เราเป็นคนโกรธนาน แต่คือถ้ามาง้ก็หายนะแต่ความรู้สึกเราไม่เหมือนเดิมแล้วอ่ะ คือต้องเข้าใจก่อนนะว่าโกรธกับงอนไม่เหมืนกัน

คือ เราทะเลาะกับเพื่อนสนิทอยู่คนนึงทะเลาะกันเพราะว่าเขาพูดไม่ดีกับเราแบบบอกว่าเราไร้ประโยชน์ เราเลยโกรธเพราะเราเป็นคนSensitiveกับคำพูดของคนที่เราแคร์มาก พอมันพิมพ์มาแบบนี้เราเลยบล็อคมันไปเลยค่ะ คือเราไม่รู้นะว่าสำหรับคนอื่นอาจะบอกว่าเรื่องแค่นี้เองแต่สำหรับเรามันทำร้ายจิตใจนะแบบเฮ้ยคบกันมาตั้งนานหวังอะไรจากกูว่ะ แล้วพอววันต่อมาเจอน้ากันพอเดินสวนกันคือปกติก็จะกอดกันไรงี้แต่ตอนนี้ก็คือแบบเราก็เมินมันก็แบบยิ้มแล้วก็ล้อเลียนอ่ะ แบบร้องไห้ยังร้องไห้แล้วหรอ อะไรป่ะมานนี้คือในหัวเราอ่ะคิดตลอดเลยนะว่าแบบเฮ้ยควรขอโทษกูรึป่าวเราก็ปล่อยเลยค่ะ ช่างไม่ขอโทษก็แล้วแต่ก็คือเป็นแบบนี้มา2-3วันแล้วพอวันที่4คือวันนั้นมันเป็นวันที่เราต้องเรียนด้วยกันแล้วพอมันเจอหน้าเราใช่ป่ะมันก็เดินมาแล้วก็ถามว่า เป็นอะไร เลิกงอลได้แล้ว(เพื่อนเราเป็นผช.)เราก็เลยตอบมันไปว่า อย่ามายุ่ง มันกมากอดเราแล้วบอกว่างอลอะไรายงอลได้แล้วอยู่แบบนี้อ่ะ เราก็เลยหายงอลแล้วพอตอนเย็นเราก็ไปซื้อของกินด้วยกันแล้วมันก็ภถามว่างอลอะไรกู เรา:ก็ด่ากูว่าไร้ประโยชน์อ่ะ  มัน:โอ๊ยยคิดมากอีกละ แล้วพอวันรุ่งขึ้นเราก็ไปเรียนตามปกติพอเห็นหน้ามันนิสัยชอบเมินก็มาทันทีทั้งที่หายโกรธไปแล้วนะเราก็ไม่รู้ทำไมถึงเมินคือเจอหน้ามันเราต้องทำหน้ายังไงอ่ะจะให้ยิ้มหรอมันไม่ได้มีความรู้สึกที่อยากยิ้มอ่ะคือความรู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้วไม่ได้มีความสนิทเหมือนเดิมแล้วเหมือนยังมีอคติในใจอยู่อ่ะ

คืออยากถามเพื่อนๆว่าเราก็จัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงแล้วพอเวลาเจอหน้ากันต้องทำหน้ายังไง

ถามอีกข้อนึง อ่านแล้วงงป่ะเข้าใจป่ะ5555