึ่งถือว่าเป็นหน้าเป็นตาของโรงเรียน และเป็นห้องพักคุณครูด้วย ถูกทาสีใหม่ ดูสดใสน่ามองขึ้นเยอะ

ส่วนอาคารเรียนหลังอื่น สียังซีดจางเหมือนเดิม อดแปลกใจไม่ได้ ว่าทำไมไม่ทาสีให้ครบทุกอาคาร คงเบิกงบมาไม่เพียงพอแน่ๆ

คิดไปก็ไม่ได้ช่วยอะไร นักเรียนอย่างฉันจึงเลิกสนใจ แล้วหันมามองนักเรียนเก่า นักเรียนใหม่ที่พากันทยอยเดินเข้ามาในโรงเรียน โดยมีคุณครูยืนต้อนรับที่หน้าประตู

วันเปิดเทอมวันแรก พ่อมาส่งฉันที่โรงเรียนตั้งแต่เช้า แล้วพ่อก็ไปทำงาน เพื่อนๆยังไม่มากันเลย ฉันจึงเดินมานั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นสัก ซึ่งเป็นจุดนัดพบของเรา

ต้นสักต้นนี้ ฉันพอรู้จากคุณครูว่ามีอายุราวสามสิบปี เท่ากับอายุของโรงเรียนที่ก่อตั้งขึ้น

แต่ยังมีต้นสักอีกต้นที่อายุเก่าแก่กว่าต้นนี้ มันอยู่หลังโรงเรียน ข้างๆโรงอาหาร ว่ากันว่ามันอายุเป็นร้อยปีแล้ว

โรงเรียนมาสร้างทีหลัง ภารโรงเคยเล่าให้เด็กนักเรียนฟังว่า คนงานก่อสร้างพยายามจะโค่นสักต้นนี้ ใช้เลื่อยยนต์มาตัดหลายครั้ง แต่ทุกครั้งเลื่อยจะดับไปเสียดื้อๆ

และมีครั้งหนึ่งเป็นครั้งสุดท้าย ที่คนงานชายสองคน ช่วยกันเอาเลื่อยยนต์มาตัดพร้อมกันสองด้าน เลื่อยฝังลงเนื้อไม้เพียงเล็กน้อย อยู่ๆก็มีน้ำสีแดงไหลออกมาจากลำต้น

พวกเขาตกใจผงะถอยห่างจากต้นสัก แล้วคนงานหญิงที่นั่งดูอยู่ใกล้ๆ พลันกรีดร้องเสียงดัง เธอลุกขึ้นฟ้อน มืออ่อนช้อย ราวนางรำที่ผ่านการฝึกรำมาอย่างดี

หลังจากเหตุการณ์ในครั้งนี้ จึงไม่มีใครกล้าโค่นต้นสัก ต้นนี้อีกเลย เพราะว่ากันว่าเป็นต้นสักเก่าแก่ มีผู้ปกปักรักษา

ต้นสักกับโรงเรียนจึงอยู่ด้วยกันแบบพึ่งพาอาศัยเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน

"แอม"

แป้งตะโกนเรียกฉัน ดึงฉันให้ตื่นจากเรื่องของต้นสัก เธอกำลังเดินตรงมาหาฉัน

แป้งเป็นเพื่อนที่เรียนห้องด้วยกันมาตั้งแต่มัธยมต้น เราสองคนตัดสินใจเรียนต่อที่เดิม

และเท่าที่ฉันรู้ ส่วนใหญ่นักเรียนห้องอื่นก็มาเรียนต่อที่นี่กันหมด ส่วนห้องของฉันเท่าที่รู้มาเรียนที่นี่กันเกือบครึ่งห้อง

และกลุ่มเพื่อนๆของฉัน เรียนต่อที่นี่กันทุกคน อย่าง นนท์ แป้ง อานัส และมิกกี้ หนุ่มหล่อผู้อยากเป็นสาวสวย

"มาก่อนเพื่อนเลยนะแก" แป้งวางกระเป๋านักเรียนไว้บนโต๊ะแล้วนั่งลง

"พ่อรีบไปทำงาน เลยมาส่งฉันแต่เช้าเลย แล้วนี้แกเห็นคนอื่นอีกบ้างไหม"

