คืออยากจะให้ทุกคนที่เข้ามาอ่านถึงความตั้งใจที่จะสื่อในหัวข้อกระทู้นี้นะครับว่า เคยสังเกตุบ้างไหมว่า ทำไมเวลาที่เราท้อแท้มากๆกับปัญหาอะไรก็ตามแต่ในชีวิต จนแทบหมดกำลังใจที่จะอยู่ต่อไปได้ในบนโลกใบนี้ และเรามักจะนึกเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับบุคคลผู้พิการ หรือร่างกายไม่สมประกอบ และผู้ที่ทุกข์ยากมากๆจริง ให้ตัวเองรู้สึกดีและรู้สึกว่ายังมีเหนือกว่าเขาเพราะเขาก็ยังอยู่ต่อไปได้ และเราเองก็ต้องอยู่ต่อไปได้เช่นกัน?? ซึ่งบางทีบุคคลเหล่านั้นเขาอาจมีความทุกข์หรืออย่างไรอย่างอื่นเราเองก็ไม่ทราบเลยทำให้บางครั้งผมเองก็แอบบสงสัยว่าทำไมเราต้องเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับเค้าเหล่านั้นขึ้นมาในหัวเช่นกัน เพื่อนๆคิดเห็นกันอย่างไรก็มาแสดงความเห็นแลกเปลี่ยนความคิดกันได้นะครับ