ที่บ้านเรามาเป็นหนักเลยตั้งแต่พี่สาวทำงานได้เงินเดือนมากๆ ช่วยพ่อแม่ได้
พวกเขาดูแลแต่น้องที่มีอาการทางประสาท แต่ไม่สนใจเราเลย
ไม่ว่าเราจะพูด หรือบอกอะไร มักเป็นคนสุดท้ายที่เขาสนใจเสมอ ... สนใจแบบ เรื่องของเอ็ง ประมาณนั้น
ตอนนี้เรากลายเป็นซึมเศร้า กับไบโพลาร์ เค้าก็แค่ให้ตังค์ไปรักษาเดือนละหนสองหน
แต่ไม่เคยไปฟังหมอพูดเลย พอเราเอามาบอกว่าหมอว่าไงบ้าง เขาก็ไม่ฟังอีก
ถามกลับมา เมื่อไรจะหาย เมื่อไรจะเลิกไป เปลืองเงินส่วนของคนอื่นเค้า โคตรเสียใจอะ

แล้วที่น้องปัญญาอ่อนล่ะ ทำไมพาไปบ้างไม่พาไปบ้าง แถมมาให้น้องเรียนโรงเรียนเดียวกับเราตั้งแต่ประถมถึงมัธยมด้วย เรารังเกียจน้องมาก ทำให้เราเรียนไม่มีสมาธิ น้องโวยวาย บ้าบอ ประสาทเกือบตลอดเวลาเรียน คนไหนไม่พอใจก็แอบกระซิบเรามา เพราะไปบอกตรงๆ ไม่ได้ จะโดนน้องเตะ ถีบ ทันที

ตอนนี้มหาลัยแล้ว เราหนีมาเรียนราม น้องเรียน รภ. จบกัน ดีใจมาก ไม่ต้องไปยุ่งกันอีก

ทำงานคนละสาย ก็ไม่ต้องยุ่งกันอีก ดีใจๆ

เราคิดเสมอ เรามีความสุขมาก เราไม่ต้องดูแลน้องอีกแล้ว เป็นอะไรก็โทรตามแม่เอาเองละกัน เราไม่ได้บอกเบอร์มือถือตัวเองให้ที่บ้านรู้ด้วย จบ