กระทู้ก่อนหน้านี้ที่เราตั้งไปก็เป็นปัญหาของเราอย่างมาก เเละเรามักจะโดนเเบบนี้อยู่เสมอๆ เป็นคนที่ไม่ได้เด่นหรือด้อยอะไรในกลุ่ม เเละพยายามทำตัวดีกับทุกคนเสมอ เเต่บางครั้งความหวังดีของเราอาจจะทำห้เขา'ไม่พอใจ'ก็ได้

      สวัสดีค่ะ เราคนเดิม เราอยากจะมาเเชร์ประสบการณ์โดนเพื่อนด่า บุลลี่หรือเพื่อนไม่คบมาให้ทุกคนฟังค่ะ คือเราเรื่องที่เราจะเล่าต่อไปนี้อาจจะมีส่วนที่หลายๆคนอ่านเเล้วก็เเบบ รำคาญบ้าง เเต่เราอยากให้ทุกคนรู้ถึงความรู้สึกของคนอื่น การเอาใจเขามาใส่ใจเรา มันเป็นเรื่องที่เซนซิทีฟมากเลยนะคะ เรื่องมันมีอยู่ว่า เราเป็นนักเรียนชั้นม.3ในปีนี้ เรามีกลุ่มเพื่อนประจำอยู่กัน 6 คนค่ะ คนอื่นๆมักมองว่าเราเป็นผู้นำกลุ่ม ซึ่งเราไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นเเบบนั้นเลย เเค่รับผิดชอบงานมากกว่าคนอื่นเเค่นั้นเอง...

เราเริ่มมาเครียดเมื่อตอนขึ้นม.3เนี่ยเเหละค่ะ เพราะเมื่อหลายวันก่อนเรามีปัญหากับเพื่อนกลุ่มนั้น เราก็ทำงานปกติเเล้วพอเพื่อนถามอะไรซักอย่างซึ่งเป็นอะไรถามซ้ำๆวกไปวนมา เราก็เลยเเบบ เออรู้เเล้วๆ! ใครที่มีเพื่อนโมโหร้ายก็จะรู้เลยนะคะว่าเลเวลความโกรธมันเเรงมากๆ ใช่ค่ะ เราเป็นคนเเบบนั้นเเหละ เพราะเรามักควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ เเต่ต่อมาพอเราสงบได้เราก็รีบไปขอโทษเพื่อนทันที เเละก็พยายามปรับนิสัยสันดานของเราให้มันดีขึ้น เป็นเเบบนี้มาเรื่อยๆ..จนสองวันก่อนค่ะ เพื่อนคนนึงในกลุ่มเขาไม่คุยกับเราเลย เมินใส่ จนเวลาเราถามอะไรก็จะ อืม ไม่ตอบ เงียบ ถามคำตอบคำ อันนี้เศร้ามาก บวกกับเราที่เคยเป็นโรคซึมเศร้ามาก่อนด้วย (เเต่เราไม่ชอบเรียกร้องความสนใจเลยนะคะ) เพราะตอนเป็นก็บอกเเค่เพื่อนสนิทคนเดียวเท่านั้น ซึ่งเขาอยู่อีกรร.เเล้วทีนี้ เราก็ทักไปถามว่าทำไมถึงไม่คุยอ่ะ เป็นอะไร นางตอบว่า ' ไม่รู้จะพูดยังไง เเต่ความรู้สึกที่กูมีให้มันเหลือ0เเล้วว่ะ ' ไอ่เราก็งงสิ คือเราไปทำอะไรผิดเหรอ
ถามก็ไม่ตอบ จนเเม่เราเห็นว่าเราซึม ร้องไห้หนักมากๆ เลยโทรไปถามครู เเล้วก็โทรไปหาเเม่ของเพื่อนคนนั้น (เเม่เรารู้จักกับเเม่เขา) รู้มั้ยคะเขาตอบว่ายังไง นางก็ตอบว่า ' อ่อ ไม่มีปัญหาอะไรนี่คะ ' เจ็บจี๊ด ทั้งๆที่ตอนกลางวันยังโยนงานมาให้เราทำ ไม่สนใจเรา นาๆสารพัด โอเคเรายอมรับเลยว่าเราเสียใจมากๆ เเล้วถ้ามันจบเเค่เพื่อนคนเดียวก็ดี เเต่ดัน 'เกลียดเราไปทั้งกลุ่ม ' ต่อจากนั้นก็เกิดการบุลลี่ค่ะ เจ็บมากๆ โดนอกหักยังไม่เจ็บเท่าโดนเพื่อนสนิทที่ไว้ใจด่านินทา สมัยนี้สื่อสังคมออนไลน์มันค่อนข้างเเรง เราจึงไม่ชอบเล่นเฟสอะไร เพราะกลัวจะเป็นเเบบนี้เเหละค่ะ จนเราท้อ ก็ตัดสินใจทำอะไรโง่ๆไป คือกินยาฆ่าตัวตาย เราไม่รู้ตัวเองหรอกค่ะว่าทำไมถึงทำไปแบบนั้น หน้ามืดตามัว ตัดสินใจไปในทางที่ผิดๆ เหนื่อยค่ะ เหนื่อยมากๆ ตอนนี้อาการยังไม่หายดีเลย เเต่เพื่อนกลับไม่สนใจเราเเถมยังไล่ให้ไปตายอีก อืม เเล้วที่บอกว่าเป็นเพื่อนกันล่ะ เเล้วที่เราทุ่มเทให้พวกแกเพื่อให้คว้าเกรดสี่วิชานู่นนี่ไปด้วยกัน เเกไม่เห็นหัวเราบ้างเลยเหรอ มันก็เกิดอาการนอยด์อ่ะค่ะ จะบอกว่าเป็นเพราะความขี้น้อยใจของเราก็ได้...