ฉันหมายถึงเพื่อนๆในกลุ่มของเรา เผื่อหากันไม่เจอ

"เห็นอานัสอยู่บนรถสองแถว ติดไฟแดงอยู่ตรงสามแยกอะ"

แป้งบอกแล้วเริ่มค้นหากระจกกับหวีในกระเป๋า

"ขี่มอเตอร์ไซค์มาเอง ผมฟูเลย" แป้งบ่นอุบอิบแล้วเริ่มหวีผมตัวเอง จัดการให้เข้าทรง

ทางโรงเรียนอนุญาตให้นักเรียนหญิงระดับมัธยมปลายไว้ผมยาวได้ ส่วนมัธยมต้นต้องตัดผมสั้นตามระเรียบของโรงเรียน

แต่แป้งไม่ชอบไว้ผมยาว เธอยังตัดผมสั้นแบบเดิมเหมือนตอนอยู่ม.ต้น

"ว้าย..ตายแล้ว มาถึงโรงเรียนก็นั่งเสริมสวยเลยนะยะหล่อน"

น้ำเสียงแหลมจี๊ด ของมิกกี้นำมาก่อนตัว ชายหนุ่มผู้อยากเป็นหญิงสาว เดินแอ่นสะโพกนวยนาดมานั่งบนเก้าอี้หินอ่อนอย่างเฉิดฉาย

"ถ้าฉันมีผมน้อยอย่างแกก็จะไม่หวีโว้ย" แป้งใช้หวีจิกศีรษะมิกกี้เบาๆ

ฝ่ายนั้นยอมที่ไหน คว้าจับหวีแย่งจากมือแป้ง นำมาหวีผมตัวเองซะเลย

ฉันนั่งดูแล้วอมยิ้มกับการต่อกรของเพื่อนซี้ ที่ดูทีไรก็เรียกรอยยิ้มได้เสมอ

ฉันมองไปทางประตูโรงเรียน เพื่อหานนท์ ปกตินนท์ไม่ใช่คนมาสายนะ แต่ทำไมวันนี้ถึงมาช้าจัง

แต่แล้ว สายตาดันไปสบตากับนายต่อเข้าพอดี โอ้..มันแย่มากๆ ทำไมต้องเป็นนายต่อด้วยนะ แล้วหมอนั่น กำลังจะเดินมาทางนี้ด้วย บ้าจริง จะมาทำไม

"หวัดดีแอม ออกมาแต่เช้าเลยนะ" นายต่อทักทายฉัน แป้งกับมิกกี้ หันมาจ้องนายต่อกันใหญ่เลย

ส่วนฉันนี่นั่งอึ้งกับคำทักทายของนายต่อ คนยิ่งไม่อยากจะพูดด้วย มาทักทำไมก็ไม่รู้

"อุ๊ย..รู้จักกับแอมด้วยเหรอ เราชื่อมิกกี้นะ ส่วนนี้แป้ง แล้วนายล่ะชื่ออะไร"

มิกกี้ทำตาหวานใส่นายต่อ เวลาพูดยังทำท่าเอียงคอ แถมดัดเสียงตัวเองจนดูไม่เป็นธรรมชาติเอาซะเลย ฉันมองดูเพื่อนแล้วขำในใจ

"ชื่อต่อครับ พอดีผมอยู่บ้านใกล้แอมเลยรู้จักกัน"

"ว้าย..ยัยแอมไม่บอกเพื่อนๆเลยนะ ว่ามีหนุ่มมาดเท่ อยู่ข้างบ้านน่ะ"

แล้วมิกกี้ก็แขวะใส่ฉัน ส่วนฉันเบะปากคืน เรื่องอะไรต้องบอกด้วย ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับหมอนี่สักหน่อย ใครอยากเป็นเพื่อนกับนายต่อก็ตามสบายฉันไม่เกี่ยว

"ห้องน้ำไปทางไหนครับ"

นายต่อพูดขึ้น แล้วแป้งเป็นคนชี้นิ้วบอกทาง นายต่อจึงรีบเดินไป

"น่ารักเน้อ" มิกกี้ยังพร่ำเพ้อถึงนายต่อ แต่ฉันส่ายหน้าไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง

