คำถามคือ อย่างเเรกเลยเราเป็นคนที่ไม่เคยมีความรักแบบที่เรียกว่าความรักเลยอย่างมากที่ผ่านมามีคนคุยเเค่3-4คนผู้ชายทั้งหมด(ไม่จริงจัง)ไม่ค่อยสนใจผู้ชายเท่าไหร่สุดท้ายก็เลิกคุยมันทำให้เรารู้สึกว่าการมีจะมีความรู้สึกรักได้มันวุ่นวายเเถมน่ารำคาญ/ จนวันหนึ่งเพื่อนในกลุ่มเราเริ่มคุยเกี่ยวกับความรัก
(เลสเบี้ยน)มาเลื่อยๆถึงเวลาที่ทุกคนถามเราเราก็ปฏิเสธคำถามเเละพูดว่าเราไม่ทางชอบหรอกเพราะมันเป็นไปไม่ได้เเละถ้าเป็นเเบบนั้นเรารู้เเขยะตัวเองเราไม่ได้โจมตีหรือกล่าวหาว่าเลสไม่ดีเเต่ความคิดของเราคืองั้นๆเฉยทุกมีความคิดเป็นของตัวเองเราเปิดรับเรายินดีมากด้วยซ๋ำที่โลกเปิดกว้าง
เเต่เรารู้สึกว่าตัวเองยังอายพอที่จะเปิดเรื่องนี้เเละปรึกษาคนอื่นอย่างเปิดเผย เราเลยมาตั้งกระทู้นี้เเละค่ะ
เราเวลาเจอใครที่ถูกใจ(ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง)(บางที่ก็ผ็ชาย)ก็จะเพ้อถึงเขาเเค่สักพักนะคะคือเบื่อง่ายมั้งคะเราจะชอบคนที่โตกว่าอายุมากกว่าคือเราคิดว่ามันดีมากกว่าอายุเท่ากันอ่ะคะมันเลยหาคนที่จะคุยด้วยอยากคบด้วยยากเพราะช่วงอายุที่ต่างกันเเละเราก็รู้สึกอายที่จะเป็นคนทักหาหรือเขาหาเพราะรู้สึกว่ามันเสร่อ555เเละเราก็ไม่รู้ด้วยว่าเขาชอบเราไหมมันคงหน้าเเตกมากเลยถ้าโดนปฏิเสธ เราเริ่มดูหนังwlwทั้งที่เราไม่เคยดูมาก่อนจนเราติดเลยจริงๆจนคิดว่าตัวเองเป็นเลสจริงเราพยามหาวิธีปฏิเสธตัวเองมากมายว่ามันไม่ใช่เเค่เพราะหนังทำให้เรารู้สึกเเบบนั้นเอาฟิลไรงี้เรารู้สึกว่าตัวเองดูชอบเลสเเต่ถ้าชอบเเบบนี้จริงเราคงจะเเขยงตัวเองหนักเลยมันดูเป้นไปไม่ได้กับตัวเรามากกเลยทั้งที่เราปฏฺิเสธมาตลอดเราดูไม่ใช่คนเเบบนั้นถ้าเราเข้าหาเขาคงตกใจว่าหน้ายังเราชอบผญ เเย่ใช่ไหมล่ะคะเรานี้น่าจะไม่ปกติเลยทุกคนคิดว่าเราผิดไหมที่คิดเเบบนี้???สำหรับเรามันเป็นไปไม่ได้ที่เราจะรู้สึกเเบบนั้นเราปฏิเสธมาตลอดไม่มีทางชอบหญิงเเน่นอน