     จนตอนนี้เรายังไม่รู้เลยว่าจะไปรร.เพื่ออะไร ที่เราทำเรารู้ตัวทุกอย่างค่ะ เราก็ขอโทษทุกคน อัดเสียงเอย โทรหาเอย เขาก็ไม่รับ ตัดสาย ไม่ฟังเเม้เเต่คำขอโทษ ตัดภาพที่พวกเขาที่กำลังนั่งหัวเราะเยาะเย้ยเราอย่างสนุกสนานจนคนรอบข้างเราเข้ามาให้กำลังใจเรา ก็ยังดีที่อย่างน้อยยังมีเพื่อนคนอื่นพอเห็นใจเราบ้าง เเต่มันก็ยังอยากจะได้กำลังใจจาก เพื่อนที่เราคิดว่าสนิท มากกว่า คำพูดมันมีอิทธิพลต่อความรู้สึกจริงๆนะคะ เราเลยตัดสินใจย้ายออกจากรร.หลังสอบกลางภาคเสร็จ เพราะทนสภาวะสังคมรอบข้างเเบบนั้นไม่ไหว มันกดดันมากๆ เเล้วก็รู้สึกอ่อนเเอตลอดเวลา เรียนไม่รู้เรื่องก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ไปเพื่ออะไรเเล้วค่ะ ปัจจุบันเรากำลังมองหารร.ดีๆเพื่ออนาคตตัวเอง ถึงจะเสียการเรียนเเต่ก็ดีกว่าเสียสุขภาพจิตไปตลอดชีวิต..

     สำหรับคนที่เข้ามาอ่านก็ขอบคุณมากๆเลยนะคะ มันค่อนข้างยาวเพราะเราเขียนออกมาจากความรู้สึกของเราเองล้วนๆ เหมือนกับว่าเป็นการระบายไปในตัว แล้วใครที่ประสบปัญหาหรือเคยเจออะไรเเบบนี้มา ก็มาเเชร์ความรู้สึกในกระทู้เราได้นะคะ ถ้าเราให้คำปรึกษาได้เราก็จะช่วยนะ