ฉันหันไปมองนายต่อ เห็นเดินเกาหัว คงไปไม่รู้จะไปทางไหน แต่คงมีคนมาช่วยบอกทางแล้ว เมื่อฝ้ายน้องสาวพี่เป้วิ่งมาหานายต่อ ใบหน้านี่ยิ้มบานมาเลย

ฉันเบือนหน้าหนี เห็นนนท์กับอานัสเดินเข้ามาในโรงเรียนพร้อมกัน

เสียงออดดังขึ้น เป็นสัญญาณบอกนักเรียนให้เตรียมตัวไปเข้าแถวหน้าเสาธง

เปิดเทอมวันแรกอากาศร้อนมากทีเดียว นักเรียนหลายคนเริ่มยืนไม่นิ่ง เมื่อต้องคอยฟังคำทักทายจากคุณครูหลายต่อคน ที่ต่างสลับผลัดเปลี่ยนกันขึ้นมาพูดถึงกฎระเบียบของโรงเรียน หลายต่อหลายข้อ

กว่าจะปล่อยให้นักเรียนกลับเข้าห้องเรียนก็พากันเหงื่อแตกท่วมตัว

นายต่อได้อยู่ห้องเดียวกับฉัน หนำซ้ำยังได้นั่งโต๊ะด้านหลังฉันอีก บ้าชะมัดเลย และฉันรู้สึกว่านายต่อจับจองมองฉันตลอดเวลา

พอฉันหันไปมอง ดันเห็นนายต่อนอนฟุบหน้าลงบนโต๊ะ ฉันขำให้กับตัวเอง บางทีคงคิดมากไป

ช่วงเรียนตอนเช้าไม่มีอะไรมาก คุณครูแค่ให้จดคำอธิบายรายวิชา และให้ทำแบบทดสอบก่อนเรียน จากนั้นก็สลับกันตรวจโดยคุณครูจะเป็นคนบอกคำตอบ

ฉันส่งกระดาษคำตอบแลกกับนายต่อ แป้งแลกกระดาษกับคนที่นั่งข้างนายต่อ ฉันได้ยินนายต่อเรียกชื่อเขาว่า อาร์ต และท่าทางเหมือนจะรู้จักกันมาก่อน

"ว้าว..ตอบถูกเกือบหมดแนะ ผิดสองข้อเอง" นายต่อส่งกระดาษคำตอบคืนมาให้ฉัน

ส่วนของนายต่อ ตอบผิดเกินครึ่ง

"หว่า..ผิดเพียบเรียบ"

ฉันได้ยินนายต่อพูดขึ้น หลังจากที่ฉันส่งกระดาษคำตอบคืนไปให้เขา

เสียงออดพักเที่ยงดังขึ้น นนท์ซึ่งเป็นหัวห้องบอกทำความเคารพคุณครู ทันทีที่คุณครูเดินออกจากห้องไป เสียงพูดเจื้ยวแจ้วราวนกกระจอกแตกรังดังขึ้นทั่วห้อง

"ไปกินข้าวกัน" นนท์เดินมาชวนฉันที่โต๊ะ

"ไปกินข้าวด้วยกันไหมต่อ" แป้งหันไปชวนนายต่อ ฉันอยากจะร้องห้ามแป้งไว้ ไม่ให้ไปชวนหมอนี่

"พวกคุณไปก่อนเถอะ เดี๋ยวผมตามไป"

นายต่อบอก แล้วลุกพรวดพราดวิ่งออกจากห้องเรียนไป พิลึกคน อยู่ดีๆก็วิ่งไปซะดื้อๆ

เสียงครูวิไลประกาศจากลำโลง ขอพบหัวหน้าห้องทุกชั้นที่ห้องประชุมหนึ่ง

นนท์ถอนหายใจแรงอย่างเซ็ง ก่อนจะขอตัวไปพบครู แล้วบอกว่าจะตามไปทีหลัง

ฉัน แป้งและมิกกี้จึงพากันเดินลงมาจากชั้นสาม ส่วนอานัส หายไหนแล้วก็ไม่รู้ คงไปกับเพื่อนนักเรียนชายกลุ่มใหม่ ที่ดูท่าจะพูดคุยถูกคอกันไม่น้อย เพราะเป็นประเภทสนใจเรื่องเกมเหมือนกัน

ขณะเดินลงบันไดมาเราสามคนพูดคุยกันเรื่อยเปื่อยตามประสาเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนาน เรื่องไหนกำลังเป็นกระแสหน่อยไม่มีเล็ดลอดการเม้าท์มอยของมิกกี้ โดยเฉพาะเรื่องของดารา ใครเป็นแฟนใคร ใครเลิกกับใคร มิกกี้ยังกะปาปารัซซี่เลยละ

แต่จะพูดถึงใครก็ตาม สุดท้ายมิกกี้จะมาหยุดที่เรื่องของกลุ่มนักร้อง ไนน์บายนาย ที่มีผู้ชายเก้าคน มิกกี้คลั่งพวกเขามากทีเดียว ไม่มีวันที่จะไม่พูดถึง

ส่วนฉันไม่ค่อยรู้จักเท่าไหร่ แต่พอรู้ว่ามีคนหนึ่งชื่อต่อ และนี้ละ เข้าทางมิกกี้เลย ดันพูดถึงนายต่อขึ้นมาทันที

"นี่..คุณหญิงแอม ไหนเล่าเรื่องนายต่อมาให้พวกเราฟังหน่อยสิ" มิกกี้ ทำท่าดัดจริตวาดมือกรีดกรายไปมา ก่อนจะล้วงไปหยิบพัดในกระเป๋าออกมาคลี่ และสะบัดพัดวีให้ตัวเอง

"เล่ามาๆ" ย้ำขึ้นมาอีกครั้งเมื่อฉันยังนิ่งเฉย

"ก็ไม่มีอะไรจะเล่ามากมายนิ นายต่อเพิ่งย้ายมาอยู่บ้านใหม่ ใกล้บ้านฉันก็เท่านั้นเอง"

"แล้วได้ไม่ได้คุยกันบ้างเหรอ" คราวนี้แป้งเป็นคนถาม ฉันสงสัยในแววตาของแป้งที่ดูแปลกๆไปเวลาพูดถึงนายต่อ

"นี่ แกคงไม่ปิ๊งนายต่อเข้าให้หรอกนะ" ฉันโพล่งถามออกไปตรงๆ

"ก็แหมแก..ต่อเค้าออกจะซื่อๆน่ารัก ก็มีบ้าง"
แป้งทำท่าบิดนิ้วตัวเอง

"ซื่อๆ โอย นายต่อนี่นะซื่อๆ พวกแกนี่จริงๆเลย เห็นใครพูดดีหน่อยไม่ได้ ออกลายเลย"

"ว้าย..นางมารแป้ง คิดจะมาแย้งต่อไปจากฉันเหรอ คนนี้ฉันจองย่ะ เมื่อมิอาจเอื้อมถึงต่อ ธนภพ ฉันก็ขอคว้าต่อ อภิวัฒมาแทน คิกคิก"

ศึกชิงนายต่อระหว่างสองเพื่อนซี้ ทำฉันประสาทเสีย ได้แต่ส่ายหน้า

พวกเราเดินมาถึงชั้นสอง มองไปเห็นกลุ่มของนายโก้ ยืนอยู่หน้าห้องเรียน โชคดีที่พวกนี้ไม่ได้เรียนห้องเดียวกับฉัน

พวกนี้เป็นพวกอันธพาล ชอบรังแกคนที่ไม่มีทางสู้ ระรานคนอื่น และชอบรีดไถ่เงินจากเด็กรุ่นน้อง ฉันไม่ชอบนายนี่เอามากๆเลย

ทำอะไรผิด มักไม่ค่อยจะโดนลงโทษ หรือถ้าโดนก็ไม่หนัก

อย่างล่าสุดก่อนปิดเทอม นายโก้ไปรีดไถ่เงินรุ่นน้องม.1 พอเด็กขัดขืน เขาจึงจับเด็กม.1 แก้ผ้า เหลือแต่กางเกงในตัวเดียว

นายโก้เอาเสื้อผ้าน้องไปซ่อน เรื่องมาถึงหูคุณครู แต่กลับไม่โดนลงโทษ ครูฝ่ายปกครองได้แต่อบรมสั่งสอนไปตามระเบียบ เห็นว่าเป็นเด็กเส้น พ่อของนายโก้เป็นเพื่อนกับผ.อ. จึงไม่มีครูคนไหนกล้าลงโทษนายโก้มากนัก

ส่วนเด็กที่โดนกระทำต้องย้ายออกจากโรงเรียนเพราะอับอายเพื่อนฝูงและกลัวนายโก้จะมาทำร้ายอีกครั้ง

ฉันละไม่เข้าใจจริงๆ คนทำผิดลอยนวลและใช้ชีวิตอย่างปกติ ในขณะที่ผู้ถูกกระทำกลับต้องลาออกจากโรงเรียน และใช้ชีวิตอยู่อย่างไม่มีความสุข ไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ

"ไงแอม" นายโก้ร้องทักฉันและเริ่มเดินตรงมาหา โดยมีลูกสมุนสองคนเดินประกบซ้ายขวา

"ยิ่งโตยิ่งสวยนะ เธอนี่"

ฉันพ่นลมหายใจแรง กับคำชมปลิ้นปล้อนกะล่อน และสายตาแทะโลม สุดน่าเกลียดของนายโก้ ฉันนึกอยากเหวี่ยงกำปั้นชกหน้านายนี่สักหมัด

"ไม่เหมือนใครบ้างคน ยิ่งโตยิ่งดูไม่ได้" มิกกี้สวนกลับ คงหมายถึงนายโก้นั่นแหละ ที่มีสิวเขรอะเต็มใบหน้า แถมส่วนสูงของนายโก้ยังเท่าเดิมเหมือนตอนอยู่ม.2 ไม่มีผิด

"แล้วนี้มีหมาอยู่ในปากกี่ตัวละ เดี๋ยวผ่าออกให้"

"อุ๊ยตาย..มีเยอะซะด้วยสิ เอาไว้กัดคนอย่างนายน่ะ...ไปกันเถอะพวกเรา"

มิกกี้คล้องแขนฉันกับแป้งเดินลงบันไดมา นายโก้วิ่งตามมา แต่คงสะดุดอะไรเข้าให้ จึงกลิ้งลงไปนอนอยู่ด้านหน้าพวกเรา และทำเป็นนอนนิ่งอยู่แบบนั้น มิกกี้ยกเท้าจะถีบให้แล้วเชียว ถ้าฉันไม่ห้ามไว้ก่อน

"สม" แป้งแลบลิ้นใส่เขา

นายต่อยืนอยู่บันไดขั้นสุดท้าย สายตาจ้องมองนายโก้ ด้วยแววตาที่ฉันเองยังตกใจ มันเหมือนคนกำลังโกรธ โกรธมากๆด้วย

นายต่อวิ่งขึ้นบันไดมา กระชากคอเสื้อนายโก้แล้วชกหน้าไปหนึ่งที

ฝ่ายนั้นใช้เท้าถีบนายต่อจนกลิ้งตกบันไดลงมา

"แกเป็นใครว่ะ กล้ามามีเรื่องกับกู" นายโก้วิ่งตามลงมา กระโดดคร่อมนายต่อ ออกหมัดชกเข้าหน้าไปหลายหลายครั้ง แต่ไม่เข้าจุดสำคัญเพราะเขาตั้งการ์ดกันไว้

การต่อสู้ตะลุมบอนระหว่างคนทั้งสองทำฉันตกใจ จนทำอะไรไม่ถูก เกิดมาในชีวิตนี้ ยังไม่เคยเห็นคนชกต่อยกันใกล้ๆแบบนี้มาก่อน

นักเรียนหลายคนเริ่มออกมามุงดู นักเรียนหญิงพากันกรีดร้องด้วยความตกใจ รวมทั้งฝ้ายด้วย ที่วิ่งมาดู พร้อมร้องเรียกชื่อนายต่อด้วยความเป็นห่วงเป็นใย

ส่วนฉันมึนงง ไม่รู้ว่านายต่อเป็นบ้าอะไร อยู่ดีๆก็วิ่งไปชกหน้านายโก้ ท่าทางจะเป็นเด็กเกเรพอๆกับพวกนั้น ไม่น่าเชื่อ

.